Moim zdaniem "Niepokorna" to wyjątkowo wstrząsająca i prawdziwa historia, która mogłaby się przydarzyć każdemu z nas. Gdy już ją zaczęłam czytać, nie mogłam się oderwać. Pochłonęłam tę historię...a może to ona pochłonęła mnie... "Niepokorna" porusza bardzo kluczowy kłopot wykorzystywania, manipulowania a także uprowadzania młodych kobiet, przez co wywołuje w czytelniku ogrom emocji. Historia ukazuje okrutną prawdę jak dużo niebezpieczeństw czeka na kobietę w aktualnym świecie. Jak prosto nas zmanipulować i wykorzystać nasze słabości i potrzebę bycia kochaną? Jak nierzadko źle oceniamy ludzi, nie odróżniamy kto się naprawdę o nas troszczy, a kto wykorzystuje? Już od samego początku pokochałam Annę i było mi jej bardzo żal. To niesprawiedliwe, że osobę tak skrzywdzoną w młodości przez bliskich, w dorosłym życiu spotyka dalej tak dużo złego. Mimo wszystko dziewczyna się nie poddaje i walczy o własne szczęście. Czy uda się jej? Czy spotka w końcu kogoś, kto się o nią zatroszczy? Czy są jeszcze prawdziwi czuli, mężczyźni, kierujący się nie tylko swoim dobrem? Trzymająca w napięciu i tak prawdziwa, że aż bolesna historia. To okropne, że naprawdę istnieją tacy okrutni, bezwzględni ludzie. Szczerze, dawno nie znienawidziłam żadnej postaci literackiej tak jak Kacpra i boli mnie, że mogłabym kogoś takiego spotkać na własnej drodze. Przeraża mnie też fakt, jak prosto w tych czasach można zmanipulować kobiety. Mężczyźni wykorzystując ich nastoletni bunt względem rodziny albo marzenia o lepszym bycie, mogą zamienić ich życie w prawdziwą tragedię. Świat jest pełen groźnych ludzi i należy nagłaśniać ten temat, by kobiety przestały być tak łatwowierne. Historia Anny to w pewnym sensie przestroga dla nas, głównie jednak dla nastolatek bezwarunkowo zakochanych i gotowych porzucić wszystko dla wybranka. Gorąco zalecam wszystkim, nie tylko kobietom.