Recenzje

• Anonim

  2019-06-15

  Jeżeli szukacie książki doskonałej na lato, to koniecznie musicie sięgnąć po "Nigdy, trochę, do szaleństwa"! Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że jest to jedna z tych książek, w których prosto jest przewidzieć fabułę i występują w niej same schematy. W tym wypadku nie macie się czego obawiać, ponieważ autorka naprawdę nieźle zaplanowała sobie całą historię. Główni bohaterowie nigdy nie robili tego, co normalni uczniowie. Julia i Dave stworzyli listę rzeczy, których nigdy nie zrobią w liceum, jednak w pewnym momencie doszli do wniosku, że warto byłoby spróbować takiego życia. I chociaż wydaje się, że autorka poszła w ten najbardziej oklepany schemat, to wcale tak nie jest. Gdy pojawiają się sceny schematyczne, bohaterowie wyróżniają się swoim zachowaniem i nie jest ono oklepane. Dodatkowo same zakończenie daleko odchodzi od schematów. Jednego może zadowolić, innego zasmucić. Osobiście jestem w tej drugiej grupie, jednak nie czuję się zawiedziona. Ta historia naprawdę mi się spodobała i spokojnie mogę wam ją polecić.

• Heather

  2019-06-15

  Czy życie, w którym zrywamy z niepisanymi zasadami może okazać się łatwiejsze? A może wręcz przeciwnie. Gdy unikamy schematów tracimy coś cennego? W młodzieżowym stylu, z dorastającymi bohaterami, z tematyką znaną każdemu Adi Alsaid zabiera nas w podróż ku rozterkom licealistów. Jej opowieść to lekka, czasami ironiczna a także sarkastyczna, lecz zawsze prawdziwa opowiadanie o tym co w dojrzewającym życiu liczy się najbardziej - podążanie swoją drogą, poszukiwanie siebie. Zatem główni bohaterowie powieści autorki postanowili odpowiedzieć na zapytanie czy warto żyć według licealnych zasad, czy nadszedł czas by w końcu coś zmienić. Dave i Julia są nierozłączni. Łączy ich niezwykła przyjaźń i obydwoje mają nadzieję, że to nigdy się nie zmieni. razem także wkraczają na drogę licealnych potyczek, w której przyjdzie im stawić czoła zasadom spisanym na kartkach. Postanowili bowiem sporządzić listę rzeczy, których nigdy nie zrobią. Nie chcą być tacy jak inni. Julia jednak nie wie, że Dave złamał jedną z zasad. A gdy obydwoje decydują się dla żartu wcielić w życie własną listę i podążać drogą rzeczy, których przecież nigdy nie mieli robić, coś się zmienia. Dostrzegają, że być może uciekając od schematów stracili szansę na to, by być szczęśliwi. To łatwa powieść, wcale nie skomplikowana. Jednak ma własny piękno i na pewno każdy zrozumie rozterki bohaterów. Wszyscy byliśmy na ich miejscu - próbowaliśmy znaleźć swoją drogę podążając tą wyznaczoną przez naszych poprzedników albo budując swoją trasę. Nic więc dziwnego, że Dave i Julia przypominają nas za czasów licealnych - są szczerzy w tym co robią, wiarygodni a czasem także nieprzewidywalni co jedynie dodaje uroku powieści i sprawia, że z większą przyjemnością śledzi się osy bohaterów, na miejscu których równie dobrze, moglibyśmy stanąć my sami. Nie zawsze popierałam ich decyzje, czasami miałam ochotę krzyczeć i wejść do historii by porządnie nimi potrząsnąć, lecz to tylko dowodzi jak mocno zaangażowałam się emocjonalnie. Smutek, żal, szczęście i zrozumienie na zmianę towarzyszyły mi przy czytaniu a bohaterowie stali się mi najbliżsi niż podejrzewałam. Sekret Dave'a nie daje mu spokoju a i czytelnik jest ciekaw jak chłopak rozegra całą sytuację. Ma w końcu u własnego boku dwie cudowne kobiety - obie warte uwagi. To, komu kibicujemy nie ma znaczenia, bo on sam musi dokonać wyboru, lecz wątek miłosny w tej powieści został naznaczony wieloma emocjami co niezmiernie przypadło mi do gustu. Wraz z bohaterami zaangażowałam się w całą sytuację i przeżywałam na swojej skórze ich prywatne dramaty. Zupełnie nie spodziewałam się, że po tylu latach na nowo pochłonie mnie licealny świat. Dużo w tym wszystkim prawdy, szczerości, otwartości - historia przypomina pierwsze zakochania, pocałunki, miłosne dramaty, które sami doświadczyliśmy. Stąd ta bliskość z fabułą, połączenie z bohaterami, którzy przypominali mi o moich swoich doświadczeniach. "Nigdy, trochę, do szaleństwa" dla dorosłego czytelnika jest nostalgią, powrotem do nastoletniego życia. Dla młodego fana literatury lekcją życia a także poczuciem, że gdzieś tam, w świecie są ludzie, którzy czują i myślą tak samo jak my. Opowieść Adi Alsaid jest prosta, życiowa i pełna emocji a właśnie za to cenię sobie podobne historie. Czas poświęcony tej powieści to inwestycja, której nie żałuję a którą z przyjemnością powtórzę przy kolejnych powieściach autorki.

• Anonim

  2019-06-15

  niezła książka. Twórca w interesujący sposób omawia relacje pomiędzy głównymi bohaterami. Interesująca perspektywa (więcej niż jeden narrator) oferta na lato.