Jeśli szukacie, lekkiej, urokliwej i wciągającej książki na wakacje… to najwieższa opowieść Katarzyny Archimowicz jest idealną propozycją dla Was. Poza ciekawą i intrygująca treścią, znajdziemy tu też niezły warsztat, dojrzałe słownictwo. A tego przyznaję było mi trzeba. Takiej porządnej polszczyzny. „Nadwiślańskie serca” to lektura, która od momentu ujrzenia w zapowiedziach przykuła moją uwagę. Nie czytałam poprzednich publikacji tej autorki, wiem już jednak, że pewnie po nie sięgnę w najbliższym czasie. Katarzyna Archimowicz, przedstawia nam w własnej powieści skomplikowane i trudne dzieje Marty Żmigrodzkiej i Janusza Bilskiego. Para po raz pierwszy spotyka się w Kazimierzu Dolnym, gdzie oboje odwiedzają własne rodzinne strony. Marta jest wówczas w nierokującym przyszłości związku. Janusz tuż przed ślubem z Dorotą, matką kilkuletniej Julii, którą przysposobił i pokochał jak własną. To właśnie za sprawą dziewczynki oboje znowu spotykają się w Warszawie, choć od paru dni funkcjonują obok siebie jako sąsiedzi. Nic nie jest jednak proste. Martę i Janusza w jakiś niewyobrażalny sposób ciągnie do siebie. Od faceta odchodzi długoletnia partnerka Dorota, w dodatku zabiera ze sobą Julię. A małżeństwo rodziców Janusza wisi na włosku. Bardzo istotnym fragmentem powieści jest wątek niepełnosprawności przyjaciółki Marty – Agaty. Kobieta jest niewidoma. Żyje jakby jej ciało nie miało barier, jednak pracodawcy i osoby z którymi ma kontakt widzą jej defekt i najzwyczajniej ją dyskryminują. Czy Marta i Janusz mają szansę na szczęście? Jak potoczą się dzieje dziewczynki? Czy przyjaciółka Marty Agata ma wreszcie prawo do szczęścia? By znaleźć odpowiedz na to pytanie, trzeba przeczytać tę książkę. Nie będzie to dla Was czas stracony. Zaręczam. Czytanie tej powieści, sprawiło mi wiele przyjemności. Z chęcią sięgnę po inne publikacje tej autorki. „Nadwiślańskie serca” to doskonała lektura na lato! Polecam. www.kochamciemojezycie.blogspot.com