Piwo, wino, wódka, gin, koniak, whisky. Jest dużo okazji, aby się napić. Imieniny, urodziny, wesela, imprezy integracyjne. Alkohol dozwolony jest dla ludzi dorosłych. Jednak niektórzy nie znają umiaru. Z każdym dniem piją coraz więcej. Zagłuszają nim własne smutki i zmartwienia. Tak jest w przypadku bohaterki książki "Na skraju przepaści". Ewa to inteligentna dziewczyna w średnim wieku. Jest matką dwóch synów, żoną Adama, pracownicą kancelarii prawnej. Wiedzie ustabilizowane życie, lecz nie jest szczęśliwa. Pije coraz więcej. Nierzadko wraca do domu na rauszu. Zdarza jej się prowadzić auto pod wpływem procentów. Czy Ewa będzie walczyć z nałogiem? Czy w porę się opamięta i zacznie się leczyć? A może straci pracę, rodzinę i stoczy się na samo dno? "Na skraju przepaści" to powieść, która zaczyna się od kłótni. Adam ma do Ewy pretensje. Chce, aby wzięła się w garść. Bohaterka uważa, że jej mąż przesadza. Wydaje jej się, że idealnie kontroluje własne picie. Alkohol niszczy jej relacje prywatne i zawodowe. Ewa nie dogaduje się z mężem, zaniedbuje dzieci, ma kłopoty w pracy. "Na skraju przepaści" to książka, która daje do myślenia. Prezentuje zjawisko alkoholizmu. To opowiadanie trudna, bolesna, szczera, bez lukru. Osią przewodnią powieści jest uzależnienie głównej bohaterki. Wątki poboczne dotyczą niezidentyfikowanych zwłok i śledztwa, które ich dotyczy. To połączenie dobrego obyczaju z kryminałem. Lektura wymagająca, ciężka, miejscami przytłaczająca. A zarazem potrzebna. Wpaść w nałóg jest o dużo łatwiej, niż z się z nim zmierzyć. A wygraną w tej batalii, może być ludzkie życie.