To twoja książka?

Recenzje

• Magdalena Paź

  2018-03-21

  Troje młodych ludzi i trzy różnorakie światy. Tak zaczyna się najwieższa opowieść Anny Klary Majewskiej „Melanżeria”. Iza wychowywana jest przez babkę w Białymstoku. Zostaje pół sierotą we wczesnym dzieciństwie. Matka się nią w ogóle nie interesuje. Iza podejmuje studia medyczne, niestety nie doprowadza ich do końca. Z nieznanych przyczyn wyjeżdża do Warszawy.Tomasz mimo ojca milicjanta tak naprawdę wychowywany jest przez matkę i ciotkę. Obie dziewczyny przebierają Tomusia w sukienki i mówią do niej jak do dziewczynki. W szkole dzieci mu dokuczają ponieważ jest „inny”. Lanser otaczający się ładnymi przedmiotami, niby pracuje, lecz bardziej się ślizga i udaje mu się to nieźle. Anita to dziewczyna, która nie zaznała biedy. Wychowała się jako resortowe dziecko, wyszła za mąż za bogacza z którym robiła to co chciała. Rozpieszczona bogaczka korzystająca z życia najmocniej jak tylko się da. Historia tych trojga opowiadana jest na przestrzeni kilkunastu lat. W pewnym momencie ich drogi się splatają. Opowiadanie ta przepleciona jest smsami wysyłanymi sobie przez dwójkę z nich. Życie Anity, Tomka i Izy toczy się na luzie. Należą do tzw.warszawki, niestety do czasu.Powiem Wam szczerze, że okładka w ogóle nie zachęciła mnie do czytania tej książki. Lecz dzieci rano wyszły do szkoły a ja wzięłam ją do ręki i wieczorem nie miałam już co czytać. Bardzo rzadko zdarza mi się żebym przeczytała książkę w jeden dzień. Ta ma coś w sobie, przyciąga do siebie jak magnes. Autorka usiłuje przedstawić w niej życie młodych ludzi, którzy przyjeżdżają do stolicy i myślą, że świat stoi przed nimi otworem. Zachłystują się nim, wpadają w dużo pułapek, z których bardzo trudno wyjść obronną ręką, lecz jakoś im się to udaje. Autorka w niby beztroskie życie wplata bardzo dużo problemów, względem których nie można przejść obojętnie. Lęk przed opuszczeniem, samotność, brak poczucia swojej wartości. Chęć ujrzenia w bliskim kogoś, kim tak naprawdę nie jest, odrzucenie, zdrada, bezradność w obliczu tragedii. Młodzi myślą, że mają wszystko jednak czytając tę książkę czuje się, że brakuje im miłości, czułości, bliskości drugiego człowieka. Próbują sobie to rekompensować w inny sposób, nie do końca przemyślany: intrygi, kłamstwa są u nich na porządku dziennym. Przez to wszystko przebija się czasem głos rozsądku, który usiłuje postawić wszystkich do pionu. I bardzo dobrze. W pewnym momencie trójka naszych bohaterów uświadamia sobie, że na pewne rzeczy jest już za późno, żałują, próbują coś naprawić. Lecz nie wszystko im się udaje. Ludzkiej natury nie da się ot tak zmienić. Czytając „Melanżerię” byłam zirytowana i zła, a miejscami nawet zbulwersowana na jej bohaterów. Wkurzała mnie ich bezmyślność, nie zwracanie uwagi na to, że krzywdzą innego człowieka, że myślą tylko o sobie. Był moment, że czułam współczucie i żal, że to wszystko tak się potoczyło.„Melanżerię” powinien przeczytać każdy młody człowiek i potraktować ją tak naprawdę serio. Książka ebook ta może być doskonałą przestrogą dla tych, którzy w Warszawie, czy w innym większym mieście myślą, że wygrali los na loterii.

• nana

  2018-03-21

  sama książka ebook jest dla mnie źle napisana i nie wiem po co została wydana . pokazane w niej historie pewnie odpowiadają prawdzie , lecz cieszę się , że nie spotkałam takich ludzi jak jej bohaterowie ., ponieważ cała ta opowiadanie wzbudziła we mnie tylko obrzydzenie , brak zrozumienia i brak współczucia

• zolzowata_franca

  2018-03-21

  Mam ostatnio szczęście nie trafiać na tzw. "gnioty" książkowe, mimo wyborów autorów, których nie znam. Anna Klara Majewska, autorka o której wcześniej nie słyszałam, tytuł "Melanżeria", zaintrygował mnie, ponieważ ... ano własnie. Według słownika języka polskiego słowo melanż ma wielorakie zastosowanie, po pierwsze pomieszanie różnorakich rzeczy, cech albo stylów, mieszanina, po drugie połączenie kilku nitek o różnorakich kolorach, po trzecie przędza o takim połączeniu nitek a także po czwarte potocznie ostro zakrapiana impreza.Powieść opowiada o losach trójki przyjaciół, Izy, Tomka i Anity, a wszystko zaczyna się w lipcu 1972 roku w Łebie, gdzie Tomuś zwany Tomusinką spędza wakacje z rodziną. Kładę nacisk na tę datę, ponieważ to lata mojego dzieciństwa, i szczególnie przyjemnie było mi się cofnąć w te trudne, acz zarazem zwyczajne czasy i myślę, że dla każdego z mojej grupy wiekowej będzie to sympatyczna wycieczka w czasie. Iza pochodzi z Białegostoku, ojca utraciła w dzieciństwie, zapił się w noc sylwestrową, zamarzając na śmierć. Izę wychowywali dziadkowie, mama pracowała w pedecie w dziale AGD. Jej marzeniem było zostać lekarką, przerwała jednak studia i wyjechała do Warszawy.Anita nigdy nie miała "pod górkę", zwana "placówkowym dzieckiem", dzieciństwo spędziła w Iranie, potem w Libii, gdzie nauczyła się mówić po włosku i arabsku. Praca na poziomie, potem bogaty i do granic możliwości naiwny mąż Jerzy.Tomek najbardziej barwny z całej trójki. Już dorastając czuł, że "odstaje" od innych. W szkole wyzywany od pedała i "rzyda". Kochliwy. Ambitny i konsekwentny w zbiciu majątku. Zawsze doskonale i modnie ubrany, wręcz pedantyczny.W powieści mamy wielowątkowość. Odwiedzamy lata siedemdziesiąte, osiemdziesiąte, dziewięćdziesiąte, wkraczając w XXI wiek, a jednocześnie akcja miesza się z rokiem 2015.Życie naszych bohaterów to burzliwy coctail. Żyjąc w interesujących czasach, gdzie otworzyło się dla nich dużo możliwości i byli na tyle zdeterminowani i sprytni by z nich skorzystać. Co jednak tak naprawdę okazało się ważne? Czy przyjaźń przetrwała w najtrudniejszych dla nich chwilach? Opowieść porusza kluczowy temat homoseksualizmu a także zagrożeń z nim związanych. Nie chciałabym tu teraz tego tak spłycić, bo autorka zagląda w bardzo głębokie zakamarki duszy i by to spróbować zrozumieć, trzeba choć tę chwilę poświęcić na przeczytanie książki. Podpowiem, że warto. Od pierwszej do ostatniej strony warto. Ani przez moment nie było nudno. Nierzadko nachodzące refleksje, czasem próba oceny, krytyki, smutku i radości (radości, że wybrałam inną drogę) właśnie to towarzyszyło mi czytaniu "Melanżerii".Anna Klara Majewska pisarka, reporterka i felietonistka. Autorka czterech książek: "Jak nieźle wyjść za mąż po czterdziestce", "Sekretów"oraz dyptyku "Rok na Majorce" i "Powrót na Majorkę".

• jeke5

  2018-03-21

  Opowieść Anny Klary Majewskiej ,,Melanżeria" to opowiadanie o trójce przyjaciół mieszkających w Warszawie, a pochodzących z różnorakich środowisk. Cała fabuła skupiona jest wokół Tomka, który jest gejem i podczas pracy, jako wedding planer poznaje Izę a także Anitę.Iza Stróżak pochodzi z Białegostoku. Jej ojciec pracujący czasowo w zakładach zbożowych zapił się na śmierć i zamarzł na ławce w noc sylwestrową, a matka pracując w pedecie na dziale AGD starała się utrzymać sama z dzieckiem. Izę na wsi wychowywali dziadkowie, ojca niemal wcale nie znała. Wyrosła na zdolną dziewczynę i zamierzała zostać lekarką. Niestety przerwała studia i pojechała szukać szczęścia do Warszawy. Tam poznała Anitę, piękną jak lalka Barbie, która od zawsze miała wszystko, a czego nie miała, potrafiła zdobyć. Dzieciństwo spędziła w Teheranie i Libii. Nauczyła się włoskiego i arabskiego. Anita marzy o świecie ładnie ubranych kobiet, zapachu amerykańskich papierosów i francuskich perfum, a także o prawdziwych facetach, którzy nie obracają każdej złotówki przy zamawianiu kawy. Nie musiała specjalnie zabiegać o zainteresowanie mężczyzn, nieźle wyszła za mąż za starszego od siebie Jerzego, lecz stale prowadziła bujne życie pozamałżeńskie. Kobiety przyjaźnią się z Tomkiem, który po powrocie z Włoch usiłuje układać sobie życie w Warszawie. Chłopak jest bardzo ambitny, pedantyczny, chce zawsze wyglądać jak modele z reklam. Z dziewczynami się przyjaźni, a facetów kocha.W powieści przewijają się kolejne rozdziały burzliwego życia trójki przyjaciół rozciągające się na przestrzeni czterdziestu lat. Akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. W 2013 roku Tomek z niedowładem ręki trafia do szpitala, gdzie poddawany jest serii badań mających ustalić na co choruje. Tomek i Iza wymieniają ze sobą sms-y, na ich podstawie widać, jak rozwija się choroba a także co przeżywa Iza, która boi się przedstawić matce czarnoskórego chłopaka. Współczesne kłopoty bohaterów przeplatane są wyrywkowymi wspomnieniami z ich życia. Rozdziały z dzieciństwa, młodości i dorosłości zbiegają się ze sobą. Choroba Tomka przynosi otrzeźwienie dla przyjaciół, którzy prowadzili do tej pory beztroskie życie nad stan. Narkotyki, seks z przygodnymi osobami, podążanie za karierą, zakupy w ekskluzywnych europejskich sklepach zostają przerwane tragedią. Przychodzi refleksja ponad życiem i jego wartością.,,Melanżeria" to słodko-gorzka opowiadanie o pokoleniu, dla którego w latach dziewięćdziesiątych otworzyło się dużo możliwości. Nie wszyscy potrafili z tej szansy genialnie skorzystać i w pościgu za szczęściem, łatwym zarobkiem a także blichtrem stracili sens życia. Źle podjęte decyzje w młodości przyniosły dramatyczne konsekwencje w późniejszym wieku. Opowieść wciąga już od pierwszych stron i zapewniam, że nie będziecie mogli oderwać się od niej. Ja zarwałam noc:)http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

• Zaczytany w Książkach

  2018-03-21

  Anna Klara Majewska – pisarka, dziennikarka, felietonistka. Córka reżysera Janusza Majewskiego i fotografki Zofii Nasierowskiej. Studiowała grafikę na ASP w Warszawie i projektowanie na h_da w Niemczech. Autorka czterech książek: „Jak nieźle wyjść za mąż po czterdziestce”, „ekretów” napisanych razem z Hanną Bakułą i Anną Ibisz a także bestsellerowego dyptyku „Rok na Majorce” i „Powrót na Majorkę”.*W Warszawie w latach 90. przypadkowo poznają się trzy osoby: Iza, która pochodzi z niezbyt zamożnej rodziny. Ma ona ambitne cele zawodowe. Anita mająca od zawsze wszystko to, co chciała a także Tomasz, który żyje nad stan. Ich przyjaźń trwa już kilkadziesiąt lat. Dynamicznie przekonują się, że życie nie jest takie kolorowe.Akcja utworu biegnie dwutorowo. Przeplata się przeszłość głównych bohaterów ze współczesnością. Autorka posługuje się lekkim językiem, dzięki czemu książkę czyta się bardzo dynamicznie i z ciekawością zanurza się w historii. Emocje tak naprawdę towarzyszą nam od samego początku i nie opuszczą nawet po skończeniu lektury. W skrócie: bardzo niezła opowieść obyczajowa, która może nas czegoś nauczyć.„Melanżeria” porusza dużo problemów, m.in. nie akceptację osób homoseksualnych.Dzieło to spodobało mi się. Wprawdzie rzadko sięgam po utwory tego gatunku, gdyż wolę krwiste, trzymające w napięciu i zagadkowe historie, niemniej uważam, że czasem warto jest sięgnąć po coś innego. Przypadł mi do gustu pomysł, który autorka nieźle wykonała a także forma w jakiej napisała książkę.„ – Kocham cię, łajdaku. Kochałbym cię nawet, gdybyś mojej rodzonej matce obrączkę zajebał.”Najbardziej spodobała mi się Iza, gdyż chce ona spełnić własne marzenia i pokazać wszystkim, że mimo iż nie wywodzi się z najbogatszej rodziny, to osiągnie coś w życiu. Jestem do niej trochę podobny.Okładka mi się w ogóle nie spodobała. Odnosi się ona do książki, lecz nie przykuwa uwagi. Owszem, nie ocenia się po okładce, niemniej odgrywa ona dość dużą rolę przy wyborze lektury.Podsumowując: jeśli chcecie przeczytać ciekawą obyczajówkę a także oderwać się od kryminałów i fantastyki, to sięgnijcie po „Melanżerię”. Czyta się ją dynamicznie i przyjemnie, a historia zostaje w czytelniku na długo po odłożeniu jej na półkę.Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Wielka Litera.Tytuł: „Melanżeria”Autor: Anna Klara MajewskaWydawnictwo: Wielka LiteraKorekta: Jadwiga Piller i Elżbieta GórnaśProjekt okładki: Justyna BoguśWydanie: IOprawa: miękka (ze skrzydełkami)Liczba stron: 254Data wydania: 28.09.2016ISBN: 978-83-8032-116-8* Źródło – skrzydło książki.