To twoja książka?

Recenzje

• anonymous

  2025-04-10

  Nie spodziewałam się, że aż tyle wydarzy się w tej części. A zakończenie… chwytające za serce.❤️‍🩹 Będzie brakowało mi tych bohaterów.

• Martyna

  2025-04-10

  𝐑𝐞𝐜𝐞𝐧𝐳𝐣𝐚 𝐏𝐚𝐭𝐫𝐨𝐧𝐚𝐜𝐤𝐚🩷 𝐌𝐢𝐬𝐣𝐚 𝐍𝐨𝐥𝐢𝐞 𝟐 ~ 𝐈𝐳𝐚𝐛𝐞𝐥𝐥𝐚 𝐍𝐨𝐰𝐚𝐜𝐳𝐲𝐤 𝐎𝐜𝐞𝐧𝐚 ♾️/𝟓 [wspólpraca reklamowa/patronat medialny] „Misja Nolie 2” to już ostatni tom trylogii Dreamstone. Razem z tą książką zakończyłam historię, która znaczyła dla mnie więcej, niż byłabym sobie w stanie wyobrazić. Na przestrzeni tych 3 tomów dorastałam razem z główną bohaterką - Nolie Tomson - którą bezgranicznie pokochałam już od samego początku. Wiedząc, że po raz ostatni czytam nowe historie z jej życia, łamało mi się serce, jednak wraz z każdą stroną upewniałam się, że przepadłam dla tej historii bezpowrotnie. Nolie na przełomie wszystkich tomów przeszła olbrzymi progres pod wieloma względami. Po tak długim okresie zdała sobie sprawę, jak bardzo ją skrzywdzono i jak wiele przez to straciła. Jestem z niej więc niesamowicie dumna, że miała odwagę mówić o tym, że jest ofiarą i była w stanie stanąć twarzą w twarz ze swoim oprawcą na sali rozpraw. Mimo wszystkich przeciwności i przykrych komentarzy ze strony ludzi wokół, szła przed siebie i starała się robić to, co najbardziej kocha. Jej podróż w dorosłość już od „Misji Collie” miała dla mnie ogromne znaczenie, ponieważ sama jestem na drodze wyboru własnej przyszłości więc śledząc jej wybory zrozumiałam, że czasem nie zawsze od razu trzeba wiedzieć, co pragniemy robić życiu. Życie polega na poznawaniu siebie, a na wszystko trzeba dać sobie wystarczająco przestrzeni i czasu. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona postacią Victora. Po „Start Over” byłam sceptycznie do niego nastawiona i nie byłam przekonana, co do pojawienia się go w Misji. Jednak w przypadku poprzedniego tomu, jak i „Misji Nolie 2” bardzo się zaskoczyłam. Podobało mi się to, że w jakimś stopniu mogliśmy zobaczyć jego zmianę i zrozumieć decyzję i wybory z przeszłości. Przedstawienie jego osoby w innym świetle, przynajmniej w moim przypadku, sprawiło, że wybaczyłam mu zamierzchłe błędy i dostrzegłam to, czego mogliśmy nie dostrzegać po przeczytaniu SOV, zaślepieni bólem, który niestety zawsze jest w modzie. Relacja Victora Lane’a i Nolie Tomson wraz z tym tomem jeszcze bardziej zawładnęła moim sercem. Gdy czytałam jak oboje zatracają się w uczuciu do siebie nawzajem, rozpadałam się co raz bardziej. To, jak bardzo cudowne i szczere uczucie łączyło tą dwójkę i to, jak Victor był w stanie przewrócić cały świat jeśli chodziło o Nolie było dla mnie szczególnie rozczulające i emocjonujące. Nie ważne, co wydarzyłoby się pomiędzy nimi z tej części, to ich relacja zawsze będzie dla mnie tą najbardziej wyjątkową. Razem z „Misją Nolie 2” zostało wyjaśnione dużo wątków, które mogły być dla niektórych osób niejasne, lecz także razem z zakończeniem 3 tomu ostatecznie pożegnaliśmy się z drużyną z Malibu. Na każde wspomnienie o nich radowało mi się serce. Pięknie było obserwować Nolie wśród moich ukochanych dzieciaków i znów móc poczuć się jak ta 16-letnia ja, która czytała ich historię po raz pierwszy. W ebookach Izy bardzo podoba mi się to, że nie boi się ona mówić o poważnych tematach. Na przykładzie postaci Alexa widzimy jak uzależnienie od n@rkotyków może negatywnie wpłynąć na człowieka. Prosto jest się uzależnić, lecz uwolnić od tego koszmaru już wiele trudniej. Liczę, że jego historia pomoże chociaż niektórym osobom zrozumieć skutki takich substancji. W Misji poruszony jest też temat gr00mingu, który nie jest czymś, o czym nierzadko się rozmawia. Cieszę się, że Iza nie boi się mówić głośno o rzeczach takich jak manipulacja młodymi osobami, ponieważ może to przestrzec ich przed próbami manipulacji ze strony starszych. Niesamowite jest dla mnie to, ile uczuć wywołała we mnie ta część. Uśmiechałam się, krzyczałam, rzucałam po łóżku i płakałam. Ten emocjonalny rollercoaster sprawił, że czytało mi się pięknie i dosłownie płynęłam przez każdą stronę. Było to dla mnie wielkim plusem, ponieważ osobiście jestem olbrzymią wielbicielką tego, gdy książka ebook rozwala mnie od środka. Razem z zakończeniem Misji miałam wrażenie jakbym zakończyła pewien epizod w swoim życiu. Wszystkie 3 części Marzycieli dały mi to, czego potrzebowałam od książek, lecz dały mi również wiele więcej. Ta trylogia nieustanna się moim domem i bezpieczną przystanią, do której już zawsze będę wracać.