Recenzje

• KobieceRecenzje365

  2018-03-20

  Dziś mam okazję zaprosić Was, moi mili na recenzję książki Małgorzaty Łatki "Matnia". Jeśli śledzicie nasz blog już dość długi czas, musicie idealnie wiedzieć, że ja jestem dużym fanem kryminałów. Jakoś rok temu miałam okazję przeczytać absolutnie fantastyczny kryminał pod tytułem "Kamfora", był to debiut autorki i jakże udany! (Jeśli jesteście ciekawi recenzji, właśnie Kamfory to odsyłam was oooo tutaj ->http://kobiecerecenzje365.blogspot.com/2016/09/magorzata-atka-kamfora.html <-). Niestety a może i stety na książkę musieliśmy poczekać dłużej niż było nam to na początku dane, lecz wreszcie jest, długo wyczekiwana Matnia, którą jak tylko dostałam - to od razu ją połknęłam! ""Matnia" to zaskakujący kryminał, który zaostrzy wasz apetyt na dostrzeganie tego, co niewypowiadane... Makabryczne odkrycie ponad Wisłą mobilizuje całą krakowską policję i elektryzuje opinię publiczną. Zmasakrowane ciało uniemożliwia identyfikację. Komisarz Jakub Zagórski i jego partner jeszcze nie wiedzą, że to będzie jedna z trudniejszych spraw w ich karierze. Czy sięgną po nietypowe rozwiązanie i poproszą o pomoc specjalistkę od mowy ciała – Lenę Zamojską, która właśnie pojawiła się w Krakowie? Lena chce ułożyć sobie na nowo życie. Jej wiedza na temat mowy niewerbalnej już raz pomogła policji zidentyfikować zabójcę zwanego Kamforą, ale dziewczyna od czasu spotkania z nim twarzą w twarz żyje w ciągłym strachu. Chcąc uporać się z demonami przeszłości, na swoją rękę zaczyna zgłębiać sprawę sprzed lat, dotyczącą Kamfory i jego obsesji… Rozpoznaj mordercę, nim będzie za późno." Uwielbiam bezapelacyjnie styl Małgorzaty Łatki, a także to jak dużo z jej ebooków można się dowiedzieć, lecz najpierw zajmijmy się stylem! Małgorzata Łatka już od czasów "Kamfory" wywarła na mnie bardzo mocne wrażenie, własną lekkością w tak niełatwych tematach, lecz jednocześnie wiedziała kiedy przemienić niespodziewanie nastrój swoim stylem na bardziej poważny. Jednak muszę tutaj przyznać, że Autorka bardzo zaskoczyła mnie w "Matni", bo to jak została poprowadzona fabuła, było zupełnie odmienne od tego, czego ja oczekiwałam i na co stawiałam. Nie mówię, że to było złe, oj nie! Po prostu bardzo mnie zaskoczyło to, że Autorka tak, a nie inaczej poprowadziła fabułę własnej książki. Jeśli już jesteśmy przy fabule, to trochę przy niej pozostańmy. Na pierwszym planie mamy typowe prywatne śledztwo, a na dalszym kilka zabójstw, które ze sobą w dziwaczny sposób się łączą. Nie powiem, podobał mi się taki obrót spraw, lecz jednocześnie czułam, że trochę inaczej można było ugryźć ten temat i nadać trochę szybszego tempa całej akcji. Mam wrażenie, że ta część, była trochę powolniejsza, jeśli chodzi o cały nakreślony misterny plan. Lecz mimo wszystko widać tutaj jak bardzo Małgorzata Łatka poszła do przodu z tym jak pisze, jak nakreśliła tę fabułę, bo wszystko, co znajdziemy w tej książce, jest jeszcze bardziej wykalkulowane i przemyślane. Jeśli chodzi o główną bohaterkę - czyli Lenę Zamojską, to można tutaj zobaczyć ciekawą przemianę psychiczną. Z "Kamfory" zapamiętałam ją jako bardzo rezolutną kobietę, która jest bardzo dzielna i nieustraszona. Powiem Wam, że ta bohaterka bardzo mi zaimponowała i zapamiętam ją na "naprawdę długie lata". Tutaj, to co widzimy to nie jest niezła przemiana. Lena zachowuje się jak ranne zwierzę, co jest do przyjęcia w stu procentach, bo po takich zdarzeniach "zwykła szara myszka" nie przejdzie obok tego obojętnie i nie powróci w całości, bez małej rysy na duszy do poprzedniego życia. W tej książce pdf widzimy walkę Leny, żeby stać się znów na powrót sobą. I moim zdaniem ta potyczka o utraconą własną pewność siebie i odwagę, jest ważnym i kluczowym fragmentem tej części, do tego bardzo nieźle opisanym. Postacie drugoplanowe są za to fajnym tłem, idealnie się dogrywają i mają "to coś" przez co nie giną gdzieś w odmętach powieści. Bardzo zalecam i zachęcam Was do przeczytania ebooków tejże Autorki, przyjemnie spędziłam z nimi czas, a zakończenie jak zwykle zmroziło krew w moich żyłach. "Matnia" jest zdecydowanie napisana na troszkę wyższym poziomie niż "Kamfora", lecz to dobrze, ponieważ widać przez to, że Autorka cały czas idzie do przodu ze własną powieścią. A no i tak na marginesie. Czy tylko ja liczyłam na związek Leny i Jakuba? 😂 Dziękuję za przeczytanie, Wydawnictwu Czwarta Strona

• Katarzyna

  2018-03-20

  Matnia, to 2. tom serii przygód profilerki Leny Zamojskiej. Tom ten jest połączony co prawda z Kamforą, lecz można również go czytać niezależnie. Wszystkie szczegóły, nawiązania z poprzedniej części serii są bardzo przejrzyście rozpisane w treści Matni. Całość historii kręci się wokół następstw zdarzeń z Kamfory. Minęło od nich pół roku, a Lena Zamojska stale nie może sobie poradzić z traumą po tym, co ją spotkało. Dziewczyna rozpoczyna walkę o siebie, o zwyczajne życie, a pójście naprzód. Chcąc uporać się z demonami przeszłości, na swoją rękę zaczyna zgłębiać sprawę sprzed lat, dotyczącą Kamfory i jego obsesji. Co jej to da? Tymczasem krakowska policja dokonuje makabrycznego odkrycia ponad Wisłą. Znalezione zostaje zmasakrowane ciało, którego stan uniemożliwia identyfikację. Sprawą zajmują się komisarz Jakub Zagórski z partnerem, prywatnie i zawodowo związani z Leną Zamojską. Całość czyta się dobrze, szybko, choć nie jest to najlepszy kryminał, jaki czytałam. Ot dobra, ciekawie napisana opowieść obyczajowa z wątkiem psychologicznym i kryminalnym. Ciekawym i wyjątkowo istotnym jest ukazanie kłopotów psychiatrycznych, traumy, lęków, ataków paniki, na które rozpacza bohaterka. Drobiazgi, które pokazuje autorka na co dzień mogą wielu osobom uciec w pędzie życia, mogą być bagatelizowane, na element z nich w ogóle można nie zwrócić uwagi. Jak się okazuje mogą być one zapowiedzią większych problemów, na które warto reagować już przy pierwszych objawach. Moim zdaniem bardzo nieźle się stało, że pisarka położyła na to tak wielki nacisk. Być może kogoś, choćby jedną osobę, zmobilizuje to do innego spojrzenia na kogoś bliskiego albo poszukania pomocy. Kłopoty psychiatryczne stale są zbyt bagatelizowane przez chorych czy to ze wstydu czy innych przyczyn, albo nierzadko wyśmiewane przez otoczenie. Zachęcam do lektury, dobra, zajmująca kilka godzin pozycja. Osoby, które czytały Kamforę chciałabym jednak przestrzec przed jednym, ten tom serii bardziej skupia się na losach Leny Zamojskiej niż na wątku kryminalnym. W Kamforze było odwrotnie. Warto o tym pamiętać.