Recenzje

• Inthefuturelondon

  2023-02-19

  Rodzeństwo Baudelaire z jednej strony wzbudza moje współczucie, ale z drugiej – absolutnie fascynuje i sprawia, że po prostu potrzebuję czytać o ich kolejnych perypetiach. Z tego również powodu sięgnęłam po tom trzeci Serii Niefortunnych Zdarzeń. Zapytanie tylko, czy Ogromne okno okazało się równie dobre, co poprzednie części? Więcej o tym w tej recenzji. Tym razem dzieje sierot zostają przekazane w ręce ciotki Józefiny, która z początku nie do końca wzbudza zaufanie... potem z resztą również nie jest lepiej. Okazuje się, iż ciotka ma dużo lęków, a każdy - nawet najmniejszy powód do obaw staje się czymś, przez co dzieci też muszą rezygnować z wielu rzeczy. W domu króluje zimne jedzenie – gotowanie na kuchence jest niebezpieczne; rozmowa przez telefon jest zakazana - kogoś może porazić prąd... a sytuacji nie poprawia fakt, że dom ciotki stoi w niepokojącym miejscu. Czy i tym razem rodzeństwu uda się uniknąć ogromnego pecha? Powiem Wam tak: nie sądziłam, że gdy po raz następny wrócę do świata przedstawionego przez autora, jeszcze mocniej przywiążę się do głównych bohaterów tej serii. Wioletka, Klaus i Słoneczko bardzo mocno chwycili mnie w własne sidła, a ja - chcąc nie chcąc, nie potrafię teraz o nich zapomnieć. Przy lekturze tej części z początku poczułam pewnego rodzaju znużenie. Chyba spowodowane to było tym, że w zbyt krótkim okresie postanowiłam poznać historię rodzeństwa Baudelaire, nie zostawiając sobie za znacznej przestrzeni na głębsze przemyślenie tego, o czym czytałam. Na szczęście jednak odczucie to zniknęło po kilkunastu stronach, a ja na powrót zaczęłam czuć niepokój - w końcu świeży opiekun, świeży dom i nowe... wszystko mogły oznaczać dla słynnych nam sierot tylko coś niezbyt dobrego. Ciotka Józefina okazała się postacią wyjątkowo intrygującą, lecz jednocześnie... dość irytującą. Jej lęki zdołały zawładnąć dosłownie całym jej życiem, a niektóre z nich były naprawdę absurdalne. Potrafiłam zrozumieć jej opory, jednak osobie, która tak mocno broni się przed użytkowaniem CZEGOKOLWIEK, zdecydowanie nie powinno się dawać pod opiekę dzieci. Może zabrzmieć to śmiesznie, lecz naprawdę współczułam Wioletce, Klausowi i Słoneczku. Twórca po raz następny wciągnął mnie do własnego świata i mimo wszystko nie chciał z niego wypuścić. Wątek dotyczący ciotki Józefiny a także jej lęków wzbudził moje współczucie, lecz i ciekawość - w końcu nie codziennie spotykam na własnej literackiej drodze takie postacie. Równie ciekawy okazał się wątek dotyczący Hrabiego Olafa, który, no cóż... nie jest zbyt lubianym jegomościem i w sumie nie ma się czemu dziwić. Za każdym razem jego obecność wywołuje moją irytację, lecz podejrzewam, że nie tylko ja tak mam. Lektura trzeciego tomu okazała się zaskakująca i zajęła mi głowę na chociaż kilka godzin. Wiem, że się powtarzam, lecz naprawdę - przeokrutnie cieszę się z tego, że mogłam poznać pióro Lemony'ego Snicketa a także tę kultową mam wrażenie serię. Z przyjemnością (i lekką obawą, nie ukrywam) sięgnę po kolejne części i mam nadzieję, że równie mocno mnie wciągną. Jeśli poszukujecie ciekawej lektury na (jeszcze) zimowe wieczory, to po raz następny zalecam Wam ten cykl.

• z ksiazka w plecaku

  2023-02-19

  Wioletka, Klaus i Słoneczko do sieroty, które miały przeżyć wspaniałe chwile u ciotki Józefiny. Rodzeństwo nigdy nie miało szczęśliwych przygód. Wręcz przeciwnie. Pan Poe, bankier, który po śmierci ich rodziców, ma za zadanie przekazać dzieci do ich dalszych krewnych. I kolejną osobą, do której tym razem trafią jest ciotka Józefina, która mieszka ponad Jeziorem Łzawym. Józefina to osoba, która boi się wszystkiego. Klamek, ponieważ mogą rozprysnąć pod wpływem nacisku, a ich odłamek może wpaść do oka. Ma zimno w domu, ponieważ boi się nagrzać. Zimna jest z tego samego powodu woda w czajniku. W ich życie wkracza Kapitan Szlan. Lecz kim on jest naprawdę i dlaczego chce zaszkodzić dzieciom? Cała seria jest cudowna. Każda z części wciąga bez reszty i czyta się ją jednym tchem. Trudno jest odłożyć książkę, puki nie dowiemy się zakończenia. Bardzo polubiłam i zżyłam się z dziećmi. I chociaż mają nieprzyjemne przygody to jednak nie da się do nich nie czuć sympatii. Każde zakończenie poszczególnego tomu, sprawia, że nie można się doczekać kolejnych przykrych wydarzeń. Ponieważ chociaż są one smutne, to są pełne emocji i niesamowitych przygód. Książki przeznaczone są dla dzieci od 8 do 12 lat. Spisane są dużą czcionkę, dlatego nie powinny mieć problemu samodzielnie przeczytać przygody dzieci. Na uwagę zasługuje też okładka. Jest ona prześliczna i pięknie pokazuje się na półce. [współpraca reklamowa] @harperkids_polska

• Anna

  2023-02-19

  Przed rodzeństwem następna przeprowadzka. Tym razem Wioletka, Klaus i Słoneczko trafiają do ciotki Józefiny. Dziewczyna z jednej strony jest ciepła i kochająca, z drugiej bardzo strachliwa co stwarza nierzadko nieciekawe sytuacje. Na przykład przez jej strach przed wybuchem kuchenki wszystkie posiłki są zimne. Jednak dzieci nie zamierzają narzekać, cieszą się, że są razem i poszukują pozytywów w sytuacji, w jakiej się znaleźli. Niestety pech ich nie opuszcza, a Hrabia Olaf, który pragnie przejąć ich majątek, po raz następny pojawia się w ich życiu. Co tym razem wymyśli? Z czym będą musiały się zmierzyć dzieci? Jak będzie wyglądała ich codzienność w domu ciotki Józefiny? Za nami trzeci tom serii, która nam zdecydowanie przypadła do gustu. Historia ciekawa, wciągająca, wywołująca emocje podczas czytania. To książka, przy której można się i wzruszyć i pośmiać. Skierowana do młodego czytelnika, jednak uważam, że i ten całkiem dorosły będzie miał przyjemność z czytania. Okładka twarda i solidna. Dzięki niej książka ebook posłuży dłuższy czas. W książce pdf znajdziemy ładne, czarno białe ilustracje, które przyciągają wzrok i zachęcają do poznania treści. „Ogromne okno. Seria Niefortunnych Zdarzeń. Tom 3” to interesująca oferta zarówno dla starszych dzieci, jak i dla dorosłych. My zalecamy z olbrzymią przyjemnością. Recenzja pojawiła się też na moim blogu - Mama, małżonka - KOBIETA

• Anonim

  2023-02-19

  mamakawaiksiazki.blogspot.com "Ogromne oko" i "Tartak tortur" to trzecia i czwarta element serii Niefortunnych Wydarzeń Lemony Snicketta. Po raz następny rodzeństwo Baudelaire szuka bezpiecznej przystani i domu,w którym mogliby zamieszkać na dłużej. Czy tym razem zaznają szczęśliwych chwil? Twórca już na samym początku uprzedza,że na Wioletkę,Klausa i Słonecznko znów czycha hrabia Olaf. Dzieci nie zagrzeją zbyt długo miejsca u własnych krewnych,a pan Poe po raz następny okazuje się roztargnionym i mało przewidującym opiekunem. Ta seria bardzo wciąga, nawet dorosłych,choć przy kolejnych częściach wyczuwa się dużą przewidywalność. Pamiętam,że czytając jako nastolatka w ogóle tego nie czułam i pochłaniałam jedną element po drugiej. Dla młodych czytelników będzie to niewątpliwie wielkie przeżycie i niesamowita przygoda. Dzieje rodzeństwa obfitują w mnóstwo zwrotów akcji i tragicznych zdarzeń. Jest trochę mrocznie,trochę brutalnie,a jednocześnie lekko i bardzo zabawnie. Seria jest cudownie wydana,ze zdobieniami i ilustracjami co kilka stron. Do tego twarde oprawy i większa czcionka,którą bardzo nieźle się czyta. Ja jestem na tak i czekam z niecierpliwością na dalsze dzieje tych biedaków 😉 Wiek 8+

• _extremely_books_

  2023-02-19

  Autor: Lemony Snicket Tytuł: Ogromne okno Wydawnictwo: Harper Collins Polska Ta historia od samego początku mnie przyciągnęła. Kolejne dzieje rodzeństwa sprawiły, że w pewnych momentach siedziałam jak szpilkach. Nie wiedziałam co za chwilę mogło się w niej wydarzyć. Oczywiście wiadome było to, że nie będzie pozytywnie. Tym razem nie mogłam zrozumieć trochę zachowania ciotki Józefiny. Miała ona różnorakie lęki, które były specyficzne. Mimo tego podobało mi się to, w jaki sposób żyła. Unikała tego, czego chciała i było to dla niej normalne. Nie spotkałam się jeszcze z czymś takim, dlatego było to dla mnie nowe, a zarazem dziwne. Historia pełna jest emocji, które nie opuściły mnie nawet na moment. Działo się w niej tyle, że nie było miejsca na nudę. Narracja sprawiła, że jeszcze bardziej wczułam się w czytanie. Podobało mi się to, że bohaterowie mimo wszystko chcieli wyjść z sytuacji, z jaką się zmierzają. Cały czas jestem pod wrażeniem relacji rodzeństwa. Cieszę się, że mam następny tom przy sobie, bo jak najszybciej się za niego zabiorę! Ocena ⭐⭐⭐⭐⭐/5