To twoja książka?

Recenzje

• Monika P.

  2018-03-22

  Rząd Ameryki w odpowiedzi na wrogie ataki, postanawia użyć broni atomowej. Wszystko to, co do tej pory było słynne przestaje istnieć. Ludzie, zarówno biedni jak i bogaci, stają przed olbrzymim wyzwaniem, jakim jest przetrwanie.W gruzach Mahattanu, bezdomna kobieta, która nazywa się Siostrą, znajduje dziwaczny artefakt, który zdaje się być przewodnikiem w tych niełatwych czasach. W tym samym czasie, były zapaśnik Joshua Hutchins, został postawiony przed faktem ochrony dziewczynki z darem. Co łączy tych ludzi? Czy uda im się spotkać i pokonać zło? Łabędzi śpiew, to książka, która może zachwycić, albo wręcz przeciwnie. Osobiście uwielbiam powieści o tematyce post-apokaliptycznej i niezmiernie cieszy mnie fakt, że do tej pory na żadnej z przeczytanej ebooków się nie zawiodłam. Ta historia szczególnie przypadła mi do gustu. Jest magiczna.To co zauważyłam podczas lektury, to idealne połączenie realizmu z fragmentami fantasy, które silnie skojarzyło mi się ze stylem Kinga. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że jednak mam do czynienia z wyjątkową powieścią. Twórca książki, idealnie zdawał sobie sprawę, z tego co i jak tworzy. Trudną sztuką jest stworzyć wyraziste i interesujące postacie, zwłaszcza jeżeli w powieści występuje ich dość znaczna liczba. McCammon każdemu z bohaterów nadał fakturę, która w danym miejscu i okresie miała sens. Nie można mówić o przypadkowości czy bezcelowości ich istnienia, nawet jeśli tuż po wprowadzeniu postaci niespodziewanie ginie. Wszystkie postacie, bez wyjątku wydają się realne, prawdziwe, powiedziałabym, że nawet barwne. Jednakże nie oznacza to, iż są takie same. Wręcz przeciwnie, moim zdaniem, czytelnik otrzymuje szeroki wachlarz zachowań, osobowości, idei, a tym samym toku myślenia i postrzegania sytuacji, w której się znaleźli. Znajdziemy wśród nich postacie o czystym sercu, do szpiku kości złe, a także takie, które starają się podążać właściwą drogą, choć ich sumienia nie są do końca bez skazy. Siostra, Joshua, Swan, Roland, "Królewski Rycerz" bez wątpienia są kluczowi w całej historii. Każda z tych osobowości, została postawiona w niełatwej sytuacji. Wszakże świat dosłownie stanął na głowie, a podziały nieustanny się jeszcze bardziej widoczne, choć w takiej sytuacji powinno dojść do zjednoczenia. I tak również w pewnym sensie się staje: ludzie łączą się w grupy, które zamiast sobie pomagać, stają naprzeciwko, w opozycji do siebie. Co staje się jeszcze bardziej widocznie w Księdze II.McCammon nie owija w bawełnę zdarzeń, które miały miejsce. Prezentuje surowe, podłe i tak naprawdę egoistyczne oblicze człowieka, które jest bardzo wyraźne na tle tych ludzi, którzy zachowali człowieczeństwo i moralność. Wydawać by się mogło, że druga grupa z góry skazana jest na porażkę, zwłaszcza, gdy widoczna staje się zasada "prawa dżungli", w której przetrwa najsilniejszy. Lecz czy na pewno są na przegranej pozycji? W tej grupie są ludzie, którzy mają wiarę i ostatkiem sił czepiają się nadziei, a ta z kolei może być tarczą, mieczem i wybawieniem. Być może dlatego, pewien zagadkowy "ktoś", tak bardzo stara się wyplenić ostatnie pokłady nadziei, a może uczynić to tylko wtedy, gdy pozbawi życia osoby, które mu zagrażają. Sama opowieść składa się z 7 zatytułowanych części. Na pozór wydają się traktować o odrębnych wątkach, jednak tak naprawdę stanowią pełną, logiczną całość. Taki podział daje możliwość poznania ważnych postaci, ich celów, zamierzeń, przemyśleń. W pewnym momencie człowiek, zdaje sobie sprawę, że to wszystko zmierza do ich spotkania, co w potrzaskanym na kawałki świecie nie jest łatwe. Nie oznacza to tym samym, że opowieść jest przewidywalna. Taka konstrukcja książki wpływa na to, że czytelnik nie ma okazji się nudzić. Przynajmniej tak było w moim przypadku. Cały czas miałam wrażenie, że coś się dzieje, że jestem w samym środku tych wydarzeń, tylko zamiast w nich uczestniczyć, byłam wiernym obserwatorem, który czuł to co bohaterowie. Czasami skutkowało to moim głośnym wybuchem typu "Człowieku, co ty wyprawiasz?!", "Koleś ogarnij się i wiej" albo "Ty s.....u" (to ostatnie może niezbyt kulturalne, lecz adekwatne do pewnej sceny bestialskiego okrucieństwa). Przez to wszystko co tu napisałam (choć w tym przypadku uważam, ze słów zawsze będzie za mało) chcę powiedzieć, że Łabędzi śpiew, to bardzo emocjonująca powieść, trzymająca w napięciu, wciągająca, wyjątkowo pobudzająca wyobraźnię. Nie jest to książka, tylko i wyłącznie o wojnie, choć stanowi główne tło. Mimo tego okrucieństwa, zniszczenia i spustoszenia jest ta magiczna iskierka, zwaną nadzieją. Być może dla kogoś innego może zalatywać beznadziejnym patosem, lecz dla mnie było to piękne, ponieważ ludzie, grupa ludzi stale walczy o lepsze jutro i ta wiara motywuje ich do działania. Nie wiem czy będąc na ich miejscu, nie poddałabym się już na samym początku.Żeby już Was dłużej nie zanudzać, napiszę tylko: GORĄCO POLECAM, ponieważ warto.

• mala5317

  2018-03-22

  Postanowiłam po paru lżejszych ebookach sięgnąć po coś troszkę mocniejszego. Na jednym z portali książkowych dużo osób polecało tą pozycję, a ja dawno nie czytałam fantastyki. Dlatego również dziś przedstawiam jedną z moich zdobyczy .Książka jest na pewno wciągająca, trzyma w napięciu od początku do końca. Przedstawia post apokaliptyczną wizję końca świata. Potyczka pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Rosją kończy się wybuchem bomb atomowych. Skutki wybuchu obserwujemy na terenie Ameryki w różnorakich rejonach państwie z perspektywy różnorakich ocalałych osób. Czyta się ją z zapartym tchem, lecz mimo wszystko spodziewałam się że będę się obawiać podczas czytania. A twórca połączył realizm sytuacji z fragmentami baśni i niezła ze złem, przez co nie do końca zaliczyłabym ją do gatunku grozy.Książka ta na pewno napisana jest bardzo dobrym językiem. Podział zastosowany na krótkie epizody pozwala nam obserwować sytuację kilkunastu osób bez wprowadzania mętliku w treści. Twórca bardzo sprawnie prowadzi czytelnika przez ogrom zniszczeń i ludzkich ciał. Nie wiadomo kiedy zlatuje strona za stroną. Obrazy i otoczenie są dość drobiazgowo opisywane przez co momentami obraz zniszczeń i nieszczęść jest makabryczny. Skłania do myślenia i prezentuje jak w jednej chwili nasze piorytety ulegają zmianie. Człowiek uzmysławia sobie jak dużo znaczy zwykła woda, pożywienie i dach ponad głową.Nie do końca przemawiają do mnie postacie. Dla mnie są za bardzo jednotorowi. Myślą schematycznie od początku do końca i do tego są strasznie przewidywalni. Bezdomna siostra która odnalazła zagadkowy pierścień, bardzo wysoki pięściarz który chroni małą dziewczynkę i młody chłopczyk który zabija bez mrugnięcia okiem to trzy gupki głównych postaci które podróżują przez zniszczone ziemie. Każdy z nich kieruje się innym przeświadczeniem i z innym założeniem opuszcza każdego dnia bezpieczną kryjówkę.Powyższe opinie to tylko małe minusy, które rzuciły mi się podczas lektury. Przyjemnie spędziłam z nią czas i na pewno zakupię tom drugi, by przekonać się kto zwycięży w potyczce niezła ze złem. Gdy sięgałam po nią wydawało mi się, że biorę do ręki straszny horror, natomiast nie było aż tak źle. Dzięki elementom magii bardziej przypomina mi to baśń, w której mam nadzieję dobro zwycięży.Poniżej umieściłam linki do pozycji podobnej pod wobec treści, lecz napisanej kilka lat potem i tutaj opisane sytuacje wiele bardziej przerażają. Jeżeli miałabym ocenić tą, to zdecydowanie należy jej się mocnych osiem punktów w skali dziesięciopunktowej. Przypadnie na pewno do gustu wielbicielom fantastyki zarówno płci męskiej jak i damskiej. Pod wobec wieku również spory segment powinien nią być zainteresowany, więc nie pozostaje mi nic innego jak życzyć wam miłej lektury i do zobaczenia następnym razem.1. P O L E C A N E K O B I E T O M : ANGELFALL Susan Ee2 P O L E C A N E K O B I E T O M : "ANGELFALL. Penryn i Świat PO" Susan EE

• Shavo

  2018-03-22

  Fabuła tej książki im bardziej napawa lękiem tym bardziej wciąga. Postapokaliptyczna wizja Roberta Mccammona trzyma w ciągłym napięciu, które wcale nie znika po dotarciu do ostatniej strony. Zagłada, stały strach i potyczka o przetrwanie w świecie, z którego niewiele już pozostało - jeśli lubicie takie klimaty, to polecam.

• Echo

  2018-03-22

  Nie spodziewałem się, że nieznany mi do tej pory Robert McCammon mógł stworzyć tak absolutnie fantastyczne i trzymające w napięciu dzieło. Już cieszę się na następny tom. Wciąga na maxa. Wizja apokalipsy według McCammona jest tyleż przerażająca, co fascynująca w lekturze. Warto sięgnąć, to coś więcej, niż tylko apokalipsa-

• Duffy

  2018-03-22

  Dawno nie czytałam nic co zrobiłoby na mnie tak ogromne wrażenie. I mimo, że jestem już po lekturze, opowieść Roberta McCammona mam stale w głowie. Książka, która poraża własną tematyką, jest przy tym niesamowicie realistyczna, i w sumie- chwilami nie wydaje się aż tak bardzo nierealistyczna..Wciąga i przeraża..