Recenzje

• veroniq

  2018-03-22

  interesująca i bogata w informacje, na dodatek podana w formie bardzo nieprzystępnej dla przeciętnego czytelnika. Zalecam szczerze! Ksiazka godna uwagi

• erka

  2018-03-22

  Pałac Kultury i Nauki, symbol"tysiącletniej" przyjaźni polsko - radzieckiej.Przyjaźń się skończyła, pałac trwa niewzruszenie.Obrosły w legendy, symbol Warszawy, lecz i Polski.Ukryte piętra, tunele, łączące go z Domem Partii, to najbardziej znane"przypowieści.Samobójcy skaczący z 30 piętra i ludzie, piszący listy do budowli, jakby, to była żywa istota, lub jakieś starożytne bóstwo.Autorka, w własnej książce pdf przedstawia spojrzenie na rozległą historię powstania tego budynku.Dramatyczne dzieje jego budowniczych i architektów."Dar Stalina", który wielu, chciałoby wyburzyć.Ta opowieść, to też dzieje Warszawy, tuż po wojnie, lecz też całego kraju.Splatające się losy ludzi i budowla, która, mimo swej brzydoty stoi dumnie i coś sobą symbolizuje.Niezwykle interesująca i ciekawa pozycja.Przeczytana przeze mnie jednym tchem.Aż szkoda, że się skończyła.Świetnie wydana, wzbogacona, mnóstwem zdjęć.Polecam.

• Calarand

  2018-03-22

  Jak na prawdziwą biografię przystało, historię Pałacu zaczynamy poznawać od paru pokoleń architektów wstecz, na długo zanim o Pałacu w ogóle zaczęło się mówić. Autorka nie szczędzi ciekawych anegdot z życia prywatnego przedstawianych postaci, wzbogaca ich portrety szerszym kontekstem historyczno-politycznym i (nielicznymi, niestety) fotografiami. Sam Pałac jako budowla, nabiera głębi i charakteru, stając się bohaterem książki na równi z ludźmi, którzy przyczynili się do jego powstania. Niestety, ilość informacji, jaką autorka chce się z nami podzielić, sprawiła, że forma w jakiej zostały podane jest bardzo chaotyczna. P. Chomątowska z góry zakłada, że czytelnik orientuje się w światku architektów tamtych czasów, i żongluje niezliczonymi nazwiskami, datami, nazwami, czasem wręcz grzebiąc czytelnika pod ich natłokiem. Czytając, zmuszeni jesteśmy skakać od postaci do postaci, od czasów współczesnych do PRL-u, do epoki przedwojennej i z powrotem. I tak niełatwa do śledzenia ciągłość wątku przerywana jest wstawkami z czasopism, pism urzędowych i gazet, nierzadko w żaden sposób nie omówionymi ani nie wprowadzonymi w kontekst, a jedynie wyróżnionymi dwukolumnowym układem tekstu. No i te fotografie... na każdą poświęcono całą stronę, lecz samo fotografia zajmuje jedynie jej mały fragment, przez co dostrzeżenie jakichkolwiek detali wymaga użycia lupy. Podsumowując: pozycja wyjątkowo interesująca i bogata w informacje, lecz podana w formie bardzo nieprzystępnej dla przeciętnego czytelnika.