Recenzje

• Monika Szulc

  2018-03-22

  Arina w dzieciństwie utraciła rodzinę i od tej pory wiedzie żywot okrutny. Zniewolony, cudowny mag, który nigdy nie posmakuję wolności, lecz czy na pewno? Mag Aszarte- Azarel jest jej panem, Severio- to Gwardzista Akademii Morza Deszczów. Niczym ogień i woda, lecz co zrobi Arina? Pozwoli swej duszy spłonąć podsycana żalem, zawiścią i tęsknotą, czy jednak rzuci się w nieznane wody i da się porwać nieoczekiwanej miłości, która choć trudna, daję ukojenie i nadzieję na lepsze jutro. Arina jest bohaterką trudną i należy ją postrzegać poprzez doświadczenia, które miały olbrzymi wpływ na jej osobowość. Zniewolenie i to na tle seksualnym niemalże ją złamało, ale w kobiecie tli się jeszcze wola potyczki i siła, która nie raz Was zaskoczy. Olbrzymi plus za kreacje tej bohaterki. Arina dokonuję wyborów sprzecznych, czasami wręcz zaprzeczającym jej zdrowemu rozsądkowi, ale nie irytowało mnie to, ponieważ jej los jest tak poruszający i wpływający na czytelnika, że jej czyny można prosto zrozumieć. Mamy tutaj do czynienia z syndromem sztokholmskim, co nie jest zaskakujące w przypadku bohaterki, ponieważ będąc na jej miejscu, sami szukalibyśmy czegoś lepszego, choć minimalnie poprawiającego życie? Azarel jest zmiennym i zagadkowym bohaterem, z pewnością wywołuje negatywne uczucia, jednak są gorsi od niego, co stawia go w nico lepszym świetle, niemniej jednak nie wybaczę mu rzeczy, których się dopuścił, co nie znaczy, że nie chcę poznać jego motywów, a to nie do końca zostało wyjaśnione. Severio jest mężczyzną, którego prosto obdarzyć sympatią, a moment, w którym się pojawia jest chwilą przełomową. Autorka tworzy interesujących bohaterów, ponieważ po za tą trójką spotkacie jeszcze niecodzienne grono przyjaciół dziewczyny, których los jest przeróżny, ale na tyle ciekawy, by czytelnik zastanawiała się ponad ich dalszymi przygodami. „Niewolnica” to opowieść niezwykła i nie bez powodu doczekała się trzeciego wydania. Przez kilka lat myślałam, iż to erotyk, co było moim rażącym błędem. Do powieści erotycznej nie po drodze tej książce, choć namiętności nie brakuję. Akcja jest szybka, a los kobiety poruszający. Szczególnie pierwsza element powieści nacechowana jest przemocą na tle seksualnym. Autorka jednak nie zagłębia się w szczegóły zbliżeń, ale skupia się głównie na emocjach i strasznym losie Ariny. Azrarel w swoim okrucieństwie jest kreatywny, dlatego przygotujcie się na prawdziwą dawkę emocji, które bardzo nierzadko będę sprzeczne i dezorientujące. A.M. Chaudiere poruszyła niełatwy temat i w całości go udźwignęła. Seks, przemoc, miłość a także wolność, to mieszanka wybuchowa i bardzo zajmująca, więc nuda nikomu nie grozi. Pomimo tematów seksualnych, nie zakwalifikowałabym powieści, tylko i wyłączne dla dorosłych, ponieważ starsza młodzież też doceni „Niewolnice”. Autorka piszę wyjątkowo lekko i w granicach dobrego smaku, a seks nie zawsze jest naznaczony bólem. Wręcz przeciwnie, ponieważ ta budząca się nadzieja i chwiejne relacje Ariny a także Severia, są jednocześnie czułe a także romantyczne. Obraz nowego świata zasługuję na uwagę. Klimat jest surowy, katastrofa sprzed lat zmieniał wygląd kontynentów, a społeczeństwo jest pełne magów, wampirów, wiedźm i z pewnością jeszcze innych zaskakujących istot. Narracja to strzał w dziesiątkę. Trzecioosobowy narrator ukazuję losy, w większości przypadków, towarzysząc pozostałym bohaterom i to ich spostrzeżenia odgrywają tu najistotniejszą rolę. Jest to rzadki zabieg, bynajmniej ja z tak prowadzoną narracją jeszcze nie miałam styczności, ale jestem zachwycona. „Niewolnica” to kawał dobrej fantastyki, podkręcona sporą dawką namiętności i przemocy! Historia Ariny głęboko zapada w pamięci i nie jestem w stanie sobie nawet wyobrazić, co również autorka przygotowała dla bohaterów w przyszłości. Marzę o kontynuacji, ponieważ zakończenie wbija w fotel i pozostawia w skrajnym osłupieniu, a jedynym na to lekarstwem jest następna dawka „Niewolnicy”. Oszałamiająca, szokująca, wyjątkowo burzliwa, po prostu jedyna w swoim rodzaju powieść! Zalecam 5+/6