Recenzje

• erka

  2018-03-22

  Japonia, Kraj Kwitnącej Wiśni, to kraj, w którym nowoczesność ściera się z zabobonem.Ludzie tu są życzliwi, a cudzoziemcy, od czasu gdy Japonia, odstąpiła od izolacji własnych mieszkańców, witani są tu z otwartymi ramionami."Moja Japonia", to raczej pamiętnik niż przewodnik i raczej album niż książka ebook czysto podróżnicza.Autorka w tej pozycji, starała się nam przybliżyć najlepiej jak potrafiła własne wrażenia z tego kraju, a także przemyślenia, jakie jej się nasunęły podczas pobytu tamże.Jedną z pierwszych kwestii, jakie porusza w swej książce, jest rola chrześcijaństwa w tym kraju, który większość kojarzy z buddyzmem.A tu niespodzianka.Katolicy stanowią całkiem liczną grupę w tym państwie, udzielają się w różnego rodzaju instytucjach i kościołach.Cesarstwo Japońskie, to także kolebka wielowiekowych tradycji, które po dzisiaj dzień są kultywowane i przekazywane najmłodszym pokoleniom.Atutem są liczne, kolorowe fotografie przybliżające nam tradycje, zwyczaje, a także urok przyrody tamtego obszaru.Książka warta uwagi, dla fanów cudownych fotografii, a także ludzi interesujących tradycji i obyczajów.

• Wkp

  2018-03-22

  Japonia to – przynajmniej z perspektywy nas, Europejczyków – wyjątkowo specyficzny kraj, w którym splatają się najróżniejsze sprzeczności. Tu imponujący rozwój technologiczny łączy się ze swoistą zabobonnością, a społeczeństwo pełne wyzwolonych poglądów, okazuje się być zarazem uwiezione w ścisłym zbiorze norm i konwenansów. Jak jednak ich kultura i region wygląda z bliska? Anna Golisz nie zrobiła klasycznego przewodnika po Państwie Kwitnącej Wiśni. To bardziej jej pamiętnik, zapis wrażeń płynących z odwiedzenia obcego kraju, niż stricte po najważniejszych tego państwie miejscach przewodnik. Owszem, ukazuje nam Golisz uroki Japonii, różnorakie miejsca, architekturę, tradycję, kulturę, kuchnię nawet, lecz bardziej w jej przypadku jest to jak dzielenie się fotografiami i anegdotami z wycieczki w gronie przyjaciół.Poza tym jest również jeszcze jedna nietypowość w podejściu do tematu. Autorka całość otwiera epizodem traktującym o kwestii, która na co dzień z Japonią nam się nie kojarzy. Zapytani o wiarę mieszkańców tych terenów, myślimy od razu o buddyzmie. Medytacji, wyciszeniu, skupieniu, mnichach w pomarańczowych szatach i pewnie również sztukach walki, ponieważ mnisi azjatyckich państw z tym nam się przecież kojarzą. Golisz i owszem, porusza wierzenia tradycyjne, jednak rozpoczyna od przybliżenia nam Chrześcijaństwa i jego miejsca w Państwie Kwitnącej Wiśni.Pytanie, jednak jak podchodzi do omawianych przez siebie tematów. I tu zaczną się pewne kontrowersje pod wobec stylistyki. „Moja Japonia” nie jest tekstem naukowym, a więc mowa niej użyty jest prosty. To mowa – jak i publikacja – dla laików bardziej, ludzi, którzy chcą poznać Japonię nie mając o niej, jej tradycji i nazewnictwie, większego pojęcia. Efekt? Pozycja – album bardziej ze względu na przebogatą kolekcję zdjęć – nadaje się idealnie na rozpoczęcie własnej orientalnej przygody z tym wyjątkowym i sprzecznym krajem. Krajem pięknym, fascynującym i dziwnym. Jeśli tylko potraktować autorkę, jako koleżankę, która, może nawet i z naiwnością, lecz za to i pasją, dzieli się z nami wrażeniami, „Moja Japonia” dostarczy dużo przyjemności i nieraz zaskoczy – nawet tych, którzy już całkiem dużo o Państwie Kwitnącej Wiśni wiedzą.