Recenzje

• ToJa

  2018-03-21

  Ta pozycja powinna przypaść do gustu zarówno najmłodszym jak i starszym czytelnikom. Jest to bardzo wciągająca opowieść, która intryguje, śmieszy lecz i uczy. Polecam. Moja 9-latka jest zachwycona, lecz uważam że i wiele najmłodszym czytelnikom też skradnie serce :)

• jezyna122

  2018-03-21

  Nie tylko w wielu bajkach, ale też na przestrzeni dziejów, piękny eliksir powodujący nieśmiertelność, był rzeczą, o której wielu marzyło. I nie była to tylko domena czarownic czy również alchemików, przede wszystkim dążyli do sporządzenia takiej mikstury rządzący królowie. Co jednak może wydarzyć się, kiedy do niepowołanych rąk trafi taki specyfik, nie do końca idealny? Na pewno wiele mógłby o tym opowiedzieć stary dom, który wyglądał jak bardzo wysoki człowiek w spiczastym kapeluszu i brudnym płaszczu do ziemi. Dom, którego widoku nie mógł zapomnieć mały chłopiec, i śnił o nim koszmary nawet w dorosłym życiu. I tak naprawdę nie miał pojęcia, że to przez ciekawość dzidziusia rozpoczęła się historia, trwająca niemal 200 lat. Ponieważ przecież jak coś jest schowane, to aż samo prosi się żeby je znaleźć, a na dodatek, jeśli jest w buteleczce, to czyż nie po to, żeby to wypić ?Katarzyna Majgier napisała powieść, która przede wszystkim ma przypomnieć nam dorosłym, że to co my sądzimy i oceniamy z naszego punku widzenia, czy również racji wieku, niekoniecznie musi być takie, jak nam się wydaje. Może zdarzyć się, że właśnie odbiór dzidziusia i jego wrażenia będą zarówno poprawniejsze, jak i po prostu bliższe prawdy. Autorka przypomina, że na to jakie będzie nasze życie, największy wpływ mamy my sami. Każdy z nas ma jakieś wady lecz warto popracować ponad tym, by nieustanny się naszymi atutami. I wcale nie trzeba starać się być niewidzialnym czy choćby wpół przejrzystym, by materializm przestał mieć tak ogromne znaczenie.Warto wspomnieć o tym, że książka ebook ta otrzymała I nagrodę w kategorii 6-10 lat, w IV Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży. Myślę, że i starszym dzieciakom powinna przypaść do gustu. Wielkim plusem tego wydania jest też to, że jej ilustratorem jest Anita Graboś. W jej autorskiej książce pdf „Wyspy” wraz z synem, jesteśmy po prostu zakochani i też tutaj jej malunki ogromnie przyciągają uwagę. Bardziej w mrocznych klimatach, czarno- białe, idealnie odzwierciedlają nastrój powieści. Jeśli jesteście ciekawi, co wydarzyło się w zagadkowym domu i dlaczego mieszkały tam myszy bardzo stare, zapraszam do zapoznania się z historią, która choć nieprawdziwa, porusza wiele kluczowych i aktualnych kłopotów dręczących zarówno młodego jak i dorosłego człowieka. Pełna humoru i lekkiej ironii powinna przypaść do gustu. Polecam!

• ejotek

  2018-03-21

  Opowieść niewątpliwie będzie się podobać nie tylko grupie docelowej powyżej dziesiątego roku życia. Urzeknie też najmłodszych i starszych odbiorców. Nie brakuje w niej ironii czy irracjonalnych zachowań - nazwałabym ją krzywym zwierciadłem, które prezentuje jak zachowują się dorośli i dlaczego nie zauważają własnych wad. Autorka rozłożyła mnie na łopatki dowodem, iż nierzadko się kłócimy bez powodu, choć zaczynamy od deski do krojenia i kwestią sporną jest to, gdzie powinna leżeć...Sporo miejsca Majgier poświęciła relacjom międzyludzkim a także naszym zachowaniom w odniesieniu do zwierząt (zresztą punkt widzenia kota również jest). Zwróciła uwagę na to, jak odczuwa otaczający świat małe dzidziuś i jak postrzega ludzi. Niewątpliwie najistotniejsze jest dla niego to jakie podejście mają poszczególni dorośli, ponieważ dziecięca niewinność i łatwowierność pozwala na zupełnie inny odbiór naszych dorosłych zachowań.Nieco mroczna, tajemnicza, z czarno-białymi szkicami na początku każdego rozdziału, które wprowadzają nas w jeszcze bardziej intrygujący nastrój. Katarzyna Majgier napisała wyśmienitą i ciekawą opowieść dla młodego czytelnika, która wciąga, śmieszy, uczy i udowadnia, że każdy z nas ma wpływ na własne życie. Wszystko co się wydarzy to nasza osobista zasługa albo porażka... Każdy jest kowalem swojego losu.całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/11/katarzyna-majgier-niedokonczony-eliksir.html

• Ania mama Alicji

  2018-03-21

  Powiem Wam szczerze, że ja nie do końca tak sobie wyobrażałam tę książkę. Fakt, autorka popisała się tu nie lada wyobraźnią jednak jak dla mnie była ona nieco nudnawa. A szkoda, ponieważ sam pomysł jest naprawdę świetny. I gdyby autorka dodała do tej powieści choć odrobinkę życia - na pewno czytałoby się ją z większą przyjemnością. Teraz trzymała mnie przy tej lekturze jedynie ciekawość co stanie się dalej. Jak skończy się historia eliksiru i ludzi, którzy mieli okazję go skosztować. Warto jednak zwrócić uwagę na to, jak dużo mądrości płynie z tej historii. Autorka prezentuje nam życie ludzi w zamierzchłych czasach i tych, którzy mieszkają gdzieś tam obok nas. Przerysowując nieco charakter postaci prezentuje nam jakie wartości są cenione w dzisiejszych czasach i co nas czeka jeśli się choć odrobinę nie otrząśniemy. Katarzyna Majgier ujęła także w tej powieści bardzo wyraźny i genialny morał, którego nie sposób przeoczyć. Co bowiem należy zrobić by czar eliksiru prysł? Jak należy postąpić? Oj, chętnie bym Wam powiedziała, lecz lepiej jeśli przeczytacie o tym sami. Już zasiałam w Was ziarenko ciekawości? Zatem nie czekajcie tylko łapcie za książkę :)

• Wkp

  2018-03-21

  Katarzyna Majgier, słynna i cieniona polska autorka powieści dla młodych czytelników (chociażby serii „Dzienniki Ani Szuch”), powraca z kolejną dziecięcą propozycją. „Niedokończony eliksir nieśmiertelności”, ponieważ o nim mowa, to nagrodzona w IV Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren ciepła historia z nutką fantastyki, której akcja rozgrywa się na przestrzeni dwóch wieków.Pewien mężczyzna, kiedy był jeszcze chłopcem, przejeżdżając z rodziną obok zaniedbanego domostwa zaczął mieć koszmary związane z tym miejscem. Koszmary, które nie minęły nawet, kiedy dorósł. Nie miał jednak pojęcia, jaką tajemnicę skrywało owo dziwne miejsce.Wiele lat wcześniej mieszkał w nim chłopiec. Pewnego dnia jego najbliżsi pomogli wędrowcowi, jednakże wkrótce zjawili się żołnierze twierdząc, że przybysz jest niebezpiecznym przestępcą i pojmali go. Zanim jednak tego dokonali facet przekazał chłopczykowi buteleczkę z pewną niedokończoną substancją, błagając go by jej nie otwierał. Kiedy z czasem chłopczyk dorósł, przekonał się, że wędrowiec był znanym alchemikiem, a zawartość flaszki to nic innego, jak eliksir nieśmiertelności. Niedokończony jednak, przez co jego działanie pozostawiało dużo do życzenia. Nim zdołał go udoskonalić, zmarł, a sto lat później buteleczka trafia w ręce kolejnego mieszkańca domostwa, Artura. Chłopczyk wypija trochę jej zawartości i tak zaczyna się wyjątkowa opowiadanie o jego losach…Po autorce, która w własnej karierze była nominowana do nagrody literackiej Polskiej Sekcji IBBY w kategorii książka ebook roku a także zdobyła Nagrodę im. Kornela Makuszyńskiego spodziewałem się nieco lepszej powieści. Szczególnie, że „Eliksir…” dostał pierwszą nagrodę w własnej kategorii (powieść dla grupy wiekowej 6-10 lat). Nie mniej najwieższe dzieło Majgier to naprawdę udana, ciekawa, genialna i wciągająca opowiadanie o przyjaźni i tym, że każdy może się zmienić. Starczy tylko, że będzie tego chciał.Okres dwustu lat to niezły pretekst by pokazać, jak dużo zmieniło się przez ten czas (szczególnie w zachowaniu dorosłych wobec dzieci), a zarazem jak niewiele uległo zmianie. Ponieważ obyczaje i tendencje to jedno, a ludzka natura stale pozostaje sobą. Co nie znaczy, że nie mamy wyboru. Majgier w łatwy i lekki sposób zabiera dziecięcych czytelników w podróż przez czas i przestrzeń, lecz także i w głąb nas samych.Całość zaś w bardzo śliczny sposób zilustrowała Anita Graboś. Jej malunki utrzymane w nieco muminkowej stylistyce pasują do historii i wpadają w oko – mnie osobiście szczególnie urzekły jej ilustracje bawiące się mrokiem i światłem w sposób podobny do obrazów Van Gogha.Podsumowując pomimo paru minusów (zbyt łatwy styl i zbyt dużo powtórzeń na początku) to naprawdę wartościowa lektura. Eliksir na ponure dni, w które nie ma sensu wychodzić z domu. Dlatego również zalecam ją Waszej uwadze.