Brandon Sanderson nie miał łatwego zadania, aby zakończyć cykl Koło Czasu, z mnogością wątków i różnorakich pobocznych historii. Przeczytawszy jednak Pamięć Światłości mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że podołał zadaniu i cała historia została cudownie domknięta. Pamięć Światłości jest porównywalna objętością do innych tomów, lecz warto zaznaczyć, że Ostatnia Bitwa, której wielu bohaterów tak wyczekiwało, jak i ja sam, jest omówiona na nad 200 stronach! Wbrew pozorom nie toczy się tylko w jednym miejscu, gdzie ścierają się wojska Smoka Odrodzonego z wojskami Czarnego, lecz w bardzo wielu i na różnorakich płaszczyznach. Zresztą większa element Pamięci Światłości to walki z trollokami i to na paru frontach. Czytając tego typu książki, prosto domyślić się, kto zwycięży, lecz wygrana żadnej ze stron nie jest pewne przez długi czas, a do tego po drodze czekają na nas liczne niespodzianki, nieczyste zagrania i nieoczekiwane zwroty akcji. Gdybym miał więcej czasu, to z pewnością Pamięć Światłości przeczytałbym jednym tchem w dwa dni! Koło Czasu to potężny czternastotomowy cykl epickiego fantasy, liczący blisko 14 tysięcy stron. Niektóre tomy owszem były przegadane a ich wydarzenia można byłoby spokojnie omówić w książce pdf o połowę krótszą, inne zaś od początku do końca nie pozwalały się nudzić. Nie zmienia to faktu, że każdą element czytałem z wielkim zainteresowaniem i aż żałuję, że to koniec, choć liczę, że wydawnictwo wznowi jeszcze prequel całej serii. Niemniej jednak z pewnością jeszcze kiedyś powrócę do Koła Czasu, aby lepiej zrozumieć mniej ważne wątki poboczne i historie bohaterów, bo za pierwszym razem ciężko spamiętać wszystko, co się dokładnie wydarzyło. Odniosłem tylko wrażenie, że w Pamięci Światłości jest zdecydowanie więcej literówek i innych błędów niż w poprzednich tomach. Z reguły nie przeszkadza mi to w trakcie lektury, a w tym przypadku już tak, bo było ich całkiem dużo. Pamięć Światłości to bardzo dobre zakończenie cyklu Koło Czasu Roberta Jordana, spisane przez Brandona Sandersona. Mamy epicką Ostatnią bitwę, dużo bitew z trollokami, nieoczkiwane zwroty akcji i zakończenie wielu wątków. Zalecam cały cykl, choć warto mieć świadomość, że niektóre z tomów mogą być troszkę przegadane.