Strona 1 Drodzy Rodzice, trzymacie w rękach książkę dla dzieci, które stawiają pierwsze kroki w mówieniu – najmłodszych oraz tych z opóźnionym rozwojem mowy. Jest to pierwsza część przygód Pucia, skoncentrowana przede wszystkim na wyrażeniach dźwiękonaśladowczych i samogłoskach, które powinny być używane już przez roczne dzieci. Jak zbudowana jest ta książka… i dlaczego tak prosto? Przygody Pucia i jego wesołej rodziny celowo są przedstawione jak najprościej pod względem użytego języka oraz ilustracji. W przypadku stymulowania rozwoju mowy dzieci najmłodszych nie chodzi o czytanie długich tekstów, ale o wspólne opowiadanie bardzo prostymi zdaniami o tym, co znajduje się na obrazku, i zadawanie prostych pytań dotyczących ilustracji. Dołączone teksty są napisane tak, jakbyśmy w prostych zdaniach relacjonowali dziecku, co widzimy na obrazkach. W zapisie dźwięków na ilustracjach nie użyto znaków interpunkcyjnych. Dzięki temu dziecko zapamiętuje zapis dźwięku, co jest pomocne w pierwszych krokach w nauce czytania. Jak używać tej książki, aby wspierać rozwój mowy dziecka? Czytając proste teksty zawarte na ilustracji, jednocześnie pokazujemy palcem obiekty i osoby, o których mówimy. Możemy też pominąć czytanie tekstu i swobodnie rozmawiać z dzieckiem o osobach i zwierzętach pojawiających się w danej przygodzie. Zachęcamy do powtarzania dźwięków, które one wydają. Pokazując palcem obiekt, zadajemy dziecku pytania: „Kto to?”, „Co to?”, „Co robi?”, „Co mówi?”. Namawiamy do odpowiadania na te pytania i dajemy dziecku czas na odpowiedź. Jeśli ma z tym trudności, podpowiadamy mu, jak mówi krowa, jak robią nożyczki itd. Wskazujemy obiekty, o których właśnie mówimy, zachęcamy także dziecko do wskazywania ich, pytając: „Gdzie jest?” (np. kot). Strona 2 Czego unikać podczas zabawy z tą książką? Nie zmuszajmy dziecka do powtarzania słów, dźwięków, strofując je: „Powtórz!”. Dajmy mu czas, aby samo zechciało to zrobić. Nie oczekujmy też, że poprawnie wymówi wszystkie dźwięki i słowa. Są w nich ukryte głoski, które jeszcze będą sprawiać mu kłopoty. O ile prawdopodobnie dobrze powie „pi, pi” i „mu”, o tyle np. „gru, gru” czy „dryń, dryń” może zniekształcać. Nie zasypujmy też malucha dodatkowymi długimi opowieściami o treści ilustracji. Pamiętajmy, że mamy do czynienia z dzieckiem, które nie tylko uczy się mówić, lecz także dopiero rozwija swoje możliwości rozumienia mowy. Na co zwrócić uwagę podczas wspólnej zabawy z tą książką? Zwróć uwagę, czy dziecko jest zainteresowane wspólną pracą z książką, czy patrzy na to, co pokazujesz, i czy ma chęć samodzielnie wskazywać palcem obiekty, chcąc pokazać je tobie. To ważne, aby podejmowało próby powtarzania dźwięków i nazywania obiektów. Jeśli nie zauważasz takich zachowań, skonsultuj się z logopedą. Życzę Państwu dobrej zabawy z przygodami małego Pucia, a jeśli chcielibyście podzielić się swoimi spostrzeżeniami na temat książki, zapraszam do odwiedzenia mojej strony na Facebooku. Autorka Strona 3 Ale zabawa! Pucio rysuje. Misia ma nożyczki i wycina. Nożyczki robią: CiACH, CiACH! Mama pomaga Misi. Ktoś puka do drzwi: PUK, PUK! Kto to? To tata! Strona 4 Strona 5 Strona 6 Mama gotuje. Zupa robi: B U L , B U L . Pucio wyciąga rękę do garnka. –NU, NU! Nie wolno! – mówi mama. – Zupa jest gorąca. Tata czyta. Telefon dzwoni: DRYŃ, DRYŃ! Kto dzwoni? Może babcia? Strona 7 Strona 8 Pucio karmi misia. – A M – mówi Pucio. – Jedz, misiu! Tata karmi Bobo. Misia chrupie marchewkę: C H RU P, C H RU P. –MNIAM – mówi mama – jaki dobry obiad!