O miłości powstało już tak dużo książek. Większość z nich powiela utarte schematy, lecz są i takie, które w niecodzienny sposób przedstawiają to uczucie. Jedną z nich jest „Leon i Luiza” autorstwa francuskiego pisarza i felietonisty Alexa Capus. Twórca z dużą dozą lekkości kreśli portret dwójki młodych ludzi, których połączyła miłość i rozdzieliła wojna. A jednak nie poddają się, trwają w swoim uczuciu wbrew logice i narzucanym konwenansom, pokazując czym jest cud prawdziwej miłości. Całość napisana jest ze swoistym wdziękiem, przepełniona wspomnieniami, retrospekcjami i fascynującymi urywkami z życia ludzi na początku XX wieku. Twórca ożywia zamierzchłe chwile, na nowo wtłacza cząstkę życia w zapomniane już wydarzenia i nadaje świeży kształt przeszłości. Opowiadanie sięga aż do współczesności pokazując, jak minione sytuacje kształtują i rzutują na teraźniejszość. To magiczna historia o tęsknocie, bratnich duszach, miłości i stracie, lojalności i niełatwych wyborach. Polecam!