To twoja książka?

Recenzje

• rrr

  2018-03-21

  Cudowna książka, cudowna opowieść, taka trochę oderwana od rzeczywistości, przeniesiona w inny świat, a jednocześnie taka "przyziemna", o wojnie, o problemach. Akcja toczy się jakby w dwóch światach. Zupełnie inna opowiadanie o wojnie, z innej perspektywy.

• alicjasz

  2018-03-21

  "Nigdzie w Afryce" nie jest kolejną książką o Żydach, którzy podczas II wojny światowej byli zmuszeni uciekać, żeby uniknąć śmierci w obozach zagłady. "Nigdzie w Afryce" nie jest jedną z wielu takich pozycji - wyróżnia się na tle innych opowieści - porusza inne problemy. Książka ebook Stefanie Zweig opowiada o losie niemieckich Żydów, którzy opuścili Niemcy na początku lat trzydziestych... w obawie przed represjami ze strony nazistów. Nie wiedzieli wtedy, że uciekają przed II wojną światową, obozami zagłady i śmiercią milionów. Szukali szczęścia i bezpieczeństwa w Afryce, mdz. innymi w Kenii. Tak postąpili także rodzice Stefanie Zweig. Kiedy zagłębimy się po lekturze "Nigdzie w Afryce" w biografię autorki - dynamicznie dojdzie do nas, że tak naprawdę mamy do czynienia z nienachalną powieścią autobiograficzną. Bardzo poruszającą, opowiadającą o patriotyzmie, niełatwej miłości do ojczyzny, rodzinie, tęsknocie, marzeniach, lękach i wyrzutach sumienia. Rok 1938. Walter Redlich jest żydowskim adwokatem spod Wrocławia, który po tym jak został zmuszony do zamknięci własnej praktyki - wyjeżdża do Kenii. Przed wybuchem wojny dołączają do niego małżonka i córka. Wbrew wcześniejszym obawom to właśnie mała Regina najlepiej przystosowuje się do nowego życia - Niemcy nie są w niej żywe. Dynamicznie za własny dom uznaje Afrykę, którą wbrew rodzicom od razu zaczyna rozumieć. Zaprzyjaźnia się z tubylcami, rozumie przyrodę, otaczający ją świat i zasady w nim panująca. Jest szczęśliwa. Walterowi natomiast cały czas towarzyszy lęk przed utratą pracy, domu ponad głową - Afryka wydaje mu się nieprzyjazna, niełatwa do zrozumienia i zaakceptowania. Obniżenie stopy życiowej, przemiana trybu pracy - z tej umysłowej na fizyczną... i poczucie, że na nic mu jego dyplomy sprawiają, że zbiera się w nim gorycz. Jedynym pocieszeniem jest myśl, że żyją. Najgorzej tę sytuację znosi Jettle, która traktuje pobyt w Kenii jako sytuację tymczasową. Nie chce się przystosować, brakuje jej towarzystwa, nie ma gdzie błyszczeć. Pomiędzy małżonkami bardzo nierzadko dochodzi do sporów. Nie mają pieniędzy, środków do życia, przyjaciół... a ci nieliczni - nie pochodzą z ich kręgu kulturowego. Regina jest szczęśliwa, jej rodzice żyją myślą o Niemczech. Gdy wybucha wojna - okazuje się, że dla Żydów w Niemczech i w Polsce nie ma już nadziei. Walter i Jettle nie mogą pogodzić się z tym, że ich najbliżsi znajdują się w niebezpieczeństwie. Czują wyrzuty sumienia, że nic dla nich nie zrobili. Ich życie w Kenii nie jest kolorowe. Kenia jako kolonia angielska, kiedy wybucha wojna... spogląda nieprzychylnie na Niemców, którzy zostają internowani. Bohaterowie na własnej drodze spotykają innych emigrantów. Dochodzi pośród nich do rozłamów - dzielą się na tych, którzy chcą rozpocząć wszystko od świeża i na tych, którzy cały czas żyją przeszłością... nie chcą zapomnieć o ojczyźnie. "Nigdzie w Afryce" jest powieścią wyjątkową, bo prezentuje nie tylko wspomnienia Żydów, lecz co ważniejsze: Żydów niemieckich. To niełatwa sytuacja. Znaczna element Niemców jest ogarnięta wojennym szałem, a w Kenii niemieccy imigranci, Żydzi wstępują do armii angielskiej. Uczą własnych dzieci rozróżnienia, że to nie Niemcy są źli, lecz naziści. Tęsknią za własną ojczyzną, chociaż w tej / i za sprawą jej dowódców giną ich najbliższy, a całe państwo jest niszczone. W tym wszystkim niezwykle kluczowe stają się dzieci, które na ojczyznę spoglądają z dużym dystansem. Nie rozumieją emocji własnych rodziców. Uczą się języka, poznają rówieśników i choć czują się odrobinę odizolowane od dzieci, które urodziły się w kolonii - czują, że ich domem jest Afryka. Regina jest bardzo bystrą dziewczynką, która widzi więcej niż inni. Jej rodzice myślą, że mają przed nią jakieś sekrety - są w błędzie. Stefanie Zweig na kanwie własnych wspomnień stworzyła bardzo przejmującą historię, która wzbudza podczas czytania żywe emocje. Dylematy moralne bohaterów - różnorodność ich emocji a także barwność ich postaci sprawiają, że "Nigdzie w Afryce" jest porywającą lekturą. Plastyczność i barwność opisów, przedstawienie historii z różnorakich perspektyw (nie tylko ojca, matki, córki, lecz także postaci ledwie epizodycznych) sprawia, że "Nigdzie w Afryce" wyświetla się podczas czytania przed oczami jak film. Własną drogą... film na podstawie tej powieści został nagrodzony Oscarem. "Nigdzie w Afryce" to literacka uczta, która prezentuje inne oblicze wojny. Porusza problemy, które zazwyczaj w literaturze gdzieś umykają. Opowiada o miłości Niemców do Niemiec, nawet tych, które za sprawą nazistów kompletnie zmieniły swe oblicze. Bohaterowie mogą czasami wydawać się irytujący, czasami możemy ich nie rozumieć..., lecz w rzeczywistości są bardzo autentyczni, ich historie przejmujące, a książka ebook Stefanie Zweig pokazuje, że największe poruszenie wywołują historie spisane przez życie. Oczywiście - przez "Nigdzie w Afryce" przewijają się z pewnością fragmenty fikcji literackiej..., lecz to nie zmienia faktu, że jest to książka ebook niesamowicie autentyczna, szczera... i po prostu rewelacyjna.

• Izabela Łęcka

  2018-03-21

  Jest to opowieść autobiograficzna, oparta na osobistych przeżyciach autorki jako dziecka, gdy musiała w wraz z rodzicami opuścić nazistowskie Niemcy i schronić się w Kenii. Żyła w latach 1932-2014. Narodziła się w Głubczycach, wtedy częścią Niemiec. Dzieciństwo spędziła we Wrocławiu jako córka adwokata. Później uciekli do Afryki. Biogram podaje, że Zweig do Niemiec wróciła w roku 1959, gdzie rozpoczęła pracę w tabloidzie "Abendpost Nachtausgabe", z którym związała się na niemal 30 lat. Ja naliczyłam jej 10 książek. Biogramy autorki w internecie pokazują, że niektórym nie może przejść przez gardło, że pisarze 'żydowskiego pochodzenia' są również 'pisarzami niemieckimi', 'polskimi' itd. Pisarka jest 'pisarką niemiecką', o czym pisze w powieści 'Nigdzie w Afryce' i dziwię się, że jeden z biogramów wyklucza to pochodzenie. Styl pisarski autorki jest gęsty, zapełniony scenami, emocjami i różnorakimi punktami widzenia. W powieści 'Nigdzie w Afryce' narracja skupia się na różnorakich bohaterach, przechodzi od poszczególnych członków rodziny, po afrykańskiego pomocnika. Nawet słownictwo oddaje emocje osób. A ich opowiadanie dotyczy życia na emigracji w tak ciężkim kraju, życia 'za łyżkę strawy', beznadziejnego czekania na rodzinę w Niemczech, o której jest coraz bardziej pewne, że nie uciekną, że Hitler ich zabił. Jest to również bezsilne spoglądanie na siebie, że wykształcenie, zawód nie gwarantuje utrzymania rodzinie, że aby kupić córce buty, trzeba wyrzec się mięsa. Jest to wreszcie bycie outsiderem, z Niemiec, które przejęli naziści, z Afryki, która jest wielka, z Wielkiej Brytanii, którą reprezentuje szkoła dla dziewczynki i armia. Najłatwiej z tym wykorzenieniem i poczuciem braku tożsamości radzi sobie dziewczynka, alter ego autorki, Regina. Regina lubi Afrykę, uczy się języka i czuje po afrykańsku. Ojciec rodziny, Walter Redlich ma kłopoty z angielskim, a po niemiecku musi uważać, ponieważ jego rodziny mowa w środowisku Europejczyków był traktowany wrogo. Lecz pomimo tego, że przestał być adwokatem, czego symbolem jest oddanie togi adwokackiej Owuorowi, jakoś stara się żyć i zadbać o rodzinę. Najbardziej irytowała mnie matka Reginy Jettel. To głupia, infantylna strojnisia, która ma olbrzymią radość, że jadąc do Afryki (o której wiadomo, że jest gorąca), zamiast lodówki, o którą prosił mąż, Walter, zabrała suknię balową. Jettel myśli tylko o tym, jak to 'za młodu' flirtowała z mężczyznami, jak kupowała w drogich sklepach. W relacji matka-córka to Regina jest dojrzalsza. Ona żyje jak mimoza, aż dziwne, że jeszcze dała syna Walterowi. Nawet o lekarza położnika w niełatwej ciąży to inni dbali. Ona tylko siedziała pod drzewem i smuciła się. Gdy nastąpił opis dziecka, byłam przekonana, że padnie opis, iż jest czarnoskóry.... Lecz zdaje się, że był dzieckiem małżeńskim. No nie lubiłam tej Jettel, ponieważ była głupią, infantylną babą, która nie wyrosła z etapu królewny, a jej jedyną zasługa było wyrwanie adwokata. W książce pdf jest taki fragment, iż matka Jettel mówiła, iż 'jej córka nie ma żadnych szkół, lecz jest praktyczna'. Ja tam tej praktyczności nie widziałam w ogóle! Jej jedyna zasługa w życiu to poślubienie Waltera. Później to inni za nią myśleli, nawet córka. A już fakt, ze dziesięciolatka jet dojrzalsza od matki, to jednak wstyd.Inni bohaterowie książki są ciekawi. Jest również dużo ciekawych postaci drugoplanowych. Łączy ich poczucie wykorzenienia i tęsknoty za ojczyzną. Przez książkę przebija wprost, iż ci uchodźcy tęsknili za własnymi Niemcami, za pięknem miast, za językiem, za ludźmi takimi jakimi byli zanim naziści zdominowali kraj. Tematyka książki jest więc bardzo trudna, ponieważ mówi o ciężkim patriotyzmie, lecz i o tym, że nie można wyrzec się swojej tożsamości.