To twoja książka?

Recenzje

• werka777

  2018-03-21

  Akcja powieści nie zasypia. Twórca częstuje intrygującymi pomysłami, które przy jednoczesnym zbagatelizowaniu umiarkowanie etapowego rozwoju sytuacji, balansują na granicy wiarygodności. Nie nudziłam się pochłaniając książkę do końca, co trwało krótko ze względu na niewielką objętość publikacji. Trochę jednak kręciłam nosem przyglądając się kolejnym sensacjom, którym przydałoby się nadać bardziej wyrazistego kształtu. Pozazdrościć kreatywności autorowi można, choć ponad stylem dopieszczającym całość musiałby jeszcze nieco popracować. W towarzystwie tej lektury przenosimy się na przemian w lata 2016-2017, a czasy rzymskich cesarzy. Sprawnie łączy Tadeusz Biedzki przeszłość z teraźniejszością i choć na początku miałam obawy dotyczące przykucia zbyt wielkiej uwagi do detali dziejów z przeszłości, dynamicznie minęły. Tutaj skupianie się wyłącznie na kluczowych konkretach wyszło autorowi na dobre. Czym są stare, przynoszące nieszczęście monety? Dlaczego Piłat popełnił samobójstwo? Co się przydarzyło papieżowi Formozusowi? Nie obyło się bez eksperymentu w przypadku głównych bohaterów, a są nimi… twórca i jego żona. Czy to poświęcenie? A może egoizm? Nie rozpatrywałabym intencji autora, który według mnie utorował sobie drogę do idealnej przygody i podczas pisania pewnie dobrze się bawił. Ciężko więc oceniać mi postaci pod wobec osobowości i charakterów, ponieważ nie tak prosto dopatrzyć się tutaj jakichś cech poza dociekliwością i odwagą ich oboje. Nie przywiązał Tadeusz Biedzki uwagi do kreacji bohaterów, a jednocześnie uniknął ich papierowości, ponieważ przecież pożyczył im twarze i głęboko wierzę w to, że odwaga podróżnika w podobnej, sensacyjnej zagadce pozwoliłaby mu na takie książkowe zachowanie także w rzeczywistości. Intrygująca przygoda z pomysłami, jak głosi okładka, faktycznie podążającymi ścieżkami obieranymi przez Dana Browna. Wartka akcja, „żywi” bohaterowie, lecz wszystko wymaga jeszcze doszlifowania - nie pod wobec jakości informacji, lecz jej przekazu. W rezultacie książkę czyta się szybko, z zainteresowaniem, lecz i jednoczesnym powątpiewaniem w autentyczność wydarzeń, której u wspomnianego zagranicznego „kolegi po fachu” się nie dopatrzyłam. „Ostatnie srebrniki” to lektura wartościowa, lecz nie obowiązkowa. Czy będziecie z niej usatysfakcjonowani? Wszystko zależy od oczekiwań. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/

• anonymous

  2018-03-21

  (...) Co do samej historii – nie jest ona zbyt wyszukana – jest to dość łatwy kryminał z ciekawym wątkiem religijno-historycznym, który na prawdę wciąga i sprawia wrażenie, jak bardzo niesamowitą drogę przeszły judaszowe srebrniki. Jednak postacie są łatwe i mało przewidywalne, lecz może właśnie bez tej ich naiwności w to, że sami rozwiążą sprawę, nie byłoby książki. Niestety, wątek Zakonu Judasza i Piłata również nie jest wyszukany – takie przykłady ,,sekretnych związków” można by wymieniać i wymieniać. Słabym ogniwem jest wydanie książki – strony mają zadrukowane strony ze wzorem, co mi osobiście utrudniało odbiór książki. (...) popkultura.com.pl