Recenzje

• Agnieszka

  2018-03-21

  Tęskniłam za ebookami szwedzkiego pisarza Leifa GW Perssona. "Nos Pinokia" to pozycja, na którą długo czekałam, aż się pojawi na polskim rynku czytelniczym. I jest. Jest i u mnie na półce, wśród niezrównanych tytułów z serii Czarna Owca. Kryminały skandynawskie rządzą. Są dobrem, którym cieszą się wielbiciele tego gatunku. Nie da się pominąć m.in. Solna, gdzie po piętach bandytów depcze, w swoim żółtym garniturze Evert Backstrom. Bohatera, wykreowany przez Leifa GW Perssona nie da się pominąć. On skutecznie o sobie przypomina. Ten typ tak ma. On, jego obżarstwo, skłonność do pijaństwa. Ten megaloman, przekonany o wybitnych zdolnościach własnego supersalami, ponoć zniewala każdą z kobiet, z którą się zetknie. Każda go pragnie. Każda mu ulegnie i zachwyci się tym i o owym. W pozycji "Nos Pinokia" nie jest wcale inaczej. Tu, także Evert Backstrom w pełnej okazałości pokaże nienajlepsza cechy własnego charakteru, lecz w jakże komiczny i prześmiewczy sposób przedstawione. A, takich sposobnych sytuacji będzie bez liku, począwszy od poniedziałku, trzeciego czerwca, gdy spełnia się marzenie komisarza. Jakie? Otóż zostaje wezwany do zabójstwa. Zabójstwo? Norma powiecie. To niezwyczajna zbrodnia, a i trup jak najbardziej pożądany. Sam bohater określa ten dzień jako "najlepszy w moim życiu". Nieboszczykiem okazuje się wzięty adwokat gangsterów. Jednak to niejedyny zgon w tym mieszkaniu. Na balkonie leży pies, któremu poderżnięto gardło, lecz szkopuł w tym, że dopiero cztery godziny po tym, jak zamordowano jego pana. Zapytanie brzmi:, po co morderca czekał, aż tyle czasu by zamordować psa? Śmierć psa poruszy podległą komisarzowi policjantkę, która potrafi być naprawdę uciążliwa i wielokrotnie "upije krwi" przełożonemu. Lecz spokojne Evert ma już plan jak się pozbyć tego wrzoda. Zabójstwo adwokata, to niejedyna sprawa, którą musi się zająć zespół Backstroma. Policjanci muszą zbadać dziwne doniesienie, od starszej pani o rzekomym pobiciu znawcy sztuki, gazetką aukcyjną, czy zabraniem innej staruszce królika, ponieważ ponoć się ponad nim znęcała. O co chodzi? Co dwie, tak błahe sprawy mogą mieć wspólnego z wymarzonym śledztwem Everta? Drodzy czytelnicy nie spodziewajcie się po komisarzu za wiele. Będzie jadł, pił, obrażał współpracowników, wymykał się z biura do domu na seks ze własną sprzątaczką, lecz pamiętajcie chętnie skorzysta z przemyśleń pracowników. Nawet ten znamienity śledczy okaże się chciwą hieną. Co go tak skusi? Zapewniam, że coś pięknego. Leif GW Persson pisze znakomite kryminały. Kreuje prawdziwie męskich bohaterów. Dziewczyny bywają różne. Mamy Annikę silną osobowość, lecz jest i delikatna praktykantka czy rozhisteryzowana, wkurzająca orędowniczka zwierząt. Brawa dla pisarza. Za całokształt. Twórca zaskakuje, toczy grę z czytelnikiem. Perypetie zespołu w Solnie zachwycają, prowokują, lecz i śmieszą. Postać głównego bohatera bywa momentami tak groteskowa. Wizerunek policjanta, któremu supersalami na widok byle jakiej dziewczyny rośnie tak bardzo, że bohater musi coś zjeść, wypić i spuścić ciśnienie, to bawi.. "Nos Pinokia" udowadnia, ze fenomen skandynawskiej literatury się nie nudzi, nie wypala. Jest wręcz przeciwnie, rozwija się z każdą nową pozycją. Wiecie, wspomnę wam jeszcze o jednej postaci istotnej w tej powieści, a właściwie zwierzęciu. Izaak, papuga, która widnieje na okładce, to ptaszysko jest utrapieniem komisarza. Warto choćby dla niej przeczytać ten kryminał. NO może i dla licznych polskich akcentów. No dobrze. Już nic nie piszę, Gdyż nie chcę wam psuć przyjemności z lektury. Napiszę tylko POLECAM!!!

• Natalia Olszewska

  2018-03-21

  Nadęty, ze sporą nadwagą, leniwy, lubujący się w pijaństwie i kłamstwie, choć wyjątkowo skuteczny inspektor Evert Backstrom powraca! Oj stęskniliśmy się za nim! Choć Persson długo każe nam czekać na rozwinięcie się powieści to uważam, że naprawdę warto! Kilka bardzo przyjemnych godzin z Nosem Pinokia!

• MagnumGlory

  2018-03-21

  Uwielbiam ta książki jak ta - twórca powieści prowadzi nas własną narracją bardzo sprawnie i umiejętnie ani na chwilę nie zwalniając tempa i utrzymując zarazem akcję na wysokim poziomie. Opowieść trzyma w napięciu, a błyskotliwy styl zdradzający poczucie humoru autora sprawia, że lektura nie nudzi i ciekawi do samego końca.

• Roto

  2018-03-21

  Według mnie Leif Gw Persson jest obecnie jednym z ciekawszych pisarzy jeśli chodzi o kryminał skandynawski. Własną kolejną powieścią, potwierdził własną wysoką pozycję, ponieważ książkę czyta się znakomicie. Wciągająca fabuła, sprawnie poprowadzone wątki, a do tego porywający styl i umiejętność stworzenia klimatu powieści.