Recenzje

• kagrator

  2018-03-23

  Następny tomik poezji Krzysztofa Marii Szarszewskiego rozszerzony o utwory pisane w czasach studenckich musi podobnie jak poprzedni wywrzeć wrażenie na czytelniku. Magia słowa, delikatna choć żarliwa, romantyczna stylizacja jego utworów, pełna czarodziejskich znaczeń a także subtelne nawiązania do estetyki skamandrytów, wyłaniają poetę dla którego miłość w szerokim tego słowa znaczeniu nieustanna się głównym motywem twórczości. Bardziej wnikliwa lektura jego poezji ukazuje inne jeszcze przymioty fantazji jak i osobowości autora. Należy tu podkreślić emanujący z jego wierszy estetyczny stosunek do świata a nawet wszechświata - przy nierzadko stosowanych odniesieniach kosmologicznych i astronomicznych a także natury i uczuciowości człowieka, pozbawionych jednak erotycznych konkretów ponieważ pisanych pod iście czułymi skrzydłami... zda się bardziej Psyche niźli Erosa. Jednocześnie utwory jego zawierają inną jeszcze, bardzo interesującą cechę.

• Katarzyna Żakowska

  2018-03-23

  To prawdziwa poezja...Ta magia słowa, delikatna choć żarliwa, romantyczna stylizacja utworów, pełna czarodziejskich znaczeń wyłaniają poetę dla którego miłość w szerokim tego słowa znaczeniu nieustanna się głównym motywem twórczości. Wnikliwa lektura ukazuje inne jeszcze przymioty fantazji jak i osobowości autora. Emanujący z jego wierszy estetyczny stosunek do świata a nawet wszechświata - przy nierzadko stosowanych odniesieniach kosmologicznych i astronomicznych a także natury i uczuciowości człowieka, pozbawionych jednak erotycznych konkretów. Jednocześnie utwory jego zawierają umiejętnie osadzoną ironię i autoironię przez co wiersze nie są ckliwe, jak emocjonalność ich mogłaby sugerować, lecz podejmują swoistą grę z swóim widzeniem świata a także z czytelnikiem, który niekiedy jest zaskakiwany słowami w iście tuwimowskim nastroju. Dużo w jego utworach wyszukanych aluzji literackich i kulturowych, są to więc utwory dla zdecydowanie wyrobionego literacko czytelnika lecz nie tylko !

• arucinski

  2018-03-23

  Proszę bardzo, zaskakujące to jak można współcześnie - w tej galerii sław - tak dosadnie a jednak poetycznie przedstawić naszą szarą rzeczywistość. Ta poezja naprawdę pozwala rozświetlić dzień i wprowadzić w niezły nastrój. Jest także praktycznym zasobem słówek, rymów i określeń na dużo naszych codziennych spraw i receptą żeby odmienić tę spauperyzowaną przez polityków i media polszczyznę. Brawo Panie Poeto potrzeba nam takich jak Pan, oby Kaliope sprzyjała w dalszym jakże twórczym działaniu, czego i ja życzę - uniżony fan poezji.

• Katarzyna Żakowska

  2018-03-23

  Kwiecistość stylu, wybujałość metafor, szeroki horyzont lirycznego obrazowania to najbardziej znaczące cechy poezji tego autora. Zainteresuje ona tych , którzy upodobali sobie twórczość o barokowej proweniencji, którzy poszukują liryki osadzonej głęboko w literaturze a szerzej: kulturze - polskiej i europejskiej, którzy lubią wyraziste obrazy liryczne, bogatą metaforykę, ekspresję i ponad wyraz silne poetyckie wzruszenie. Szczególne miejsce zajmują tu pełne dojrzałego, ale ponad wyraz subtelnego erotyzmu, utwory miłosne. Jednak myliłby się ten, kto szukałby w tym tomie jedynie wzniosłych uczuć i emocji. Poezja ta nie pozbawiona jest głębszego namysłu, refleksji dotyczącej spraw najistotniejszych - miłości i śmierci, zmagania niezła ze złem i sensu istnienia. Co ważne, twórca ogranicza się do stawiania pytań, nie stara się na nie odpowiadać, deklarować czy określać. Nie chce czytelnika pouczać, narzucać własnego sposobu myślenia, stara się jedynie formułować pytania.