Recenzje

• recenzent.com.pl

  2018-03-21

  Choć twórczość Arne’a Dahla śledziłam od paru miesięcy, jeszcze nie miałam okazji przeczytać żadnej z jego ebooków (głównie dlatego, że „Misterioso” ciężko złapać w bibliotece). Zasłynął cyklem o Drużenie A, na który składa się aż 10 powieści. „Głuchy telefon” to pierwszy tom jego najnowszego cyklu opowiadającego o Jednostce Opcop, powstałej w momencie, gdy poprzednia międzynarodowa organizacja przestała istnieć. Nagrodzona za najlepszą szwedzką opowieść kryminalną w 2011 roku książka ebook mówi również o polityce, gospodarce, obecnej sytuacji Europy, będąc czymś więcej niż tylko kolejnym kryminałem.Okładka książki niczym się nie wyróżnia. Na żółtym tle główną postacią jest trzydziesto-, czterdziestoletnia dziewczyna z pistoletem. Przenikają przez nią fotografie policyjnych wozów, funkcjonariuszy. Wszystkie warstwy okładkowej grafiki zostały tak składnie złożone, że tworzą dość delikatną okładkę, a przy tym wymowną a także uderzającą w klimat powieści.Drużyna A, czyli międzynarodowa organizacja operacyjna została rozwiązana, ale w jej miejsce powstaje Opcop. Element członków nieistniejącej już poprzedniej grupy zostaje wcielona do organizacji razem z świeżymi funkcjonariuszami. Nikt nie może dowiedzieć się o istnieniu Opcopu, ale sytuacja się zmienia, gdy pewnego dnia w Londynie dochodzi do bardzo dziwacznego morderstwa. Przyklejone, ułożone w nietypowej pozycji zwłoki to tylko początek góry lodowej. W ciele denatki znajduje się wiadomość skierowana do członków Opcopu (o którego istnieniu przecież nikt nie powinien wiedzieć). W tym samym okresie grupa operacyjna usiłuje rozwikłać, co wspólnego ma producent mebli z włoską mafią. Czy coś łączy te sprawy? Czy Opcop zdoła wyjaśnić przestępcze wydarzenia i rozwikła zagadki, które staną mu na drodze?Trzeba przyznać, że jeśli chodzi o sam pomysł na fabułę, szwedzki pisarz zdołał się wyróżnić. Nie jest boleśnie sztampowy w kwestii rozwiązań, jak i ogólnego zarysowania historii. Umiejętnie łączy i przeplata ze sobą wątki nie pozostawiając czytelnika zbyt długo przy jednej scenie; sprawnie myli tropy a także zwodzi odbiorcę po „labiryncie Minotaura”. Dahl wykazuje także niezłą znajomość samych procesów śledczych a także stara się nie pomijać żmudnego procesu poszukiwań, przesłuchań, doszukiwania prawdy. Nie jest to wyśniony świat jednego prawego męża, który sam stoi naprzeciw przestępczości, a grupy funkcjonariuszy tworzącej zespół. Takie podejście zdecydowanie uwiarygadnia opisywaną przezeń historię, czyniąc ją jeszcze bardziej wciągającą.W „Głuchym telefonie” pojawiają się postacie z poprzedniej serii pisarza – o Drużynie A – ale samą opowieść należy traktować jako rozpoczęcie zupełnie nowego cyklu. Przez pierwszych kilkanaście, może kilkadziesiąt stron, czytelnik musi przyzwyczaić się do mnogości postaci a także niekiedy zagląda do podanego na początku krótkiego spisu bohaterów. Ale owo zagubienie dynamicznie mija dzięki temu, że większość postaci jest innej narodowości, noszą przy tym charakterystyczne nazwiska. W dodatku zostają skrótowo, acz bardzo konkretnie przedstawieni, więc nawet z powodu ich wzorców zachowań bardzo prosto domyśleć się, który bohater jest uczestnikiem konwersacji.Nie da się ukryć, że w powieści Dahla znajdują się liczne nawiązania do współczesnej kondycji ekonomicznej Europy, do rzeczywiście istniejących postaci rządzących poszczególnymi krajami, do kryzysu finansowego. Pisarz nie wyrzuca na stół własnych politycznych poglądów, ale sygnalizuje swojemu czytelnikowi problemy, które dla niego są istotne. Mówi także o kulisach gospodarczego kryzysu, ujawnia niektóre z bankowych mechanizmów, otwierając oczy czytelnika na pewne sprawy niby mimochodem.Sam mowa pisarza wybija się na tle innych gatunkowych pozycji, będąc dosyć surowym, zdystansowanym, chłodnym przekaźnikiem historii. Posługuje się przy tym fachowymi terminami, a także dostosowuje słownictwo do kolejnych postaci (co też składa się ich zarys). Jedynym moim zastrzeżeniem są te fragmenty, w których twórca sili się na poetyckie opisy czy kontemplowanie przyrody, które zupełnie nie przystają do reszty powieści.Moje pierwsze spotkanie ze szwedzkim pisarzem okazało się naprawdę satysfakcjonujące. Z pewnością sięgnę po kontynuację serii o jednostce Opcop i będę usilniej poszukiwała pierwszego tomu Ekipy A. „Głuchy telefon” to obiecujący, wciągający początek nowego cyklu, będący spójną fabularnie historią, której ewentualnie niedociągnięcia rekompensuje przygotowanie pisarza oraz, być może nie oryginalność, a pewien brak banalności.

• Betsy

  2018-03-21

  Pierwsza myśl po przeczytaniu książki? Idealnie się stało, że los postawił książki Arne Dahl'a na mojej drodze. Jego tytuły sprawiają, że kryminał wydaje mi się jeszcze interesujących gatunkiem niż myślałam na początku. „Głuchy telefon” to prawdopodobnie jedna z lepszych jego książek, bowiem udowadnia w niej, jak rozległą historię można przelać na papier w tak niezły sposób. Historia jest spójna, bogata w różnorodne wątki, pełna tajemnic, kryminalnych zagadek, światowych spisków, niezłych i skłonnych do poświęceń śledczych. Lecz przede wszystkim granica pomiędzy fikcją a rzeczywistością jest tak cienka, że potrafi wywołać na ciele gęsią skórkę. Mega wciągająca lektura, nierzadko zaskakująca. Mówiąc wprost: to jest naprawdę dobre.