Recenzje

• JK81

  2018-03-21

  Doskonała autobiografia Nedveda. Czech prezentuje w niej dobitnie młodym graczom, że trzeba wierzyć w marzenia i przy solidnej pracy można trafić z małej czeskiej mieściny na sam piłkarski szczyt. Pavel pokazuje własne poszczególne etapy piłkarskiej kariery od czeskich klubów poprzez Lazio, aż do Juventusu. Dużo miejsca poświęca czeskiej kadrze, gdyż gra dla reprezentacji była dla niego największym zaszczytem - tutaj ciekawostka Nedved z nostalgią wspomina Czechosłowację i twierdzi, że rozpad państwa był jego zdaniem błędem. Rodzina i przyjaciele - duże wartości dla Czecha. Sam fakt, że ożenił się ze własną miłością z młodych lat pokazuje, że takich ludzi w piłce nożnej coraz mniej, a szkoda...

• Julian Woźniak

  2018-03-21

  Nedved jest olbrzymią postacią nie tylko czeskiej, lecz i europejskiej piłki. Piłkarz z pasją omawia własne życie, karierę sportową, a także doświadczenia związane z futbolem. Spostrzeżenia, refleksje, wspomnienia, Nedved to duży piłkarski talent, lecz i interesujący człowiek. Na tle innych sportowych biografii ta wyróżnia się zdecydowanie, może dlatego że dużo w niej osobistych refleksji.

• Krystian Błażejewski

  2018-03-21

  Postać Pavla Nedveda jest słynna każdemu kto chociaż trochę interesuje się futbolem. Piłkarz zza naszej południowo-zachodniej granicy własną walecznością, nieustępliwością a także prawdziwym charakterem, który prezentował nie tylko na boisku, lecz również i poza nim, podbił serca kibiców na całym świecie. Dużo z tych serc dzięki niemu stało się biało-czarnych. Cały piłkarski świat zawdzięcza bardzo dużo Czechowi o blond czuprynie. Książka, w której Pavel omawia własne "skromne", "zwyczajne" życie przedstawia wydarzenia począwszy od rozpoczęcia treningów w Chebie, poprzez grę dla Sparty Praga, Euro '96, przygodę z Lazio gdzie przestał być dla wielu anonimowym piłkarzem aż do szczytowego okresu własnej kariery, który spędził w Juventusie. Jest to idealna historia piłkarza, który wszystko osiągnął ciężką pracą a także hektolitrami potu wylanymi na treningach. Każdy kto po nią sięgnie, nie odłoży jej póki nie przeczyta ostatniego zdania ( z całą pewnością postąpią tak wszyscy wielbiciele Juve;)).Gorąco polecam!!!

• RealAnia

  2018-03-21

  Czech, który został legendą włoskiej piłki. Zawodnik o blond włosach, o którym do dzisiaj pamiętają w Turynie. To on, obok Buffona, Del Piero, Camoranesiego i Trezegueta został w Juventusie po degradacji klubu do Serie B. Własną decyzję skomentował słowami: „piłkarze odchodzą, mężczyźni zostają”. Tak właśnie zdobywa się szacunek i dozgonną wdzięczność fanów. Jednak też na boisku zapracował na własny status. Wielu twierdzi, że gdyby mógł zagrać w finale Ligi Mistrzów w 2003 roku, to Bianconeri cieszyliby się na Old Trafford. Panie i Panowie przed Wami Pavel Nedvěd.„Ostatni sezon to ten, w którym uświadamiasz sobie, że nogi już nie wytrzymują, piłka wydaje się szybsza niż wcześniej, a wszyscy wokół biegają jakoś nienaturalnie, tak jakby wsiedli na skutery, a ty musisz za nimi nadążyć.”Nedvěd zaczyna książkę od końca, czyli własnego pożegnania z futbolem. Potem opowiadanie układa się już bardziej chronologicznie. Wspomina dzieciństwo, rewolucję w Czechosłowacji i własną przygodę ze światem wielkiej piłki. Nie jest to zbyt obszerna autobiografia. Czech nie omawia każdego sezonu, meczu i gola, lecz na niespełna 230 stronach skupia się na paru najistotniejszych momentach własnego życia i kariery.Wspomnienia Nedvěda to jedna z tych książek, których strony mijają w mgnieniu oka. Człowiek nawet nie spostrzeże, kiedy dotarł do tej ostatniej. Czyta się z wielkim zainteresowaniem, aż żal, że były piłkarz Juve nie zdecydował się podzielić z wielbicielami większą ilością szczegółów. Jednak zbyt wielkie „obnażanie się” nie leży po prostu w jego naturze.„Zazwyczaj kończy się karierę, by uniknąć upokorzeń, kiepskich i koszmarnych meczów. Kończy się karierę, aby nie zrujnować wyobrażenia, jakie inni mają o tobie.”Czytając historię Nedvěda dowiecie się, co myśli on o podziale Czechosłowacji na dwa odrębne państwa, co według niego jest fundamentem sukcesu a także jak pamięta własny debiut w kadrze narodowej. Odkryjecie, co sądzi o obecności żon i partnerek piłkarzy na długich zgrupowaniach, a także, co sztab reprezentacji Czech robił przed każdym meczem, który decydował o dalszej grze kadry na mistrzostwach Europy w Anglii.Były piłkarz zdradza jak zachowuje się po paru głębszych, dlaczego zdecydował się na transfer do Lazio, kto nauczył go, czym naprawdę potrafi być futbol, jak również, co do dzisiaj pozostaje jego największą porażką. Objaśnia także, dlaczego postanowił zostać w Juve i grać w Serie B, a potem odrzucił kuszącą propozycję Interu, gdzie Mourinho obiecał mu wygranie upragnionej Ligi Mistrzów, (którą Portugalczyk faktycznie zdobył).„W jednej chwili – choć pięknej i podniosłej – sprawiłem, że wszyscy kibice na stadionie wstrzymali oddech, mnie zaś pękło serce.”Przeczytacie ile razy Nedvěd był poddawany kontroli antydopingowej podczas własnego pierwszego sezonu w Lazio, na co zamieniłby otrzymaną Złotą Piłkę, co zazwyczaj mówili do siebie Nedvěd i Zambrotta – dwaj małomówni współlokatorzy i jaki naprawdę jest Zlatan Ibrahimović. Jaką „pamiątkę” ma do dzisiaj po mistrzostwach Europy z 1996 roku? Jak wspomina zagranie Cafu, który w ciągu pięciu sekund przerzucił piłkę trzy razy ponad jego głową? Co Jan Koller odpowiedział na zainteresowanie własną osobą przez Spartę Praga? Sięgnijcie po książkę Nedvěda a powyższe zapytania nie pozostaną dłużej bez odpowiedzi. Tę autobiografię powinien mieć każdy szanujący się kibic klubu z Turynu. „Są piłkarze, którzy potrafią wpłynąć na historię turnieju, dotykając piłki zaledwie dwa razy.”