Recenzje

• Ath

  2018-03-23

  Lubicie słuchać opowieści starszych ludzi? Takich pomarszczonych, przygarbionych, z trudnym bagażem życiowych doświadczeń odbitym na pokrytych skórą cienką jak pergamin dłoniach? Ja lubię. Dlatego zakochałem się w Oscarze Progresso. Jego sposób narracji swojego życia jest tak ciekawy i wciągający, że mogłbym przesiedzieć z nim całe długie popołudnia, oparty o ławkę w brazylijskiej Niteroi, i nie przerywając mu słuchać błyskotliwych opowieści o tym, co podarował mu los. Oscar to staruszek, który w chaotyczny sposób, zupełnie nie trzymając się chronologii wydarzeń, zabiera ludzi w podróż po fascynującej mapie własnych miłości, cierpienia, doświadczeń i fobii a wszystko to przechowuje w mrówkoszczelnej kasecie. Nie bez powodu, oczywiście. Czytanie Helprina to była językowa przyjemność. Z zawodu dziennikarz, w nietuzinkowy sposób operuje słowami, idealnie zaplata wielowątkowe historie w warkocz powieści. Po prostu czyta się go z największym zachwytem. Jak dla mnie, jedna z najlepszych książek, jakie kiedykolwiek miałem w rękach.Dodatkowo, nurkując w życie Oscara i całkowicie na przekór niemu, zawsze miałem ochotę na filiżankę gorącej, parującej kawy, której sam Oscar niezwykle nienawidzi i zwalcza ją zawsze i wszędzie z zaciętą skutecznością. Prawdopodobnie jestem więc uzależniony. Dlaczego? Przeczytajcie sami i przekonajcie się. Gorąco [jak sama Brazylia] zachęcam!

• Disavia

  2018-03-23

  Ta książka ebook od samego początku wydawała mi się niezwykła. Mark Helprin zafascynował mnie swoim pisarstwem już za sprawą "Zimowej opowieści", czułam więc poniekąd, że i "Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety" będzie opowieścią mocną, nietuzinkową o równie nietuzinkowym człowieku. Opowiadanie to barwna, humorystyczna, absurdalna.. Spróbujcie, na przekór autorowi, przy kawie.

• LenaCasual

  2018-03-23

  Jest to lektura od której ciężko się oderwać i na pewno warto poświęcić kilka godzin na zgłębienie sekretów tego cudeńka. Helprin, ukazał mi świat pełen tajemnic, lecz i niepowtarzalnego klimatu, który można znaleźć tylko w jego książkach. "Pamiętnik", to najlepsza jego książka. Gorąco polecam!

• Catalinka

  2018-03-23

  Oscar Progresso to postać naprawdę niezwykła. Poznajemy jego historię za sprawą spisywanych przez niego wspomnień, które są potem odkładane do tytułowej mrówkoszczelnej kasety. A jest co wspominać: dokonane morderstwo, dzieciństwo w zakładzie psychiatrycznym, zestrzelenie przez Luftwaffe, praca dla Eugene'a B.Edgara - od chłopca na posyłki do wspólnika, duże miłości i spektakularne rozstanie, zyskanie gigantycznej fortuny, napad na bank. Historia Oscara nie jest spisywana chronologicznie, właściwie przeskakujemy od dzieciństwa bohatera, przez jego starość, do czasu wojny i ponownie do najwcześniejszych lat. Okazuje się, że jednak jest w tym jakaś metoda i wbrew pozorom czytelnik nie gubi się w tej historii. Moim zdaniem ta książka ebook jest dobra, twórca prezentuje się z nieco innej strony niż w "Zimowej opowieści" i prawdopodobnie taka forma bardziej przypadła mi do gustu. "Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety" będzie idealnym odstraszaczem dla wszystkich fanów kawy - główny bohater walczy z nią, prowadzi wywody na temat jej obrzydliwości, wreszcie to te kilka ziarenek staje się przyczyną jego poważnych życiowych decyzji. "Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety" jest książką, w której sceny wesołe, niesamowity humor autora miesza się z przerażającymi i przygnębiającymi wydarzeniami, dając tym samym pełny obraz życia bohatera. Jeżeli jesteście ciekawi, jak kawa może wpłynąć na życie, lub lubicie Helprina - gorąco polecam! :)

• Antyśka

  2018-03-23

  Prozę Marka Helprina znam już z "Zimowej opowieści", która to zauroczyła mnie własną magią, wielowątkowością, wnikliwością i intrygującymi opowieściami. Tym razem przyszedł czas na "Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety", po której spodziewałam się naprawdę wiele, choć nie wiedziałam co zastanę. Czy tym razem twórca też mnie zauroczył? Zaczarował? A może zniechęcił do czytania kolejnych jego pozycji? Jak ma się promocja do rzeczywistości? Pierwsze co mam do zarzucenia Markowi to to, że uważa kawę za napój wstrętny i niezdrowy. Nie mogę się z nim zgodzić. Może rzeczywiście w wielkich ilościach może być szkodliwy, lecz w końcu jak wszystko, co spożywamy. Według mnie ten czarny trunek jest niesamowitym przeżyciem rano, a także ostatnią deską ratunku przed egzaminami, gdzie oczy same mi się zamykają, a tyle jeszcze wiedzy do przyswojenia. Wówczas pomaga mi nie napój energetyzujący (choć to też), lecz kawa - czarna magia, która pobudza nasz umysł i kubki smakowe. Tak, uwielbiam jej smak, chociaż jestem bardzo wybredna. Co dziwniejsze, wydawnictwo sobie z nas trochę zakpiło umieszczając na okładce filiżankę (najprawdopodobniej) z kawą. O! Dobrze, teraz mogę zacząć od przybliżenia Wam o czym tak naprawdę jest ta książka.Historia, którą uraczył mnie, a być może wkrótce niektórych z Was, jest dość intrygująca. Oscar Progresso, główny bohater powieści jest Amerykaninem mieszkającym w Brazylii, który ma do opowiedzenia dużo i robi to. Codziennie, na szczycie góry, spisuje własne wspomnienia i chowa je do mrówkoszczelnej kasety. Przybliża nam własne życie krok po kroku, wracając pamięcią do bombardowania niemieckich samolotów, głębokiego uczucia do miliarderki, pobytu w szpitalu psychiatrycznym czy zabójstwa, które zostało popełnione w obronie własnej. To tylko niektóre urywki z życia tego intrygującego, lecz również odważnego człowieka. Własną kartę życia ma wypełnioną po brzegi, lecz z miejscem na kolejne wydarzenia zmieniające jego wnętrze. Jest jednak jedna rzecz, która ogrywa ważną rolę w tym wszystkim. Kawa. Odnoszę wrażenie, że Mark Helprin tworząc postać Oscara potrzebował powodu, dla którego mógłby napisać o kawie. Naprawdę. Może nie ma jej w tej powieści bardzo dużo, lecz odgrywa znaczącą rolę. Tym razem nie mamy do czynienia z magią, którą w "Zimowej opowieści" zaserwował nam autor. W "Pamiętniku..." uraczył nas realizmem, w nieco satyrycznym i ironicznym wydaniu, niemniej bardzo ciekawym. Choć wiadomości ze świata z XX wieku jest tu dużo to wszystko podane w przystępny i ciekawy sposób. Do tego wspomnienia głównego bohatera nie są przedstawiane chronologicznie, co dopiero na koniec powieści daje nam konkretny pogląd na wszystkie wydarzenia. Nie brakuje tu krytyki dziejów z tamtego okresu, wyszydzania, poniżania i obnażania niektórych poglądów, panujących stereotypów, przeświadczeń. Czas pełen niedomówień, niedających się sklasyfikować zdarzeń.Taki również jest Oscar Progresso. Postać tajemnicza, niekiedy kontrowersyjna, którą można polubić albo znienawidzić już na starcie. Nieźle wykreowany, stanowi podstawę książki, utrzymuje historię w ryzach, jest swoistą klamrą kompozycyjną. Jest fragmentem stałym, choć zmiennym. Paradoks? Być może, lecz trzeba sięgnąć po "Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety" żeby się przekonać, o co tak naprawdę chodzi. Całej historii nie da się streścić w paru zdaniach. Nie da się opisać, o czym dokładnie jest, jakie kwestie porusza, jakie kluczowe fragmenty zawiera, bowiem opowieść ta oddziałuje na czytelnika z całą mocą. Na każdego z nas zadziała zupełnie inne wspomnienie bohatera. Najciekawsze jest to, że choć po raz pierwszy wydana została w 1995 roku to tematy w niej poruszane są aktualne także dziś, w XXI wieku i nie straciły na swej mocy.Nie potrafię jednoznacznie stwierdzić, czy moja przygoda z Markiem Helprinem i teraz należy do udanych. Wciągnęłam się w tę historię znacznie bardziej niż można było przypuszczać, lecz jednak coś nie zaiskrzyło. Może to kwestia kawy, do której twórca usiłował mnie zniechęcić? Wiem, że był to zamierzony i określony zabieg, niemniej sprawił, że nie mogłam w stu procentach utożsamić się z bohaterem, razem z nim przeżywać tego wszystkiego. Owszem, książka ebook była pretekstem do przemyślenia pewnych kwestii, była powodem do chwili zadumy ponad zamierzchłymi i obecnymi czasami. Potrzebowałam takiej lektury, właśnie na taką czekałam, toteż odbieram ją dość pozytywnie. Zalecam Wam, ponieważ to przygoda niesamowita, pod wieloma względami.

• awiola

  2018-03-23

  Czy ktoś z Was wie, czym jest mrówkoszczelna kaseta? Jeśli tak, to może nawet wiecie, gdzie takie cudo nabyć? Dajcie znać – chętnie kupię w celach typowo wspomnieniowych. I wbrew, temu do czego usiłował namówić mnie Mark Helprin w własnej książce pdf – dorzucę do kasety szczyptę własnej ulubionej kawy, bowiem podczas lektury jego dzieła, co chwilę nachodziła mnie ochota na ten boski według mnie nektar.Po "Zimowej opowieści" tego autora, pełnej realizmu magicznego i fragmentów przeczących logice, spodziewałam się utworu utrzymanego w podobnej konwencji. Tymczasem, pisarz zafundował mi swoisty przekrój dziejowy całego XX wieku, w iście satyrycznym, ironicznym i kpiarskim wykonaniu. W powieści tej bowiem nie znajdziecie wątków fantastycznych, a wręcz przeciwnie – czysty realizm. Poprzez - co trzeba podkreślić - zupełnie nie chronologiczne przedstawienie dziejów Oscara – twórca piętnuje, obnaża i poddaje krytyce dużo charakterystycznych zjawisk dla minionego wieku, w tym pomiędzy innymi rosnącą na potęgę elitę finansową, duchowieństwo, ogłupiającą moc reklamy, czy skutki prowadzenia wojen. To, co kluczowe i warte podkreślenia to fakt, iż książka ebook została po raz pierwszy wydana w 1995 r, a prawdy zawarte pod płaszczykiem historii życia ekscentrycznego faceta – są stale jak najbardziej aktualne. Nawet w XXI wieku, pełnym nowoczesnej technologii.Muszę przyznać, że Helprinowi udało się w mistrzowskim stylu wykreować głównego bohatera, który stanowi trzon całej książki. Oscar to bowiem postać nie dająca się nigdzie sklasyfikować – postać, którą można równocześnie miłować i nienawidzić – nie rozumieć i być pełnym zrozumienia. Od dawna nie miałam do czynienia z tak pełną sprzeczności kreacją, która wyzwalała we mnie pełno różnych uczuć. Początkowo nic nie zapowiadało, że dość niepozorny, będący już w późnej jesieni własnego życia – wykładowca brazylijskiej akademii marynarki wojennej – miał tak barwne życie, którego opowiedziane rozdziały wystarczyłyby na życiorys dla kilu osób. Wyobraźcie sobie bowiem moje zdziwienie i konsternację wspomnieniami o ucieczce samolotem pełnym złota, które sam zrabował, a które ostatecznie zaginęło w czeluściach rzeki. Wspomnieniami o jego trzech kobietach życia, z których jedna miała obsesję na punkcie pasikoników. I w końcu o jego zawiści do kawy, która popchnęła go do pierwszego morderstwa. Wydarzenia, do jakich bohater powraca w własnej opowieści są zarówno nostalgiczne jak i zabawne, pełne wzruszeń lecz i ludzkich dramatów. Wszystkie one zostały zestawione bez zachowania chronologii, i dopiero pod koniec lektury układają się w jedną całość – dając jednolity obraz życia tak nietuzinkowego człowieka. Lektura tej książki to podróż, nierzadko trudna, zagmatwana, lecz także pobudzająca szare komórki do myślenia. Przy tej powieści bowiem skupienie to klucz do sukcesu – do wychwycenia subtelnych nawiązań i różnych, z pewnością trudnych myśli.Pisząc o "Pamiętniku z mrówkoszczelnej kasety" nie mogłabym nie wspomnieć o kawie. Kawa bowiem widoczna jest na okładce i stanowi najbardziej ważny fragment fabuły. Większość fanów kawy, po spojrzeniu na okładkę powieści i przed otworzeniem jej pierwszej strony, z pewnością zaparzy sobie filiżankę tego uwielbianego napoju. I ja tak zrobiłam. Jakie więc było moje zdziwienie, gdy okazało się, że bohater książki przez całą własną opowiadanie usiłował obrzydzić czytelnikowi ten, wielbiony przez miliony na świecie smak. Jego śmiałe tezy, obwiniające ziarna kawy o wszelkie zło na świecie – doprowadzały mnie wielokrotnie do śmiechu i konsternacji. I wbrew pozorom, z każdym kolejnym fragmentem, obrzydzającym kawę – miałam ochotę na jej kolejną filiżankę. Jedno jest jednak pewne – w towarzystwie Oscara Progresso nie napilibyście się nawet łyka kawy.Warto wspomnieć także kilka słów o samym wydaniu książki. Zestawienie w postaci klimatycznej okładki w twardej oprawie, i dobrej jakości, pachnącego papieru – powoduje, że opowieść cudownie pokazuje się na półce. Jeśli macie w własnych zbiorach "Zimową opowieść", wydaną też przez wydawnictwo Otwarte, "Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety" może godnie stanąć obok niej.Ostatnie mrówkoszczelne kasety można było kupić dawno temu. Kasety będące symbolem bezpieczeństwa i swoistej gwarancji. Czy to oznacza, że w obecnych czasach nigdy już nie poczujemy się bezpiecznie? Przeczytajcie książkę Marka Helprina i sami odpowiedzcie sobie na to pytanie.

• Book Loaf

  2018-03-23

  Kończyłam "Zimową opowieść", kiedy rzuciła mi się w oczy zapowiedź kolejnej książki Helprina. O ile na widok znajomej, choć oczywiście innej szaty graficznej po prostu się uśmiechnęłam, o tyle po przeczytaniu tego szalonego tytułu wiedziałam, że ta pozycja też trafi w moje ręce. I stało się.Po licznych perypetiach, które upodobniły mój egzemplarz do głównego bohatera, dotarł on wreszcie do mnie i ani chwili nie przeleżał gdzieś tam na stosiku. Nie miał nawet czasu odsapnąć po podróży, ponieważ od razu złapałam go w ręce i zaczęłam czytać. Oscar Progresso to człowiek w podeszłym wieku. Lecz kogo obchodzi jakaś pusta liczba określająca czas spędzony na tym świecie? Dzięki wspomnieniom zatrzymanym na papierze, a do tego ukrytym przed mrówkami w tytułowej mrówkoszczelnej kasecie, główny bohater zabiera czytelnika w szaloną podróż nie tylko w przeszłość, ale także wgłąb własnego umysłu i serca. Życie głównego bohatera obfituje w wydarzenia, które niejednego człowieka by złamały. Utrata rodziców czy pobyt w szpitalu psychiatrycznym to przecież trudny do udźwignięcia ciężar - szczególnie gdy jest się dzieckiem. Los igra z nim wciąż i raz wiedzie go na front, a raz na Wall Street; w międzyczasie podsuwa mu niezwykłe i zjawiskowo cudowne kobiety, które nie odwzajemniają jednak jego uczuć. To wszystko zdaje się tylko zaostrzać jego apetyt na życie. Oscar Progresso pędzi przez nie niczym odrzutowiec lub kula wystrzelona z broni palnej. Spotyka na własnej drodze niezłych i złych, staje się bohaterem i mordercą, jest i nie jest ojcem dla małego Funia. Do tego z całego serca nienawidzi kawy. A jednak napój ten, nazywany przez niego m.in. "służebnicą diabła" (s. 538), nadzwyczaj nierzadko pojawia się w jego opowieści. Co więcej, obsesja na punkcie zgubnego wpływu kofeiny na ludzkość niejednokrotnie wywraca życie głównego bohatera do góry nogami. To właśnie przez kawę rozstaje się z żoną-milionerką, traci własną pozycję w Stillman and Chase.. ..i ostatecznie rozbija się swoim samolotem wypełnionym złotem w rzece i trafia do kawowego raju, jakim jest Brazylia. W tej rajskiej scenerii postanawia spisać własną historię, analizując przeszłość a także snując przypuszczenia na temat przyszłości. Liczne porównania do "Stulatka, który wyskoczył przez okno i zniknął" okazały się trafne tylko pod jednym względem. Główny bohater jest równie szalony, co jego szwedzki odpowiednik i ma całą masę niewiarygodnych przygód, jednak na tym podobieństwa się kończą. "Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety" zdaje się być nie tylko zapisem historii człowieka, który dobiega kresu życia. To wiele bardziej osobiste zapiski, dzięki którym nierealne przygody Oscara zyskują na znaczeniu. W nieco chaotycznych myślach odnaleźć można prawdziwy sens prowadzenia tego pamiętnika, który stanowi jednocześnie jego testament. Choć czasem wyrwane z pamięci przemyślenia Oscara powodowały u mnie refleksyjny nastrój, to jednak podczas lektury tej powieści śmiałam się raz za razem. Wszystko to za sprawą zabawnego języka używanego przez narratora, jego podkreślania akcentów i kłopotów z wymową. Do tego imiona znaczące, takie jak lekar Gburr czy Gnoy Pulpett a także świetne, mocno rozbudowane opisy miejsc i ludzi. Wszystko to przyćmiła jednak ciągle pojawiająca się irytacja kawą, wyrażona przekomicznymi wręcz komentarzami przepełnionymi jadem."Smacznej kawy, również coś" s. 242Helprin jak mało kto potrafi czarować słowami i raz po raz wywoływać uśmiech na twarzy czytelników. Ten, kto docenia jego oryginalny styl, na pewno nie zawiedzie się na tej pozycji. Co jeszcze bardziej podoba mi się w tej książce, to naprawdę dobre tłumaczenie. "Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety" to pozycja obowiązkowa tej jesieni.

• Ósemkowy Klub Recenzenta

  2018-03-23

  Mark Helprin to amerykański pisarz, dziennikarz, a także absolwent Harvardu i studiów podyplomowych w Oksfordzie, na Uniwersytecie Princeton i Uniwersytecie Columbia. Publicysta, m.in. „New Yorkera” i „New York Timesa”. Za twórczość prozatorską został uhonorowany wieloma nagrodami. Słynny m.in. z powieści „Zimowa opowieść”.„Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety”, autorstwa Marka Helprina to opowiadanie o z pozoru poukładanym Amerykaninie, wiodącym niezbyt interesujące życie. Głównym bohaterem jest Oscar Progresso, mieszkaniec Rio de Janeiro, który dzień w dzień, zasiadając w ogrodzie, spisuje historię własnego życia. Sam facet mówi, że jego ziemska wędrówka nie była łatwa, a własny pamiętnik nazywa „kroniką samotności”. Oscar przeżył rzeczy o których nam zwykłym ludziom nawet się nie śniło. Na swoim koncie ma m.in. zabójstwo, rabunek na bank, niejednokrotne rozmowy z papieżem i kilka odwzajemnionych na chwilę miłości. Co prawda możemy zastanawiać się czy te wydarzenia miały miejsce naprawdę czy są tylko wymysłem głównego bohatera, jednak twórca ubrał te historię w takie słowa, że jesteśmy w stanie mu we wszystko uwierzyć. Czy zastanawialiście się kiedyś, jaki wpływ na nasz organizm ma kawa? Ja osobiście za nią nie przepadam, lecz w tej książce pdf filiżanka tego napoju nabiera zupełnie nowego znaczenia. Nazywana jest wręcz „siłą nieczystą”, która napędza bohatera do robienia różnorakich nie do końca przemyślanych rzeczy…Na początku tej recenzji zastanawiałam się jak w paru słowach omówić tą książkę, lecz doszłam do wniosku, że jest to niemożliwe. Książka ebook ta pochłania czytelnika bez reszty już od jej pierwszego akapitu. Jest nieprzewidywalna i pełna wyjątkowych przygód. Bezwątpienia „Pamiętnik z mrówko szczelnej kasety” jest lekturą nie do pominięcia, wartą poświęcenia czasu i uwagi.Dominika, lat 17

• Crowneran

  2018-03-23

  Super książka. Właśnie skończyłem i muszę powiedzieć, że bardzo przypadła mi do gustu ta poszarpana historia. W sumie to własnie w niej było najlepsze, nieco skojarzył mi się ten sposób pokazania dziejów życia z kultowym Pulp Fiction w oczywiście większej skali, na przestrzeni wielu lat. Też na przestrzeni lat życia bohatera namalowana jest historia świata, nie mniej kluczowa i okraszona odpowiednim komentarzem.

• natalia.szumska

  2018-03-23

  I znów ze świata Helprina wychodzę poobijana, lecz szczęśliwa. I znów mam ochotę do niego wracać, żyć pod jego słońcem, jeść mango i choćby zamknąć się w mrówkoszczelnej kasecie. Tu czuję się jak w domu. Słowo Helprina jest jego rzemiosłem, historia podstawą, a fabuła niepowtarzalnym wymysłem. Trójka idealna.Główny bohater potrafił rozwiązać kłopoty rewolucji francuskiej, miłował współtowarzyszkę ze szpitala psychiatrycznego, która mdlała na widok pasikoników, namawiał papieża do kąpieli w morzu, miał małżonkę o najdłuższym na świecie imieniu i jeszcze dłuższym rzędzie cyfr na bankowym koncie, obrabował bank i zgubił złoto, jako pilot został zestrzelony ponad Berlinem i ponad Morzem Śródziemnym, którym płynął wpław do miejsca, w którym zniknęła historia, a raz po raz ratowała go niepojęta łaska idealnego momentu… Jeśli upadał, to pięknie, jeśli kochał, to tylko ponad życie, a jeśli nienawidził, to do szpiku kości, do ostatniego ziarenka i zanikających śladów ust na filiżance. Nienawidził bowiem kawy. Kawy, która "zastępuje ludziom seks, ćwiczenia, zdrową dietę, właściwą ilość snu, szczęście, cel życiowy a także mózg". Kawy, której słowotwórczy skład chemiczny spędza mu zdrowy sen z nieskażonych tą trucizną powiek.Bezimienny, bohater nie spisuje myśli w porządku – wydarzenia pojawiają się w jego słowach, pozostając w związku z innymi, lecz chronologicznie. Niemniej pełny obraz, arcydzieło niepowtarzalnego gatunku, wyłoni się na końcu lektury. Czasem bowiem przecież rzeczy ostateczne, a właściwie pierwotne, są najważniejsze, a więc najgłębiej schowane. W Brazylii, na szczycie góry ponad Rio de Janeiro, w mrówkoszczelnej kasecie w schowku pomiędzy skałami. "Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety" jest zapisem życia kogoś, kto może o sobie powiedzieć te słowa:"Atakowałem Berlin, gdy był tam jeszcze Hitler. Uciekałem ze szwajcarskiego szpitala psychiatrycznego z kobietą, którą ciągle kocham, choć od dawna nie żyje, pojechaliśmy razem na koło podbiegunowe i stanęliśmy u stóp zorzy polarnej. Byłem jednym z najbogatszych ludzi na świecie, byłem również chłopcem, który trudno harował. Walczyłem u boku aniołów, wysoko ponad ziemią, gdzie powietrze jest rzadkie jak hel, a porażka równa się eksplozji słonecznego blasku. (…) Byłem żołnierzem wielkiej armii, która w ciągu kilku lat zdobyła pół świata. Przepłynąłem ocean, śmigałem wśród chmur, muskałem podwoziem fale Hudsonu, rozcinając śmigłem korony lilii wodnych. Widziałem, jak giną narody i jak rodzą się nowe."Oby każdy z nas, biedny czy bogaty, utalentowany albo nie, mógł powiedzieć tyle (i tak) o sobie."Pamiętnik…" nie ma nic wspólnego z genialną "Zimową opowieścią". I żadną miarą nie należy czynić z tego zarzutu. Nie ma tu może baśniowej magii, lecz więcej tej zwykłej, codziennej, osobistej… I nie będzie to oksymoronem, jeśli powiem, że tylko u Helprina realizm może być nieprawdopodobny, a codzienność nierealna. Oto więc przed czytelnikiem leży czysta postać literatury, „realizm niemagiczny” ujęty w jedyne w swoim rodzaju helprinowskie formy językowe. Są jednak pewne cechy charakterystyczne dla prozy autora, których pełno i w "Pamiętniku… " – mistyczne niemalże znaczenie mostów i rzek, Świeży Jork jako dom wyśniony, ale niespełniony, starość, która przekracza granice a także bohaterowie, których osobiste cechy ujawniają się w każdym zdaniu. Mowa Marka Helprina, tak niepowtarzalny, potrafi oddać nieopisywalne, jest plastyczny, dobitny, bogaty. Oddaje to z resztą świetne tłumaczenie Macieja Płazy, z jednym tylko zastrzeżeniem – chyba w oryginale narrator-pamiętnikarz zwraca się do odbiorcy w liczbie pojedynczej. Zachwyca natomiast tłumaczenie nazwisk i nazw (by daleko nie szukać – Gnoya Pulpetta czy kancelarii Tzwaniacka, Byddlaqua i Bogatcha, która zaczynała jako Furmann, Trend i O’Vatty).Zachwyca również pomysłowością i przewrotnością sam Helprin. Cały Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety jest satyrą na ówczesność i współczesność – na działanie świata, władzę, finansjerę, reklamę, kościół, edukację, Amerykę, wojnę i jej przedstawienia w kulturze…Całokształtu dopełnia kolekcjonerskie wydanie. Piękny, pachnący (!) papier, pomysłowa okładka i klimatyczne fotografie na wyklejkach każą zastanawiać się jakie kolory liter i jakie książki dopełnią całokształtu w nazwisku autora w polskim wydaniu.Nie można poznać historii z "Pamiętnika…", można ją sobie tylko wyobrazić, ukształtować według swoich wyobrażeń. Lecz obiecuję ci, drogi czytelniku, że od tej pory żadna filiżanka kawy nie będzie już taka sama. Żadna miłość nie będzie aż tak intensywna, a żaden dzień tak jednoznaczny. "Nie opowiedziałem tego wszystkiego po to, by na koniec napić się kawy. Opowiedziałem to w tym samym celu, co śpiewak śpiewa, a gawędziarz opowiada: gdy docierasz do miejsca, z którego już nie możesz wrócić, coś sprawia, że spoglądasz za siebie i nie możesz się nadziwić, że z drobnych przypadków w tak nieuchronny sposób ułożyło ci się słodkie, okrutne i zaskakujące życie. "