Recenzje

• Igor Wiśniewski

  2018-03-23

  Spodziewałem się z deka czegoś innego, jednak czyta się miło

• Joanna Noga

  2018-03-23

  Ciężko napisać mi recenzję przestrzegając regulaminu. W przypadku takiego pisarza jak Bukowski aż prosi się o jakiś wulgaryzm, chociaż malutki. Maleńki. Sam twórca „O pisaniu” nie miałby prawdopodobnie nic przeciwko. No lecz dobrze, powstrzymam się, uszanuję ten regulamin. Cóż można powiedzieć o książce pdf napisanej o pisaniu? Jest to zestaw listów, które Bukowski wysyłał do redaktorów, wydawców, przyjaciół a także innych pisarzy. Ciekawe, że korespondencja ta trwała taki szmat czasu, ponieważ od 1945 roku, gdy Bukowski miał lat 25 aż do 1993 r. (w 1994 roku Bukowski zmarł w wieku lat 74).Zastanawiam się dla kogo jest ta książka, prawdopodobnie nie zaciekawi za bardzo czytelnika, który nie zetknął się wcześniej z powieściami, opowiadaniami czy wierszami Bukowskiego. Oczywiście nic straconego, najpierw zalecam inne pozycje, na przykład „Listonosz”, „Z szynką raz!”, „Historie o zwykłym szaleństwie”, „Zapiski starego świntucha”. Po lekturze tych ebooków całkiem strawna okaże się mikstura „ O pisaniu”. To interesujący zestaw korespondencji. Znajdziemy w nim nietuzinkowe spojrzenie Bukowskiego na literaturę, innych pisarzy, naprawdę interesujący pogląd o pisaniu wierszy – o „tym diabelskim stanie”, o formie, samotności, a także przemijaniu. Nie zabraknie jego poczucia humoru, złośliwości, ciągłych narzekań na zachowawczość i na normalną nudę w literaturze mu współczesnej. Książka ebook okraszona została rysunkami Bukowskiego, moim zdaniem bardzo śliczne to rysuneczki. Warto przeczytać „O pisaniu”, ponieważ i warto poznać Bukowskiego – dzikusa, który zamierzał „wysadzić własnymi wierszami świat w powietrze”.

• sunrise

  2018-03-23

  Interesująca oferta dla wszystkich wielbicieli Bukowskiego

• monweg

  2018-03-23

  „(…)Bukowski w pewnym sensie jest legendą własnych czasów… szaleńcem, samotnikiem, kochankiem… czułym, gwałtownym… nigdy takim samym… to niezwykłe opowiadania, w których czerpie pełnymi garściami ze własnego burzliwego i niemoralnego życia… makabryczne i nieskalane… nie sposób ich czytać i pozostać tym samym człowiekiem”.Cóż… coś w tym stylu… sam nie wiem, Lawrence… Jak sądzisz?"Charlesa Bukowskiego nie trzeba prawdopodobnie nikomu przedstawiać. Jeśli jednak ktoś jeszcze nie poznał jednego z najbardziej ordynarnych i prawdziwych pisarzy amerykańskich, to zacytowana wyżej notka autorstwa samego Bukowskiego powinna wystarczyć za krótkie przedstawienie. Olbrzymim wysiłkiem Abel Debritto zebrał najbardziej ciekawe listy starego świntucha, które twórca Listonosza spisał na przestrzeni blisko pięćdziesięciu lat do własnych przyjaciół, wydawców, innych twórców… Niewiarygodne jest to, że Bukowski nie przejmował się poziomem zażyłości z osobą, z którą korespondował. Dlatego również listy odzwierciedlają charakterystyczny styl pisarza, nieważne, czy pisał do kogoś, kogo w ogóle nie znał; ich bezpośredniość potrafi być powalająca, a w niektórych przypadkach wręcz skandaliczna. Zestaw listów zatytułowany O pisaniu trafił już w rok po wydaniu amerykańskim do polskiego czytelnika za sprawą Oficyny Literackiej Noir sur Blanc i, oczywiście, dzięki tłumaczowi Markowi Fedyszakowi."[…] Wydaje mi się, że wielu naszych poetów, tych szczerych, przyzna, że nie ma poetyckiego manifestu. To wyznanie bolesne, ale sztuka poezji niesie ze sobą swoje prawa, bez konieczności rozbijania ich na krytyczne wykazy. Nie chcę przez to powiedzieć, że poezja powinna być nonszalanckim i nieodpowiedzialnym błaznem ciskającym słowa w otchłań. (…) Lecz przede wszystkim Sztuka jest swoim swóim usprawiedliwieniem i chodzi lub o Sztukę, lub o coś innego. Lub o wiersz, lub o kawałek sera."Z jednej strony w listach mamy przedstawiony obraz Bukowskiego, który poszukuje możliwości opublikowania własnych tekstów, niekończącą się walkę z wydawcami i redaktorami jego utworów, którzy na siłę próbowali wygładzić chropawy styl poety. Czytelnicy mają szansę zobaczyć, jak ciężko było Bukowskiemu zarobić na swojej twórczości, ile wysiłku kosztowało go odnalezienie odpowiedniego miejsca wierszom i opowiadaniom, przez ile gazet w własnej karierze stary Buk musiał przejść, no i ile udawało mu się wydrapać z portfeli wydawców. Jak się okazuje, Bukowski nie robił kopii własnych tekstów, wysyłał oryginalne maszynopisy, które nierzadko do niego już nie wracały. Dlatego również trudno sobie wyobrazić, jak wielki plik dzieł twórcy narodzonego w niemieckim Andernach zaginął w korespondencji.Na co trzeba zwrócić uwagę to fakt, jak bardzo Bukowskiego zajmowały sprawy związane z literaturą Sztuką w ogóle. Choć niewykształcony, i przez to niejednokrotnie uważany za nieprzygotowanego do dyskusji o kondycji współczesnej kultury, stary świntuch był wyjątkowo oczytany i miał jasno sprecyzowany plan twórczy. W jego listach widać wyraźnie, że Bukowskiemu ciążyło to, że brakuje pisarzy i poetów, którzy nie baliby się sięgać po Prawdę, omawiać istotę rzeczy, a nie jedynie wygładzoną papkę pozbawioną krwistości. Podczas lektury zbioru możemy się przekonać, co ukształtowało Bukowskiego jako twórcę i co spowodowało, że zdecydował się pisać."[…] nigdy specjalnie nie lubiłem pisać, tworzyć, mam na myśli to, co robili inni chłopcy. wydawało mi się to dość cienkie i pretensjonalne, i stale tak jest. (…) kiedy miałem 16, 17, 18 lat, wchodziłem do bibliotek i nie było tam nic do czytania. szukałem we wszystkich salach, we wszystkich książkach. wówczas wróciłem na ulicę i ujrzałem pierwszą twarz, budynki, samochody, wszystko to, co przeczytałem, nie miało nic wspólnego z tym, co miałem przed oczyma, to była parodia, farsa."O pisaniu jest książką ważną i niezbędną dla pełniejszego poznania twórczości kalifornijskiego zbereźnika i zrozumienia tejże. Bezsprzecznie, listy zawarte w tym zbiorze czyta się nie gorzej, niż inne teksty Bukowskiego, gdyż pisarz traktował epistolografię jako element własnej twórczości. Dlatego również nierzadko listy przypominają opowiadania, felietony czy wiersze, są pełne polotu i pasji twórczej. Uważam jednak, że O pisaniu powinno być raczej dopełnieniem twórczości Bukowskiego, a nie pierwszym spotkaniem z poetą. Zalecam tę książkę przede wszystkim fanom starego świntucha. A tych, którzy nie zapoznali się jeszcze z dziełami autora Najładniejszej kobiety w mieście, zapraszam do lektury innych ebooków dużego skandalisty.