Historyjka ta jest dosyć krótka, lecz za to bardzo życiowa, zupełnie jakby wyjęta z naszego życia dlatego również sądzę, że może się ona okazać pomocna u każdego kto właśnie zaczyna powoli naukę korzystania z nocniczka. Nie ma tutaj instrukcji jak nauczyć dzidziuś sikać do nocnika, czy te z jaki jest złoty środek, żeby pozbyć się całkowicie pampersów, lecz mimo wszystko jest to przyjemna, łatwa w odbiorze opowiadanie o małym Kubusiu, który zrozumiał do czego służy nocniczek. Książeczka ta jest nie tylko ciekawa, lecz i naprawdę bardzo ładna. Mamy tutaj sztywną okładkę, kwadratowy, poręczny format, strony śliskie i nie takie zupełnie cienkie i miękkie. Tekstu nie ma wiele, zamieszczony jest on na kolorowych stronach, czcionka jest znaczna i czytelna. Zdania są krótkie i łatwe dzięki czemu są zrozumiałe nawet dla maluchów. No i ilustracje, moim zdaniem bardzo fajne. Są bardzo kolorowe, są proste, bez drobnych szczegółów, są bardzo kontrastowe i wesołe. Pokazują wszystko to o czym czytamy w tej historyjce. Całość ogromnie mi się podoba, zarówno pod wobec wyglądu jak i tekstu. Może niekoniecznie nauczy nasze dzidziuś korzystania z nocniczka, lecz z pewnością sprawi, że maluch zainteresuje się tematem. Może bardziej oporne dzieciaczki zechcą tak jak mały Kubuś usiąść na nocniczku i spróbować coś w nim zostawić ;) Warto się przekonać ;)