Recenzje

• Małgorzata Drewczyńska

  2018-03-24

  Kupiłam ją w prezencie lecz obdarowany był zachwycony. Bardzo niezły kryminał dla lubujących się w tej tematyce

• Przy kawie z ksiazka

  2018-03-24

  "Opowieści kryminalne i tajemnicze" są drugim tomem trylogii. Znajdziemy tu dwanaście opowiadań, w których spotkamy motyw kryminalny a także zagadkowy mrok świata i duszy człowieka. Znajdziemy tu samobójstwa, zabójstwa i tajemnice. Pierwsze opowieść "Bies przewrotności" nie bez powodu zostało umieszczone jako pierwsze. Jego przesłanie tłumaczy praprzyczyny złych i skrajnie negatywnych uczynków, które popełniane są przez człowieka we wszystkich opowiadaniach. Obok dobroci czai się niewytłumaczalna siła zła. Taką złożoność psychiki ludzkiej twórca przejawia w tych opowiadaniach. Charakterystyczny mowa narracji rozbudowany długimi, złożonymi zdaniami, które potęgują grozę i są dalekie od tych powszechnie przytaczanych. Zawierają neologizmy, które nie mogą być tu zastąpione innym słowem, gdyż mogłyby utracić własny urok, mrok i niecodzienność opisanych miejsc, przedmiotów czy postaci. Umiejętność narastającej grozy w własnych rysunkach zawarł także twórca ilustracji. Można się ponad nimi zastanowić, odszukując w nich różnego rodzaju szczegóły. W opowieściach Edgara Allana Poe pojawił się świeży fragment - logiczne rozwiązanie zagadki kryminalnej. Żeby ją rozwiązać trzeba się skupić na pozornie nic nie znaczących elementach, które układają się w ciąg przyczyn i skutków. Nie wszystkie opowiadania obnażają własny zbrodniczy sekret. Nie to jest jednak najważniejsze. Twórca największy tajemnica uczynił z psychiki ludzkiej. Czasami jest on tak niewypowiedzialny i ciężki w własnej potworności, że zajrzenie do niego jak do księgi, nie dałby się odczytać.

• Ronda18

  2018-03-24

  Nie wiem, dlaczego sięgnęłam po te opowiadania tak późno - pewnie dlatego, że po przeczytaniu paru współczesnych powieści kryminalnych straciłam ochotę na ten gatunek. Jednak Poe to coś innego . To wartość sama w sobie. To klasyka, po którą każdy powinien sięgnąć. Poza tym wydanie bardzo ładne. Polecam.

• Ebro

  2018-03-24

  Lubie najwieższe opowiadania kryminalne np. Nesbo jest dla mnie mistrzem. Lecz przyznam, że przeczytanie tych typowych opowiadań Poe naprawdę pozwala nabrać trochę więcej perspektywy do właśnie kryminałów 21 wieku. Jednak trzeba do nich trochę więcje cierpliwości lecz naprawdę warto.

• Iljana

  2018-03-24

  Opowieści kryminalne i zagadkowe Poe to klasyka gatunku, którą powinien znać każdy, kto twierdzi, że jest fanem literatury grozy. W krótkich opowiadaniach Poe zawarł esencję gatunku, począwszy od opowiadań typowo moralistycznych i refleksyjnych po mroczne opowiadania z wątkiem miłosnym w tle. Gratką są ilustracje, które wzmagają doznania.

• Boston

  2018-03-24

  Uwielbiam opowiadania kryminalne, szczególnie do gustu przypadły mi opowiadania o Holmsie Doyle’a. Typowy styl, bez jakiś nowoczesnych i ogłupionych pomysłów. Dlatego również sięgnąłem po zestaw opowiadań Poe, który tworzył jeszcze wcześniej niż Doyle. I nie zawiodłem się. Wcześniej nie znałem twórczości Poe i teraz żałuję ponieważ jego opowiadania są naprawdę idealnie spisane i czyta się je fantastycznie pomimo niemal dwóch wieków. Nie jest on tak subtelny jak Doyle, lecz ma za to bardzo specyficzny styl opisywania akcji i fabuły. Mnie on bardzo przypadł do gustu, a niektóre pomysły na opowiadania dosłownie mnie zatkały oryginalnością. Jeśli lubicie kryminały to opowiadania Poe są dla was lekturą obowiązkową.

• Długosz

  2018-03-24

  Poe to jak dla mnie praktycznie ojciec powieści kryminalnych i opowiadań. Chociaż pisał na początku 19 wieku to jego opowiadania stale idealnie się czyta. A ten zestaw opowiadań to po prostu uczta dla kogoś kto wielbi klasyczne kryminały. Styl Poe jest jednak znacznie innych niż ten np. Conan Doylea. Poe jest bardziej brutalny w opisach zbrodni, bardziej drastycznie omawia przebieg wydarzeń. Dlatego może jego opowiadania tak potrafią wciągnąć i trudno o nich potem zapomnieć. To co mnie urzeka w nich to zawiłośc zagadek kryminalnych jakie wymyśla. Nie da się po domyślić ich zakończenia aż do ostatniego akapitu. Naprawdę idealny przykład literatury kryminału 19 wieku. Ja szczerze zalecam jeśli ktoś lubi klasykę gatunku.