To twoja książka?

Recenzje

• Katarzyna

  2018-03-20

  Autorka zastosowała manewr, w którym bohaterkami opowieści uczyniła dwie kobiety. Są nimi Kay i Joy, które różni bardzo wiele. Różnorakie będą także początki ich służby.... Kay trafia na służbę na wyspy Pacyfiku, gdzie można mimo szalejącej wojny, choć przez moment poczuć się, jak w raju. Wokół ocean, cudowne plaże, kolory, słońce. Joy trafia z kolei w samo serce piekła, na Front Zachodni. To tam ocaleje jako jedyna pielęgniarka, gdy jej szpital polowy zostanie zbombardowany. Obie kobiety, ich losy, tak bardzo się od siebie różnią. Lecz to tylko pozory. Jak pokaże lektura, obie spotka dużo bardzo podobnych i równie dramatycznych przeżyć. Jeżeli chcecie się dowiedzieć więcej, zachęcam do lektury. Pewną ciekawostką jest fakt, iż w książce pdf ukazane są nie tylko okrucieństwa wojny w Europie, lecz także zbrodnie dokonane przez Japończyków dokonane np. względem ludności cywilnej (głównie kobiet), lecz także więźniów obozów przymusowej pracy. Japończycy ukazani przez Messineo jawią się czytelnikowi, jako stwory w ludzkiej skórze całkowicie pozbawieni empatii, jakichkolwiek, najpłytszych nawet ludzkich uczuć. Kluczowe jest także to, iż pisarka nie ograniczyła się jedynie do okresu wojennego. Ukazuje także to co spotkało ludzi, jej bohaterów po zakończeniu II wojny światowej. Jej bohaterowie tułają się po świecie, przeżywają miniony koszmar w myślach, snach, to co zrobiono im, ich bliskim, lecz i zwykłym ludziom. Książkę czyta się dobrze, choć nie ukrywam, Ogień wśród nocy nie jest jakimś wybitnym dziełem literackim. Ot sprawnie napisana, bazująca na zdartym, jak świat motywie i poruszająca emocjonalne struny, książka. Dobre czytadło, które na kilka godzin przeniesie czytelnika w inny świat. Nie oczekujcie jednak jakiś spektakularnych wzlotów czy upadków emocjonalnych. To nie ten typ lektury. Ciekawy, zręcznie napisany zabijacz czasu. Tak tę książkę należy traktować. I w tej kategorii sprawdza się dobrze.

• Attra

  2018-03-20

  „Ogień wśród nocy”, to opowieść zapowiadana jako epicka historia o wojnie, miłości i przyjaźni. Czytając taki opis, byłam przekonana, że to historia miłości z wojną w tle. Czy tak było w rzeczywistości? O tym poniżej. Głównymi bohaterkami książki są dwie pielęgniarki, które zgłaszają się na ochotnika do pracy w szpitalu polowym podczas II Wojny Światowej. Jo trafia na front Zachodni. Będzie służyła w Afryce, Włoszech, Francji. W pewnym momencie, gdy podczas ewakuacji szpitala polowego Niemcy ostrzelają cały konwój medyczny, w szpitalu zostanie tylko Jo z szóstką pacjentów, a dookoła nich będzie trwało piekło. Drugą bohaterką jest Kay, która dostaje przydział na wyspy Pacyfiku i o wojnie przez bardzo długi czas wie tylko tyle, że się toczy w Europie. Jej służba przypomina wakacje - plaża, bale, kolacje, flirty. Do czasu aż Japończycy zaatakują Pearl Harbor, a jej życie zmieni się o 180 stopni. Czasem mam wrażenie, że o II Wojnie Światowej napisano już wszystko. A jednak pojawiają się czasem książki, które wnoszą coś nowego w tą trudną tematykę. Tak jest właśnie w powieści „Ogień wśród nocy”, która prezentuje koszmar wojny z punktu widzenia pielęgniarek, które nierzadko starały się ratować życie żołnierzy praktycznie przy samym froncie. Akcję śledzimy dwutorowo, z punktu widzenia Jo i Kay. Dosłownie siedzimy im w głowach, wszystko widzimy ich oczami, wiemy co się z nimi dzieje, jak postrzegają otaczające ich szaleństwo. I jaki ma ono na nie wpływ. Widzimy walkę o przetrwanie, walkę o życie żołnierzy i jeńców w obozie dla internowanych Santo Tomas, gdzie trafi Kay. Co kluczowe w tej powieści, to obraz wojny nie tylko w Europie, o której wiemy już niemal wszystko, lecz też dokładne ukazanie okrucieństwa Japończyków i okrutnych zbrodni jakich dopuszczali się względem więźniów obozów pracy i dla internowanych. Spoglądając oczami Kay na to co działo się w Santo Tomas, nie mogłam uwierzyć, że ci honorowi Japończycy, pełni szacunku do ludzi, z bogatą kulturą i tradycją – mogli być stworami w ludzkiej skórze, w swoim okrucieństwie nie ustępując Nazistom. Opowieść napisana jest dość dobrym stylem, choć momentami była ciut przegadana. Nie ma w niej pędzącej akcji, ponieważ wszystko co widzimy, to reakcja bohaterek na otaczającą je rzeczywistość. Fabuła to jedna wielka relacja z koszmaru, jakiego nieustanny się uczestnikami młode pielęgniarki. Jak stopniowo nie zostało w nich nic oprócz woli przetrwania, jak umierały wzniosłe ideały i wiara w ludzi. Jak wszechogarniające Europę i świat zło zdawało się nie do zatrzymania i pokonania. Jak zmieniało ludzi nieodwracalnie, niszcząc ich dusze, łamiąc serca, sprawiając, że byli wewnętrznie martwi już za życia. Autorka prezentuje też jak wyglądała rzeczywistość po wojnie. Jak powracający z niej ludzie, nie potrafili sobie poradzić z koszmarem, który widzieli, który ich dotknął. Nie tylko żołnierze, lecz też personel medyczny, doktorzy i przede wszystkim pielęgniarki. Opowieść „Ogień wśród nocy”, kładzie nacisk właśnie na to, żeby pokazać, że traumę związaną z wojną doświadczali nie tylko walczący na froncie żołnierze, lecz też pielęgniarki, dziewczyny często bardzo młode, które tak naprawdę nie miały pojęcia na co się decydują i z czym przyjdzie im się zmierzyć. Początkowo ciężko było mi się wciągnąć w fabułę. Lecz czym dalej, tym bardziej dawałam się porwać powieści. W pewnym momencie nie mogłam się od książki oderwać, czytałam kolejne strony zdjęta grozą i niedowierzaniem. Opowieść jest bardzo poruszająca, a wbrew opisowi, nie jest to bynajmniej romans, choć wątek pojawiającego się uczucia odgrywa pewna rolę w fabule. Chcę jednak zaznaczyć, że uczucia, miłość – nie odgrywają w tej powieści głównej roli, są wątkiem bardzo pobocznym. Autorce udało się bardzo obrazowo przedstawić obraz wojny bez „ugrzeczniania”. Często treść była bardzo brutalna, lecz oddająca tamtejszą rzeczywistość. Reakcje na niektóre wydarzenia, są reakcjami głównych bohaterek, więc czasami mimo, że wydają się nielogiczne albo bezsensowne, nie sposób traktować ich jako minusów powieści. W taki sposób Jo i Kay reagowały na otaczającą je rzeczywistość i panoszące się dookoła szaleństwo i zło. Gdy skończyłam czytać „Ogień wśród nocy”, zdałam sobie sprawę, jak bardzo okładka oddała klimat książki. Wpatrywałam się w nią dłuższą chwilę, w głowie stale przetwarzając opowiedzianą przez Teresę Messineo historię. Muszę przyznać, że dość mocno wstrząsnęła mną ta historia i bardzo poruszyła. Nie spodziewałam się tego, ponieważ jak pisałam wcześniej – o II Wojnie Światowej powstały niezliczone książki i filmy i wydawało mi się, że już nic mnie w tym temacie nie zaskoczy. A jednak tej powieści się to udało i mimo pojawiających się niekiedy dłużyzn, ciężkiego tematu i niekiedy ogromnej brutalności, to przeczytałam ją w ciągu jednej nocy, tak bardzo mnie zaabsorbowała i pochłonęła. Moje Czytanie, czyli czytelniczy miszmasz

• erka

  2018-03-20

  Na temat zawirowań wojennych, ich następstw i całej otoczki, tych niewybaczalnych błędów ludzkości napisano już wszystko. Czy będą to szczegółowe opracowania, analizy, czy fikcyjne opowieści dziejące się w tamtym okresie, mamy wielki wybór i zapewne trafimy na coś co nas zachwyci, zasmuci, bądź skłoni do refleksji. Żeni wspomnę tutaj o pełnej filmografii, z serialami na czele. "Ogień wśród nocy" opowiada nam w sumie tą samą opowieść, którą słyszeliśmy setki razy, jednak tutaj, dla odmiany to dziewczyny są głównymi bohaterkami, które mierzą się z traumą wojenną, jednocześnie próbując odnaleźć własne miejsce w świecie który oszalał. Dwie bohaterki bardzo różniące się od siebie, lecz mimo wszystko podobne. Po więcej zapraszam do lektury. Słowem podsumowania, całkiem udana lektura to była, jednak moim zdaniem autorka niezbyt przyłożyła się do lekcji historii. Oderwane od rzeczywistości sceny przeplatane, z takim chwytającymi za serce. A bohaterki całkiem sympatyczne i można im kibicować.