Recenzje

• Ósemkowy Klub Recenzenta

  2018-03-21

  Jak stłumić w sobie palącą tęsknotę za miejscem, z którego się pochodzi? Jak pogodzić się z żoną po ostrej kłótni? Jak nie oszaleć, kiedy za jedyne towarzystwo ma się zazdrosnych wspólników i niemożliwe do sprzedania kości słoniowe, czekając na parowiec, który nigdy nie nadpłynie, aby zabrać nas z tego piekła?Na te zapytania na pewno nie uzyskamy odpowiedzi czytając "Opowieści niepokojące", zestaw opowiadań Josepha Conrada, wszystkim słynnego angielskiego pisarza polskiego pochodzenia, autora "Jądra ciemności". Jednak to właśnie zapytania bez odpowiedzi nadają opowiadaniom taki nastrój, że tytuł jest całkowicie zasłużony. Nie są to typowe straszne historie, lecz mają w sobie coś, co nie pozwala o nich zapomnieć. Nigdy nie dowiemy się, jakie były dalsze dzieje Alvana Hervay'a albo "idiotów" z opowiadania o tym tytule. "Opowieści niepokojące" nie są jednak idealne. Jeśli ktoś nie jest zapamiętałym czytelnikiem, już pierwszy epizod może go zniechęcić, a to z powodu bardzo rozległych opisów przyrody, wyglądu bohaterów i ich emocji, lecz uważam, że warto przez to przebrnąć. Kiedy dotrzemy do sedna, już nic nie będzie w stanie oderwać nas od książki. Nazwisko Conrada uczniom może wydawać się niezbyt zachęcające ze względu na lekturę jego autorstwa, lecz zapewniam, że kto przeczyta ten mądry zestaw opowiadań, nie pożałuje.

• Katarzyna

  2018-03-21

  Wśród bohaterów, których Conrad powołuje na karty książki mamy malajskiego wodza plemiennego, prostych francuskich chłopów, angielskich pseudo handlowców w samym sercu Afryki a także kilka innych równie interesujących postaci. Każdy z bohaterów Conrada jest człowiekiem znajdującym się pod przysłowiową ścianą, zmuszonym do podjęcia jednej, konkretnej, wyjątkowo ważnej i bez wątpienia brzemiennej w skutki decyzji. Nie istotne, czy dotyczy to tego co tu i teraz, czy tego co odległe i odsunięte w niebyt. Każdy z bohaterów jest człowiekiem rozdartym, na krawędzi, każdy dzierży los własny i innych we swoich rękach, każdy musi zdecydować co dobre, a co złe. Idealnie ukazane jest także to, jakim próbom moralnym jest zdolny poddać się człowiek, do czego jest się w stanie posunąć w ekstremalnych warunkach.Tym co u Conrada (nie tylko w tych utworach) zasługuje na najwyższe uznanie, to właśnie kreacje bohaterów i ich wewnętrzna potyczka z losem i samym sobą. Fabuła, perypetie postaci są zaledwie tłem do ukazania czegoś zdecydowanie ważniejszego. Problematyka psychologiczno-moralno-egzystencjalna jest jak zawsze u Conrada najistotniejsza i mądrze zaprezentowana. Wiem, opowiadania, nowele nie są najbardziej lubianą forma literacką. Lecz są opowiadania i OPOWIADANIA. Są takie, które można przeczytać i takie, które przeczytać TRZEBA. Opowieści niepokojące należą z pewnością do tych drugich.