To twoja książka?

Recenzje

• Marta Zagrajek

  2018-03-21

  Wielu z nas wyobraża sobie inne światy, zupełnie nowe istoty je zamieszkujące, a także czasem własną rolę w takim miejscu. Maks śnił o nieznanym terytorium, jego mieszkańcach. Bawił się w własnych snach znacznie lepiej niż w rzeczywistości. Trochę tak, jak wówczas gdy gramy w gry RPG, które przenoszą nas w zagadkowe lokacje, z równie sekretnymi rezydentami. Sęk w tym, że Maksowi udało się trafić do miejsca z jego snów. Powiodło mu się to, o czym przestał marzyć i co jednocześnie uratowało mu życie.Zawikłane? Wręcz przeciwnie! Wyobraźcie sobie tramwaj, który z niewiele znaczącej ulicy w mieście, zabiera Was w odległe miejsca, które do tej pory istniały tylko w fantazji twórców i scenarzystów. I choć jest to, dopóki co, podróż w jedną stronę – nie będziecie jej żałować. W podobnej sytuacji jest bohater książki Maksa Frei – „Obcy”. Tytułowy obcy może kojarzyć się zupełnie niepotrzebnie z serią drastycznych filmów z obrzydliwymi kosmitami w rolach głównych, nic bardziej mylnego. „The Stranger” jak brzmi angielski tytuł, mógł faktycznie zostać trafniej przetłumaczony, lecz uznajmy, że słowo „obcy” oddaje charakterystykę postaci Maksa.Maks Frei, czyli (wbrew pozorom!) Swietłana Juriewna Martynczik, to rosyjska pisarka pochodzenia ukraińskiego, która napisała już dużo tomów opowiadających o przygodach w Echo (niestety do nas trafiają dopiero teraz, a wydane zostały już w 1996 r.!). To mój pierwszy kontakt z twórczością autorki, lecz po przeczytaniu „Obcego” stwierdzam, że z pewnością nie ostatni. Idealny kawał pracy wykonał tłumacz (pani Walentyna Mikołajczyk-Trzcińska!), którego zadanie było dość trudne – Swietłana już w tym cyklu („Labirynty Echo”) używa wielu neologizmów, do których naprawdę trzeba się przyzwyczaić. Najtrudniejsze w podejściu do przeczytania „Obcego” jest właśnie przestawienie się na jej swoisty styl i przede wszystkim zaabsorbowanie całej złożoności totalnie nowego świata, jego niekonwencjonalnych zwyczajów i pięknej, lecz nowatorskiej kultury. To może zdecydowanie komplikować początki, lecz warto!„Obcy” Maks Frei, który jest I tomem cyklu „Labirynt Echo”, to w rzeczywistości piękna opowieść o możliwościach zmian w naszym życiu, o tym jak dużo może zdziałać przemiana podejścia do pewnych kwestii, o tym jak można się przyzwyczaić do natłoku informacji o milionach świeżych rzeczy i wreszcie o tym jak człowiek może odnieść sukces, mimo że uważany był za przegranego. I to wszystko mieści się w fantastycznej części cyklu o kompletnie innym świecie!Trafiamy do Echo – świata, w którym magia nie jest niczym dziwnym. I dzięki czarom mamy tutaj bardziej do czynienia z fantastyką, natomiast sama kreacja Tajnego Wojska Wywiadowczego i jego pracowników jest jak rodem wyjęta z nadzwyczajnych kryminałów Akunina. Poznajemy całą gamę postaci, które mają nadprzyrodzone zdolności i używają ich w imię większego dobra. Sam Sir Juffin Halley, postać bliska naszemu bohaterskiemu Maksowi, przypomina mi detektywa Erasta Fandorina, z powieści Akunina właśnie. Jest mentorem, a jednocześnie przyjacielem Maksa – to od niego uczy się on magii i zwyczajów całego świata (a wyobraźcie sobie, że znaleźliście się w innym świecie – sama nauka podstaw życia w nim może być iście frustrująca).„Obcy” jest połączeniem dobrego kryminału z powieścią fantastyczną, który wciąga, jeśli przebrniemy przez natłok informacji na samym początku. Kreacja świata Echo jest idealnie dopracowana, w najmniejszych szczegółach (czasem naprawdę trzeba się „pomęczyć”, żeby zrozumieć o co chodzi) – mają na przykład w Echo Dzielnicę Spotkań – w której spotykają się szukający bliskości ludzie. Mieszkańcy echo, ku cierpienia Maksa, nie wiedzą jednak, co to kawa ani papierosy. Mają jedynie namiastki – kamrę, której biedaczysko nie umie do końca przygotowywać a także fajkę, której smak i aromat zupełnie mu nie odpowiadają. Dlaczego zatem Maks jest szczęśliwy w tym świecie? Dowiecie się czytając „Obcego” Maksa Frei!

• Zafir

  2018-03-21

  Dostałem tą opowieść od własnej dziewczyny, która wie, że lubię książki z tego gatunku. Lecz akurat powieści Maksa Freia nie mam żadnej. Stąd jej pomysł. Jestem wdzięczny własnej kobiecie za niego, ponieważ to kawał dobrej książki! Fabuła, główny bohater i akcja to znak rozpoznawczy tej powieści. Dlatego moja ocena to 4/5!