Recenzje

• Mechaniczna Kulturacja

  2018-03-21

  W maju nakładem Wydawnictwa Albatros światło dzienne ujrzała w Polsce najwieższa opowieść Anchee Min, chińskiej autorki bestsellerowych powieści, słynnej m.in. ze wspomnień Czerwona Azalia, czy takich pozycji jak Madame Mao czy Cesarzowa Orchidea. Twórczość Min nasycona jest autobiograficznymi wątkami, autorka przez lata rozliczała się na papierze ze spuścizną chińskiego komunizmu. Dzięki niej zachodni czytelnik mógł z pierwszej ręki poznać życie młodej dziewczyny w opresyjnym państwie rządzonym przez komunistycznego dyktatora. Kwiat, który nie rozkwitnie to następna w dorobku autorki powieść, w której rozlicza się ona z swoją przeszłością, wskazując kolejne etapy własnej niełatwej życiowej drogi. Tym razem Min opowiada o czasie jej przybycia do Ameryki i spełniania swojego amerykańskiego snu. Nie brakuje tu rzecz jasna odwołań do jej przeszłości w Chinach, trudów ciężkiej fizycznej pracy (jako młoda kobieta pracowała ciężej niż niejeden mężczyzna) albo w występów w propagandowych chińskich filmach, nie brakuje opowieści o ciemiężonych przez władzę, schorowanych rodzicach. Są one jednak punktem wyjścia do opowieści o wyjątkowej samotności, pragnieniu wolności i próbach odnalezienia się w zupełnie świeżym świecie. Świecie, który wcale nie jest maszynką do spełniania marzeń. Jednym z interesujących aspektów powieści jest zestawienie życia w komunistycznych Chinach i kapitalistycznych Stanach Zjednoczonych. Bohaterka, jako obywatelka innego kraju, może przebywać w USA tylko tymczasowo. Każdy dzień w Ameryce pogłębia jej finansowy dług i zobowiązania względem rodziny. Nie znając języka, Min ma wielkie kłopoty ze zdobyciem pracy, a gdy już dotknie się jakiegoś zajęcia, nie może się nadziwić, że za godzinę pracy dostanie lepszy zarobek niż za miesiąc pracy w Chinach. Znamienne są słowa autorki, gdy zwracając uwagę na bezdomnego, uważa że nawet oni mają lepiej w Ameryce, ponieważ jako obywatele państwie mogą pracować. A jednak nie pracują. Wyraźnie jest też podkreślona kwestia samotności i pragnienia miłości, którą zupełnie inaczej pojmuje się w świecie zachodnim i wschodnim. Autorka wspomina własną fascynację zachodnimi romansami, które wyrobiły w niej wrażliwość i pragnienie bliskości drugiego człowieka. W komunistycznych Chinach tymczasem młoda kobieta za bezpośrednie wyrażanie własnych uczuć mogłaby zostać ukarana nawet śmiercią. Dużą rolę odgrywa tutaj także wiek Min, która przybyła do Ameryki w wieku 27 lat, a przedtem nie miała żadnych bliższych kontaktów z mężczyznami. Czas ucieka, a ona desperacko pragnie małżeństwa, rodziny i dziecka. Ostatecznie jednak życie Anchee Min okazało się w pewnym sensie spełnieniem amerykańskiego snu, choć rzeczywiście nie była to łatwa ani usłana różami droga. Nie jeden raz bohaterka była już najbliższa poddania się, załamania, pojawiały się też myśli o samobójstwie. Przełomem okazało się właśnie wydanie powieści o swoim życiu, o życiu w Chinach, która dynamicznie nieustanna się międzynarodowym bestsellerem, a samej Min przyniosła sławę. Kwiat, który nie rozkwitnie to wspaniała, poruszająca opowiadanie o stawianiu czoła rzeczywistości, zmaganiu się z nią i wykrzesywaniu woli potyczki w tych najtrudniejszych momentach, gdy pozostaje się już jedynie poddać. To opowiadanie o marzeniach, za spełnienie których trzeba zapłacić olbrzymią, ale konieczną cenę. O ciężkiej pracy, bez której sukces nie będzie możliwy. Wyjątkowo inspirująca historia, której największą siłą jest jej bohaterka - Anchee Min. To postać, którą można stawiać za wzór do naśladowania każdemu, kto pragnie poprawy własnego życia. http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2017/06/anchee-min-kwiat-ktory-nie-rozkwitnie.html

• monweg

  2018-03-21

  Anchee Min jest chińską malarką, fotografikiem, muzykiem i pisarką. Kwiat, który nie rozkwitnie to druga opowieść autobiograficzna, po wydanej dwadzieścia lat temu Czerwonej Azalii. O ile pierwsza książka ebook traktowała o życiu Anchee w komunistycznych Chinach w czasach Rewolucji Kulturalnej i panowania Mao Zedonga, druga to już całkiem inna historia. Tym razem Anchee Min przenosi nas do państwie pełnego kontrastów, Stanów Zjednoczonych, uważanych też za kraj marzeń, ziemię obiecaną dla emigrantów. Jednak zanim zaświeciło dla niej słońce, niemalże dała za wygraną. Punktem zwrotnym w jej życiu okazało się napisanie i wydanie Czerwonej Azalii. Lecz wcześniej nie było słodko, lekko i przyjemnie. Dwudziestosiedmioletnia kobieta, sama, bez grosza przy duszy, nie znająca języka jest łatwym celem dla tych, którzy chcą ją wykorzystać. Tymczasem amerykański sen kojarzy się jej nie ze spełnieniem marzeń a z pracą nad siły, spaniu w nieogrzewanych pomieszczeniach w miejscach, do których nawet byście się nie zapuścili i w końcu z tragicznymi zdarzeniami związanymi z gwałtem. Jak widać marzenia o wolności i szczęściu zmuszona jest odłożyć na później. Lecz kiedy to potem nastąpi? Anchee Min przedstawia nam własną historię, która jest bardzo interesująca, lecz również wstrząsająca. Zderzenie kultur, które są tak odmienne musiało być wręcz bolesne. Zamieniła przecież komunistyczne Chiny na kapitalistyczne Stany Zjednoczone. Stany, które są mieszanką wielu narodów w jednym miejscu tworząc niesamowity, prawdziwy tygiel kulturowy. Z opowieści Min można wywnioskować, że ta przemiana do łatwych nie należała, a jej przekaz jest bardzo emocjonujący i emocjonalny. Zdaję sobie sprawę, że nie każdy lubi tego typu powieści. Nie zawsze nasze życie musi stać się pasjonujące dla większej grupy osób, którą niewątpliwie są czytelnicy. Autorka po dwudziestu latach napisała drugą książkę spinając własne dzieje jedną klamrą i w pewnym sensie łącząc ze sobą to co przeszłe z teraźniejszością. Jestem pewna, że pisanie obydwu powieści nie było łatwym zadaniem. Nie wiem jak pierwsza z nich, lecz Kwiat, który nie rozkwitnie powstał za namową córki artystki i jej jest dedykowany. Najbardziej w historii Min wybija się samotność i odseparowanie bohaterki. Samotność w wielkim, nieznanym kraju, gdzie wszystko jest tak bardzo inne od tego, do czego w swoim krótkim życiu przywykła. Samotność łączy się w jej przypadku również z chęcią znalezienia życiowego partnera i założenia rodziny. I znów muszę wspomnieć o pochodzeniu Min. Traktowanie dziewczyn w Chinach różni się od tego z czym zetknęła się po przyjeździe do Ameryki. W Chinach dziewczyny traktowane są przedmiotowo, a małżeństwo jak element inwestycji. W Stanach jest inaczej, dziewczyny są bardziej wyzwolone, a kino prezentuje tylko romantyczne historie. Jak znaleźć w tak wielkim państwie kogoś, kto stanie się życiowym partnerem na dobre i na złe? Kwiat, który nie rozkwitnie nie jest może powieścią wybitną, lecz na pewno był zakończeniem terapii, którą sobie zaaplikowała pisarka i daje nadzieję na lepsze jutro. Dla Anchee Min ta książka ebook jest zdecydowanie bardzo ważna. Uważam, że niejedna dziewczyna mogłaby zmierzyć się z tą opowieścią, by zobaczyć i porównać swoje życie z dziejami autorki. Uważam, że książkę warto przeczytać. Nie będzie to czas stracony, choć nie czyta się błyskawicznie. Dajcie szansę Anchee Min. Polecam.

• Obsesyjna

  2018-03-21

  „Kwiat, który nie rozkwitnie” to ciekawa, tragiczna opowiadanie o samotności, wyobcowaniu, tęsknocie. O tym, że można odbić się od samego dna i walczyć do upadłego o lepszą przyszłość. Jestem pod wrażeniem tej historii. Autorka przekazuje dużo emocji, dużo głębokich przeżyć, jest to historia naprawdę smutna, przejmująca i głęboko oddziałująca na czytelnika. Czytając tę opowieść docenia się życie i zyskuje szerszą, głębszą perspektywę. Historie takich ludzi jak Anchee Min są inspiracją - trudną i bolesną. Pokazują, że nic tak naprawdę nie jest w stanie złamać człowieka. Można odnaleźć w sobie siłę i walczyć, choćby los wciąż podkładał nam kłody pod nogi. Ta wola przetrwania i siła przebija się z każdej strony tej książki. Anchee Min jest silną kobietą. Kiedy większość osób na jej miejscu już dawno by się poddała, ona dalej parła do przodu. „Kwiat, który nie rozkwitnie” może pod wobec literackim nie jest specjalnie arcydziełem, to historia sama w sobie jest tragiczna i autentycznie przekazana. Niektóre elementy dobitnie przypominały mi, że świat to nie tylko to, co widzimy na co dzień. Trzeba spojrzeć szerzej, by docenić to, co czego uczestnikami jesteśmy. http://obsesyjna.com/anchee-min-kwiat-ktory-nie-rozkwitnie-recenzja/