Recenzje

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-21

  "Szał mordowania, jaki opanował Ukraińców względem polskiej mniejszości, był eksplozją zawiści o piekielnej sile, która musiała się w tych ludziach kumulować od dawna. Ten wybuch szaleństwa był iskrą, która miała wzniecić apokaliptyczną masakrę i spowodować całkowite unicestwienie."Tej książki nie można nie przeczytać, wyjątkowo piękna, przenikliwa, szczera, intymna i odważna. Niesie duży ładunek emocjonalny, bolesną rodzinną historię i świadectwo ogromnej traumy. To też spojrzenie w głąb siebie, poszukiwanie wewnętrznej równowagi, rozliczenie się ze wspomnieniami, głębokie zrozumienie zjawisk odciskających piętno na ludzkim losie. Bardzo przejmująca opowieść, momentami tak mocno chwytająca za serce, że wymaga zatrzymania się na chwilę, spokojnej zadumy, a dopiero potem jest się gotowym, żeby przyjąć kolejną porcję opowiadanej historii. A przyglądamy się jej z wielu perspektyw czasowych, najwcześniejsze wydarzenia dotyczą końca tysiąc dziewięćset trzydziestego drugiego roku, zaś ostatnie wiążą się z sierpniem dwa tysiące szesnastego. Obejmują trzy pokolenia kobiet, ponad którymi długi i mroczny cień rzucają wydarzenia związane z eksterminacją i ludobójstwem mniejszości polskiej podczas Rzezi Wołyńskiej dokonanej przez ukraińskich nacjonalistów.Mocno wzruszający opis tragedii doświadczonej przez rodzinę Brońskich. Niszczenia polskich osad i wiosek, puszczania z dymem obór, stodół, kościołów, a nade wszystko bestialstwa banderowców, bezlitosnych mordów, palenia żywcem dzieci i dorosłych. Jakże dużo rodzinnych historii i ludzkich istnień zakończyło się brutalnie i bezpowrotnie latem tysiąc dziewięćset czterdziestego roku w wyniku utraty człowieczeństwa, nakręcającej się spirali nienawiści, wrogości i agresji, której nic nie było w stanie powstrzymać. Zatarte ślady polskich osad na wołyńskiej ziemi, puste pola, ziemia przesiąknięta krwią. Nieusuwalne piętno na psychice, dziedziczone już niemalże osiemdziesiąt lat, stale przeżywane, nieoswojone, pustoszące i nękające. Czy można się od niego uwolnić? Jak głęboko rozpacz i ból najbliższych wdzierają się w nas samych? W jaki sposób nie przekazać dzieciakom negatywnych wspomnień i emocji? Jak dopełnić moralny obowiązek nakazujący pamiętać o zdarzeniach w osadzie kolonia Marusia?Książkę zalecam każdemu, tym którzy odnaleźli już własne miejsce na ziemi, spełniają marzenia i realizują pragnienia, lecz także tym, którzy stale szukają swojej tożsamości, trafiają na ślady dziedzictwa, z lękami i obawami przyglądają się przeszłości pokoleń naznaczonych dramatem i cierpieniem. Bardzo genialna i wartościowa powieść, dużo można się z niej nauczyć o wybaczaniu i odcinaniu się od nienawiści, uważnym wsłuchiwaniu się w głosy nas samych i tych, co żyli przed nami, budowaniu relacji z najbliższymi, pragnieniu ich akceptacji i podziwu, spełnianiu oczekiwań, lecz i nietraceniu samego siebie. Przybliżana historia długo pozostaje w pamięci, wywołuje drżenie serca, skłania do wnikliwych przemyśleń, a nawet przyczynia się do powstania silnej chęci odbudowania zaniedbywanych kontaktów z najbliższymi. Wyjątkowo satysfakcjonująca lektura, cieszę się, że zapoznałam się z nią, tym bardziej, że dużo w niej najbliższych mi odniesień.bookendorfina.pl

• Mariola Lewińska

  2018-03-21

  Dużo razy jużbywało tak ze kino przypomina o czymś ważnym - choć nie zawsze przyjemnym. Tak było z 'Katyniem', podobnie jest, a przynajmniej tak mi się wydaje z Wołyniem. W ksiazce Zientek jest cos, co jednak w pewien sposob nie czyni z niej "produktu na fali". To osobista historia - na tyle osobista, ze pozwolila mi zblizyc sie do opisanych postaci i historii. Elementy ksiazki, pochodzace z roznych momentow (lat), potrafia ukazywac tragizm zycia - niezaleznie od tego czy jest to zycie wiejskie, czy w otoczeniu blokowisk. to ksiazka poruszajaca takie kłopoty jak zycie rodzinne czy tez kruchosc istnienia. To ksiazka sprawiajaca wrazenie umieszczenia czytelnika bardzo blisko wydarzen - wydarzen pelnych szczegolow. Polece kazdemu, który jest zainteresowany historią i tym, jak czasem trzeba ja odnajdywac. Historia bywa smutna - lecz jej znajomosc zawsze rozwija

• Edyta Bujak

  2018-03-21

  przeczytałam książkę jednym tchem. Wzruszająca - to słowo najlepiej omawia uczucia, jakie mi towarzyszyły podczas lektury. Historia, która przetacza się przez pokolenia dziewczyn na nowo przeżywających dramatyczne wydarzenia, wciąga czytelnika i serwuje mu ogrom emocji. teraz mam plan, żeby zapoznać się z pozostałymi ebookami Sylwii Zientek!

• tomasz bockos

  2018-03-21

  "Kolonia Marusia" to następna udana ksiązka Sylwii Zientek, tym razem o osobistej historii, która w niesamowity lecz również oczywiście negatywny sposób wpływa na pokolenia kobiet. Choć wydarzenia rzezi wołyńskiej minęły już dawno, to stale pozostają w pamięci "potomków" tych zdarzeń... to ma realny wpływ na ich życie, dwa pokolenia do przodu. Warto sobie uświadomić, jak Wołyń odznacza się w psychicze ludzi żyjących w XXI wieku. Zalecam tę książkę szczególnie osobom zainteresowanym tematyką rzezi wołyńskiej.

• Grazyna Rogala

  2018-03-21

  Jestem pełna podziwu jak umiejętnie Autorka połączyła traumatyczną rodzinną opowiadanie i odważną osobistą spowiedź z trudną, tragiczną historią Wołynia. Bardzo intymna książka, pełna wspomnień, za to bez polityki i historycznych ideologii.