Udowadnia, że „walka płci” jest wierutną bzdurą, jest katastrofą. Tylko wzajemna akceptacja różnic, tylko zjednoczenie się – w tym przypadku w procesie wychowawczym – może przynieść owoce. Przytacza badania i przykłady, które udowadniają, że zarówno chłopcy, jak i dziewczynki potrzebują męskiej opieki. To mężczyźni są mistrzami w dostosowywaniu dzidziusia do siebie, a dziewczyny są „w specjalnym traktowaniu dziecka”. Brak jednego z tych fragmentów spowoduje niezbyt wygodną sytuację dla wychowanka – będzie on lub uległy, lub złamany.Książka w większości poświęcona jest konsekwencjom braku ojca. W mniejszym stopniu objaśnia, jak sobie z tym fantem radzić. Nie do końca mi takie proporcje przypadły do gustu, lecz pewnie uzasadnione jest to tym, że jest to kwestia indywidualna.