To już trzeci tom z cyklu Mroczna wyspa lodu, w której głównym bohaterem jest młody policjant Ari Thór. Dwie pierwsze części nie tylko mnie zaciekawiły, lecz i bardzo mi się podobały. Stąd również zainteresowanie dalszym ciągiem serii. "Zaćmienie" osadzone jest czasowo pomiędzy pierwszym, a drugim tomem. Osobiście nie przepadam za czymś takim, ponieważ mam tendencje do gubienia wątku, szczególnie jak mija trochę czasu od czytania każdego kolejnego tomu. Ari Thór ma już trochę przygód za sobą. Jako niezdecydowany młodzieniec chciał być filozofem, studiował również teologię, lecz ani myślicielem ani księdzem nie został. Tyle, że przezwisko Wielebny dość nieźle się do niego przykleiło. Ukończył za to szkołę policyjną. Pierwszą pracę dostał w Siglufjordur - małym rybackim miasteczku na północy Islandii. Miejsce jest pułapką i tak również nierzadko jest nazywane. Jak to na północnych terenach większą element roku panują tu mrok i ziąb. Choć minęło już trochę czasu odkąd Ari Thór tu pracuje w dalszym ciągu traktowany jest jak obcy. Mieszkańcy nie ufają sobie, a co dopiero ludziom zza granicy ich miasteczka. Pewnej letniej nocy zostaje pobity facet i to ze skutkiem śmiertelnym. Ari a także jego koleżanki z komisariatu starają się wyjaśnić coraz poważniej przedstawiającą się sprawę. Z Reykjaviku, który opanowała chmura popiołów po erupcji wulkanu wyjechała młoda reporterka, która też zainteresowała się tym nieszczęśliwym wypadkiem (a może i nie?). Zagłębiając się w życie zamordowanego policjanci trafiają na dużo sekretów i sekretów. Okazuje się, że facet ma trochę za uszami i nie jest taki prawy jak mówią niektóre osoby. Co skrywał zamordowany mężczyzna? Kto w ogóle go zabił i dlaczego? Czy z jego śmiercią ma coś wspólnego jego niedaleka przeszłość? Co ukrywa młoda reporterka? Czy cokolwiek wiąże ją ze sprawą? Książka ebook napisana w fajnym i dość lekkim stylu jak na kryminał. Czytała się dynamicznie i przyjemnie. Jednak zdecydowanie nie zachwyciła jak dwa poprzednie tomy. Była jak by za delikatna i za spokojna. Mało mroczna w porównaniu z wcześniejszymi częściami. Jak by zabrakło mroku północnych rejonów. Jak by twórca przechodząc w letni okres i jasne noce zagubił mroczność i tajemniczość wyspy i jej mieszkańców. Pozycja nadająca się na szybkie czytanie. Czekam na następny tom i liczę na powrót do klimatów tych pierwszych! Więcej na: www.swiatmiedzystronami.blogspot.com