Recenzje

• Avrela

  2018-03-20

  Pierwszy tom w ciekawy sposób przedstawił nam główna bohaterke. Jej charakter i środowisko w którym się znajduje więc w drugim wszystko jest już jasne i akcja może nabrać tempa. Od początku komiks ukazuje interesujące sytuację które spotykają świeża superbohaterke a także ukazuje że bycie bohaterem to nie tylko posiadanie supermocy i kostiumu. Prócz tego mamy tu także bardzo interesujący komentarz społeczny do którego nawiązuje tytuł 2 tomu. Następna element przygód Ms Marvel podnosi poprzeczkę jeszcze wyżej chociaż już 1 Tom był naprawdę bardzo niezły to 2 podbił moje serce całkowicie. Zalecam każdemu nawet tym którzy dopiero zaczynaja przygodę z komiksami Marvela, ponieważ ta historia mimo swej lekkości i znacznej dawki humoru ma naprawdę interesujące rzeczy do przekazania.

• Wkp

  2018-03-20

  KIEDY UCZEŃ JEST GOTOWY, POJAWIA SIĘ MISTRZ Pierwszy tom „Ms. Marvel” kupił moje serce własną uczciwością, humorem, przekonującą bohaterką i nietypowością, jak na tytuł superhero. Na drugi czekałem więc z niecierpliwością, a moje oczekiwania były wysokie. I nie zawiodłem się. Przygody Kamali trzymają poziom, a całość tylko potwierdza, że Wilson stworzyła jedną z najlepszych serii wydawanych po polsku w ramach Marvel Now. Aligator w kanałach New Jersey? Czemu nie! Kiedy pewnego dnia Kamala słyszy dobiegające z dziury w jezdni warczenie, nie wacha się by zejść pod ziemię i… Tak, znów na jej drodze staje Wynalazca, który w ostatnim okresie szukał jej za pomocą własnych zabawek. Kobieta jednak spotyka także szukającego zaginionej uczennicy Wolverine’a, a że jest on jej ulubionym herosem (napisała nawet opowieść o nim!), potyczka o przetrwanie staje się dla niej niezwykłą przygodą. Czy jednak możliwe jest, że Wolvie to nauczyciel, jakiego szukała by stać się lepszą bohaterką? To jednak dopiero początek. Wieści o Ms. Marvel docierają do Inhumans i Królowa decyduje się zapewnić Kamali szkolenie. Jej opiekunem zostaje królewski pies Lockjaw, lecz zapytanie czy olbrzymi, kochający przytulasy zwierzak, nie przysporzy jej przy okazji kolejnych kłopotów w życiu osobistym? Odmienność przygód Kamali na tle innych serii Marvela polega na tym, że bliżej jej do mangi, niż klasycznych komiksów amerykańskich. Z jednej strony bohaterce nie brakuje problemów, z drugiej ciężko wszystko brać na poważnie. Ponieważ zaczynając od mimiki bohaterów, przez przygody, które przytrafiają się pierwszej muzułmańskiej heroinie Marvela, na jej arcywrogu mającym wygląd papugi kończąc, wszystko wydaje się być z nieco innej bajki. Nieważne, że pojawia się Wolverine czy Kapitan Ameryka, ani że powstanie mocy Ms. Marvel związane jest ściśle z zdarzeniami „Nieskończoności”. Z tą serią jest trochę, jak z Deadpoolem, niby pozostaje w głównym nurcie, lecz posiada własny swój charakter, klimat i styl. Poza tym sama Kamala jest postacią, której nie da się nie lubić. Stworzona w najlepszej tradycji wydawnictwa, jest zwykłą nastolatką, humorzastą, lecz z zasadami. Ma własną religię, własną kulturę – dla nas nieco egzotyczną, lecz przez to jeszcze bardziej ciekawą – i ma także problemy, z jakimi mierzyć się musi każdy nastolatek. A że robi to w rozbrajający sposób, zachowując się nie jak heros, a jak wielbiciel komiksów, który herosem niespodziewanie został (co nie jest takie dalekie od prawdy), ciężko nie ulec jej urokowi. Rysunkowo „Pokolenie czemu” podzielone zostało na dwie części. Pierwsza z nich, słabsza, choć mająca piękno cartoonowej prostoty, stworzona została przez Jacoba Wyatta. Drugą (składającą się z czterech zeszytów) przygotował twórca pierwszego tomu, Adrian Alphona i trzeba przyznać, że znów wykonał kawał dobrej roboty. Jego kreska jest inna, niż to, co serwują nam komiksy z głównego nurtu, bardziej europejska (doceniono ją w końcu na festiwalu w Angoulême) i niesamowicie urocza. Idealnie pasuje do charakteru opowieści i samej Kamali, a przy okazji idealnie oddaje bliskowschodnie rysy twarzy bohaterów, co innym rysownikom nie zawsze wychodzi najlepiej. Czy trzeba dodawać coś jeszcze? „Ms. Marvel” to naprawdę idealna seria, jedna z najlepszych Marvela regularnie publikowanych na polskim rynku i przy okazji komiks, który spodobać się może nawet czytelnikom za superhero nieprzepadających. Lekka przyjemna, niegłupia i bardzo, bardzo sympatyczna opowieść. Zalecam gorąco.