Recenzje

• Alicya Oss

  2018-10-06

  „Podróż w ciemność” czytałam w słoneczny dzień, siedząc na ławce w parku. Cudowne okoliczności przyrody i rozkosznie rozleniwiający upał nie uchroniły mnie jednak przed wypełzającym z każdej kolejnej strony chłodnym niepokojem. Wypełniająca brutalnie przestrzeń świadomość sprawiała, że świat wokoło przycichał i tracił barwy… Wędrówka po katakumbach umysłów najplugawszych morderców z całą pewnością pozostawia w czytelniku niezatarty ślad. Po przeczytaniu obydwu części „Mindhuntera”, bez względu na to ile byśmy się w nich dopatrzyli wad, coś się w człowieku zmienia. Autorzy boleśnie uświadamiają nam bowiem, jacy jesteśmy bezradni i nieprzygotowani na potyczka ze złem. Każdy z nas może stać się ofiarą, ofiarą zwyrodnialca mogą paść także nasi bliscy. Nikt nie jest bezpieczny. Ponieważ chociaż psychologia behawioralna i inne dziedziny związane z kryminalistyką prężnie się rozwijają, to i tak stale pozostają parę kroków za ciemnością wypełniającą umysły morderców.

• Book_and_caffeine

  2018-10-06

  "Zgon nastąpił w wyniku licznych tępych urazów głowy, nacisku na szyję a także wepchnięcia w krocze 52 centymetrów ostro zakończonej gałęzi o długości 79 cm i średnicy 3,8 cm, przez żołądek do prawej części klatki piersiowej, co spowodowało rozerwanie narządów w jamie brzusznej a także klatce piersiowej i wywołało krwotok wewnętrzny". Mindhunter. Podróż w ciemność to podróż do piekła, które płonie w chorym umyśle mordercy. Podróż która wstrząsa, ściska za serce, powoduje, że człowiek zaczyna gotować się sam w sobie i ma ochotę wybuchnąć z bezradności. Twórca spędził dużo czasu na rozmowach z najgorszymi popaprańcami jacy chodzili w ostatnich latach po świecie. Z bestiami, seryjnym zabójcami, gwałcicielami, którzy w niewyobrażalny i nieludzki sposób potraktowali własne ofiary, którzy zrobili to nie z przymusu lecz dlatego że lubią to robić i chcą to robić aby odczuwać chorą satysfakcję. Wielu z nich dostało wyrok śmierci, inni odsiadują dożywocie (zdarza się że wielokrotne jak Anthony, który został skazany na 487 lat więzienia). Twórca widział takie rzeczy, które nikt z nas przy zdrowych zmysłach nie chciał by nigdy w życiu zobaczyć. John Douglas jako profiler odtwarza w swoim umyśle przebieg zajścia pomiędzy dwoma głównymi aktorami dramatu: ofiarą i napastnikiem. Wnika w chory umysł bandytów ukazując nam zarazem perspektywę nie tylko zwyrodnialca lecz także ofiary i bliskiej rodziny zamordowanej. "Wchodzenie w umysł sprawcy zawsze było bolesnym, obrzydliwym doświadczeniem, lecz musiałem to robić, jeśli miałem zobaczyć zbrodnię oczyma przestępcy". To mocna książka, która nie tylko ukazuje brutalny świat morderców lecz przede wszystkim prezentuje nam w jaki sposób możemy chociaż w małym stopniu uchronić siebie i nasze dzieci przed atakami psychopatów. Na co zwracać uwagę i jak wychowywać dzieci aby same mogły odpowiednio zareagować w groźnych i podejrzanych sytuacjach.

• Księgozbór

  2018-10-06

  Prawdopodobnie większość z Was, jeśli nie oglądała to chociażby słyszała o serialu „Mindhunter”. Mnie on wciągnął bez reszty, dlatego też, gdy zobaczyłam zapowiedź najwieższej książki Johna E. Daglasa i Marka Olshakera nie miałam najmniejszej wątpliwości, że musi ona trafić w moje ręce. „Mindhunter. Podróż w ciemność” to opowiadanie albo relacja, osób biorących czynny udział w śledztwach, pokazująca jak profilowanie jest w stanie przybliżyć organa ścigania do znalezienia sprawcy zbrodni. Autorzy przytoczyli w swej książce pdf szereg spraw z pierwszych stron amerykańskich gazet. Zawiera też dużo cennych rad jak uniknąć bycia ofiarą. Są nieźle opisywane zasady bezpieczeństwa, które powinny znać też Twoje dzieci. Wiem, że żyjemy w Polsce, a nie w wielkiej Ameryce jednak i u nas dużo się dzieje, a świat nie jest wolny od ludzi o różnorakich patologicznych skłonnościach. Warto zapoznać się z przedstawionymi zasadami by być trudniejszym celem.

• evkowe

  2018-10-06

  Douglas i Olshaker fundują czytelnikowi kolejną porcję mocnych wrażeń. Opisują dużo zbrodni, które sprawiają, że przeciętny człowiek przestaje się czuć bezpieczny. Niespodziewanie okazuje się, że być może nasz mąż po jednej z kłótni rozbije nam głowę młotkiem, a później upozoruje morderstwo na tle seksualnym połączone z kradzieżą biżuterii. Lub że ten miły pan, który przechadza się po wesołym miasteczku z aparatem na szyi któregoś razu zaczepi nasze dzidziuś w ciemnej uliczce. I lepiej, aby wówczas wiedziało, jak reagować. Chociaż przeczytałam całe mnóstwo kryminałów i ebooków dotyczących psychiki zbrodniarza, to jednak stale nie potrafię oswoić się z tym, jak bardzo niektórzy ludzie potrafią być okrutni. Zupełnie bez powodu. Zaczynam się zastanawiać, co takiego może skrywać umysł pozornie cichego i spokojnego człowieka. Z drugiej strony ten dyskomfort zostaje przysłonięty przez podziw dla osób pokroju Douglasa, które w własnej codziennej pracy spotykają się z mordercami, nierzadko pomagają w ich schwytaniu, żyją pod ciągłą presją, a jednak są w stanie względnie zwyczajnie funkcjonować. „Mindhunter. Podróż w ciemność” to następny dowód na to, jak kluczowa jest praca policyjnych profilerów, którzy prócz tego, że wykonują piekielnie trudną i niewdzięczną pracę, to każdorazowo narażają własne życie w imię nauki. Podsumowując? Idealna książka, która dużo uświadamia, wywołuje całe mnóstwo skrajnych emocji i nie pozwala czytelnikowi przejść obojętnie względem problemów, których dotyka i historii, które zostały przywołane. Jedyne, czego można się przyczepić to brak wyraźnego podziału na wspomniane wyżej części, przez co tytuł może się wydawać nieco chaotyczny.

• Aga Budyta

  2018-10-06

  Każdy kto czytał pierwszą element opowieści Johna E. Douglasa „Mindhunter” sięgnie na pewno po tę książkę. Niemniej mimo że twórca pokazuje i tutaj własne doświadczenia w profilowaniu szczególnie niebezpiecznych zbrodniarzy, ta książka ebook jest jednak zupełnie inna. Nie gorsza, nie lepsza – po prostu inna. Podzielona jakby na dwie części. Pierwsza skupia się na zbrodniach dokonywanych na dzieciach. To niełatwa lektura, lecz i pouczająca, ponieważ Douglas podaje szereg wskazówek, jak chronić maluchy przed potencjalnym zagrożeniem ze strony obcych. Tę element podsumowuje nawet epizodem poświęconym poradom, co na danym etapie życia dzidziusia powinno umieć i wiedzieć, żeby zapewnić sobie względne bezpieczeństwo. Element drugą rozpoczyna dłuższa historia morderstwa Suzanne Collins. Opis samej zbrodni dostajemy na wstępie książki. Tutaj, na kilkudziesięciu stronach poznajemy życie ofiary i jej rodziny, a później niełatwą i długą walkę krewnych o ukaranie i skazanie mordercy. W tej historii najbardziej uderza coś, co według mnie stanowi główną myśl tej książki: srogi system amerykański ma również własne wady, a gdyby wyeliminować niektóre z nich, można by ocalić dużo ludzkich istnień. I o takich właśnie przypadkach są kolejne historie szczególnie okrutnych zbrodni. Na koniec tak jak w pierwszej części Douglas snuje rozważania o resocjalizacji i problemie kary śmierci, po raz następny opowiadając się za korzystaniem z tego ostatniego środka. Po takiej lekturze, jest to bardzo przekonywujące twierdzenie.

• dzord100

  2018-10-06

  Czytałam pierwszą element „Mindhuntera”, oglądałam również serial, dlatego z dużym zaciekawieniem sięgnęłam po następna element tej niełatwej do określenia literatury. „Podróż w ciemność” jest moim zdaniem mroczniejsza od pierwszej części. Szczegółowo opisane zbrodnie pokazują ogrom bestialstwa morderców, nasuwają również refleksję – jak daleko jest zdolny posunąć się człowiek w torturowaniu drugiego człowieka-. Odpowiedź na to zapytanie (po przeczytaniu książki) niestety jest tylko jedna – zabójca nie ma żadnych granic. Książka ebook również (w odróżnieniu od pierwszej) dość mocno skupia się na ofiarach przestępstw, ich emocjach, uczuciach. W książce pdf wiele miejsca poświęcono opisowi pracy profilera ze szczególnym skupieniem się na tym, kto takim profilerem zostać może. Twórca omówił również dość nieźle system sądownictwa, wymiaru sprawiedliwości w Ameryce (co akurat dla mnie było bardzo ciekawe, gdyż różni się on od naszego). Fragmentem, który wzbudził moje największe zainteresowanie (jako matki 2 dzieci) była element opisująca, jak uchronić dzieci przed zwyrodniałymi napastnikami, a jeśli dzidziuś zostało skrzywdzone – jak pomóc dzidziusiowi poradzić sobie z cierpieniem. Wielkim atutem książki jest również historia Sue Blue. Co do minusów – niestety, podobnie jak w pierwszej części, niektóre momenty są dość chaotycznie napisane, po kilkudziesięciu ciekawych, wbijających w fotel stronach następuje kolejnych kilka, które po prostu chce się przebrnąć. W zasadzie to prawdopodobnie jedyny minus. Pozycja niewątpliwie warta uwagi, bogate źródło wiedzy na temat tego, co motywuje sprawców przestępstw do działania.

• Karolina MAREK

  2018-10-06

  Choć minął niemal rok, to do dzisiaj bardzo nieźle pamiętam poprzednią książkę duetu Douglas/Olshaker. To właśnie ten typ literatury, otwierający przede mną wrota kryminalistyki będzie moim celem do końca życia. To po ten gatunek będę sięgać w pierwszej kolejności. I nie, nie planuję żadnych zbrodni. Uwielbiam odkrywać wszelkie motywy, metody tak popełniania przestępstw, jak i ich wykrywania. Każdy ma własnego konika. Ja mam właśnie takiego. Nie jest dziki, lecz pozwalam mu czasami na popuszczenie cugli i wycieczkę w inny świat. Nie wiem, kto z Was interesuje się tego typu tematyką, lecz tak dla informacji: w samej tylko powojennej Polsce żyło około 30 seryjnych morderców. To nie jest mało, lecz jak się okazuje wiele również nie. I to przeraża, ponieważ powinniśmy wziąć poprawkę na to, że nigdy nie ujawni i nie złapie się wszystkich. A to oznacza, że jest gorzej, niż myślimy. Bo ja od dawna już szukam wszelkich dostępnych informacji na te i podobne tematy, to prawdopodobnie nic nie jest mi obce. Lecz z czasem widzę, że ilość zbrodni, jak i ich okrucieństwo rośnie. Człowiekowi już nie starcza zabicie dla zabicia. Woli tortury. Czy w tym wypadku taką istotę można stale nazywać człowiekiem? Obawiam się, że bez tego specyficznego zawodu, jakim jest profilowanie, zbyt znaczna element zbrodni byłaby nierozwiązana, a sprawcy stale byliby wśród nas. Gdzieś kiedyś mignął mi tekst, że idiotów na świecie jest mało, lecz są tak umiejętnie rozmieszczeni, że spotykamy ich na każdym kroku. Co, gdyby ich wymienić na morderców? John i Mark tym razem skupiają się na trzech aspektach. Pierwszy, który jest również pewnego rodzaju wprowadzeniem, to kto nadaje się do zostania profilerem. Drugi to system karny Stanów Zjednoczonych. Trzecia to coś jak tutorial dla rodziców, których dzidziuś padnie ofiarą zwyrodnialca. Jest również coś, co przeplata się przez całą książkę. Jest to biografia Sue Blue. Można dowiedzieć się dużo o jej życiu, lecz również śmierci. To ten wątek powoduje, że książka ebook nie jest typową pozycją dotyczącą kryminalistyki i kryminologi. W porównaniu do pierwszej części można by tu zarzucić trochę chaosu i powtórzeń. Nie powiem, że tego nie ma. Zauważycie, że dużo osób zwraca na to uwagę. Jednak wartość informacyjna tej pozycji jest tak ogromna, że osobiście te błędy mi nie przeszkadzają. Cieszę się, że dostałam to, na co czekałam. Jeśli panowie napiszą coś jeszcze, to ja sięgnę po to na pewno. Czy zrobisz to Ty, to już Twoja decyzja. Ja zalecam

• aangela.k

  2018-10-06

  Następna książka ebook twórców „Mindhuntera”. Jest napisana nieco inaczej niż pierwsza . Autorzy, podobnie jak w poprzedniej książce, wchodzą w umysł morderców, ale tym razem pokazują szerzej perspektywę ofiary. Dokładnie opisują całe życie dziewczyny, której została bestialsko odebrana szansa na dorosłość, a także życie jej najbliższych i ich heroiczną walkę o sprawiedliwość dla ofiar przestępstw. Znaczna element książki odnosi się do ukazania, że cały system prawny skupia się na przestępcach i przysługujących im prawach, racjonalizowaniu ich zachowań, podejmowaniu prób resocjalizacji, podczas gdy ofiarom i ich rodzinom często odmawia się podstawowego prawa do poczucia bezpieczeństwa i świadomości, że ktoś odpowie za ich krzywdę. Podniesiony został temat możliwości resocjalizacji niebezpiecznych przestępców. Znaczna element książki odnosi się do przestępstw względem dzieci, jest to straszna lektura, jednak autorzy stworzyli zestaw porad i rad, w jaki sposób zminimalizować ryzyko, że dzidziuś padnie ofiarą zwyrodnialców. Ta książka ebook na pewno nie jest łatwa, zbliża czytelnika do umysłu mordercy, łamie serce opisami krzywd, jakie wyrządzono ofiarom. Lecz jest wyjątkowa, uświadamia i otwiera oczy na dużo kwestii, jednocześnie szokuje brutalnością i budzi podziw dla solidnej pracy wykonanej przez profilerów.

• Ania1204

  2018-10-06

  "Mindhunter. Podróż w ciemność" to książka, po której zostały we mnie mieszane uczucia, dlatego ciężko mi jest ją jednoznacznie ocenić. Były momenty, w których nie mogłam się od niej oderwać, żeby za chwilę oczekiwać końca przydługiego i nużącego wątku. Początek książki to przedstawienie procesu profilowania a także opisanie, jakimi cechami powinien charakteryzować się niezły profiler. Twórca zarazem podkreśla, że najlepsi są tzw. kreatywni myśliciele. Dalej Douglas omawia konkretne zbrodnie, ze wszystkimi (bardzo mocnymi i wstrząsającymi) szczegółami. Przedstawia również, jak powstawały profile przestępców. W to wszystko wplata historię ofiar, kim były, jak wyglądało ich życie itp. Z tych wszystkich historii, najbardziej wciągający był wątek dotyczący Sue Blue - "śmierć marine". Dodatkowo twórca poświęcił epizod na to, żeby uświadomić rodziców, jakie niebezpieczeństwa mogą grozić dzieciom, na co zatem powinni zwracać uwagę i dodaje, że powinni uczyć własne dzieci bycia profilerami; muszą one wiedzieć, do których ludzi najbezpieczniej się udać, kiedy będą potrzebowały pomocy. "Mindhunter. Podróż w ciemność", to bardzo mroczna książka, która szczerze i bez znieczulenia wprowadza nas w świat okrutnych zbrodniarzy. Prezentuje czytelnikom, że na świecie jest dużo zła i że zawsze należy kierować się zasadą ograniczonego zaufania. Pomimo paru słabszych fragmentów, większa jej element jest wciągająca, przez co dynamicznie się ją czyta, a i dużo z niej zostaje w głowie po przeczytaniu.

• kp0018

  2018-10-06

  Książka ebook „Mindhunter. Podróż w ciemność” to zlepek różnorakich gatunków. Mamy tu jakby tutorial dla rodziców, mamy literaturę faktu a także element biograficzną jednej z ofiar. I choć każda z tych części jest w mniejszym albo większym stopniu interesująca, ich połączenie (a właściwie jego brak) nie stworzyło jak dla mnie spójnej całości. O ile pierwszą książkę Johna E. Douglasa czytałam z rosnącym zainteresowaniem, tak tutaj bardzo nierzadko chciałam zakończyć lekturę i o niej zapomnieć. Tutorial dla rodziców przez kilkadziesiąt stron mówił właściwie ciągle o tym samym. Tak, jakby twórca musiał kilkukrotnie powtarzać, by mało inteligentny czytelnik mógł go zrozumieć. Takie samo wrażenie odniosłam czytając o systemie karnym w Stanach Zjednoczonych. Jedynym naprawdę wciągającym wątkiem jest biografia Sue Blue. Czytając o jej życiu i śmierci nie mogłam się oderwać. Momentami zapominałam, że czytam książkę o profilowaniu, a nie jakiś idealnie napisany kryminał.