„Kręte drogi do Wiklińca” autorstwa Joanny Tekieli to kontynuacja „Widunki”. W Wiklińcu życie płynie w rytmie pór roku, a czas liczy się wschodem słońca. Żniwa dobiegły końca, lecz zamiast odpoczynku nadchodzi stary zwyczaj – objazd, w którym wyrusza się do sąsiednich wsi, by wymienić towary i wieści. Tym razem w wyprawie biorą udział też dziewczyny – Mira i Lutka. Ruszają ze własnymi narzeczonymi, wędrownym dziadem, zagadkową wiedźmą i poważnym żercą. Droga wiedzie przez knieje, Za każdym zakrętem czai się coś nowego. Autorka opowiada o swojskim życiu i rozterkach mieszkańców Wiklińca – co robią, w co wierzą, jakie tam panują zwyczaje. Klimat słowiańskich wierzeń i obrzędów. Cudowne opowieści i krajobrazy. Podróż przez słowiańskie lasy, pradawne rytuały i historie. To opowiadanie o odwadze, tradycji i zmianach. Jest to opowieść bardzo spokojna, lecz pojawiają się tam również lekkie konflikty i zwroty akcji. To jedna z takich książek, które czyta się lekko i przyjemnie. Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Filia.