Recenzje

• Karola

  2018-03-20

  Idealna książka. Pełna anegdot i opowieści niby zwykłych ale pełnych magii. Czytając ją czułam się jakbym słuchała przyjaciela.

• Mafma

  2018-03-20

  Tam gdzie nam codzienność wydaje nam się szara i nuda, Carroll dostrzega magię i piękno. Dodajmy do tego idealny kunszt pisarza i mamy przepis na idealną lekturę, na zbliżające się jesienne wieczory. Przywróci nadzieję, doda kolorów i sprawi, że choć na chwilę spojrzymy na świat tak jak pisarz. A taką wizję świata można powitać tylko z uśmiechem.

• erka

  2018-03-20

  Jonathana Carrolla, nikomu przedstawiać nie trzeba. Najpopularniejszy pisarz w państwie ponad Wisłą. Dodatkowo lubi nas i własne książki nie raz dedykuje osobom z naszego kraju. Poza tym własną treścią niejednokrotnie obroniły się-to pewne. W zalewie pozycji o niczym ten twórca jak żaden inny sprawia, że mam po lekturze jego dzieł, zawsze niedosyt i chcę więcej. Tym bardziej ucieszyłem się na wieść, że oto kolejne jego dzieło zostanie wydane u nas. A o czym jest ta książka? Ciężko odpowiedzieć na to pytanie. To zestaw krótkich form, trudno je nazwać nawet opowiadaniami. To świetne historie, które Carroll zaobserwował podczas własnych licznych podróży. To także opowieści z Wiednia, miasta w którym autor żyje od lat. To także odpowiedzi na liczne zapytanie czytelników, elementy powieści, a także opowieści o tym, jak powstawały pomysły na kolejne powieści. I o dużo więcej. Podsumowując pozycja obowiązkowa dla wielbicieli pisarza, lecz nie tylko. Mnie zauroczyła, tylko szkoda, że publikacja ta ma tak niewiele stron. Zalecam nieustająco.

• Wkp

  2018-03-20

  REALIZM NIEMOŻLIWY Jonathan Carroll to zdecydowanie jeden z najoryginalniejszych współczesnych pisarzy, którego powieści należy zaliczyć do szeroko pojmowanej fantastyki. Oniryczne, oparte nierzadko na szalonych pomysłach zdarzonych z murem chłodnej rzeczywistości, zachwycają, urzekają, fascynują i budzą niepokój. Jak jednak przedstawia się inne oblicze Carrolla? Oblicze felietonisty, autora krótkich form, spisującego własne przemyślenia, wspomnienia i zasłyszane ciekawostki? „Kolacja dla wron”, najwieższe dzieło pisarza, udziela odpowiedzi na to zapytanie w iście doskonałym stylu. W tekście zatytułowanym „Realizm niemożliwy” Carroll omawia dziecięce zdumienie przeniesione na dorosły grunt. I wytyka czytelnikom, którzy przekroczyli już pewien wiek, że nie potrafią poddawać się uczuciom, jakby to było coś wstydliwego. Lecz to nie znaczy, że one nie istnieją – ponieważ czasem nawet łóżko może przejść metamorfozę, która odmieni całe nasze postrzeganie świata. To łózko w opowieści pojawia się nie przypadkiem – ono w końcu, choć stanowi normalny przedmiot, staje się bramą do krainy snów, gdzie możliwe jest to, co zdumiewające, wyjątkowe i poruszające. Wspominam tutaj akurat tę z opowieści, ponieważ najlepiej określa prozę autora. Carroll chce wyzwolić w nas uczucia, zaskoczyć, a jednocześnie jak we śnie czytelnik nie dziwi się temu. To nieustanny fragment tego świata, nie ważne, jak oderwany nie byłby od rzeczywistości. W tym zbiorze Carroll jednak od rzeczywistości nie ucieka. Nie ucieka również od drażliwych, ważkich tematów, jak choćby islamscy terroryści. Wiecie dlaczego najbardziej należy się obawiać muzułmanki z makijażem? Jesteście ciekawi co to Małyszenie (i nie, nie chodzi tu o Małysza, choć twórca mocno związany jest z naszym krajem)? Lub co czuje pisarz na myśl, że wielu jego czytelników już nie żyje, a do życia po śmierci zabrali ze sobą jego opowieści? A to tylko kilka z pośród dziesiątek opowieści, jakie proponuje nam Carroll. Znalazło się tu także miejsce na kilka wstępów z jego powieści, ukazujących ich kulisy, a całość robi naprawdę duże wrażenie. A przecież mogło być zupełnie inaczej, mogło się nie udać. Kiedy zajrzałem do środka po raz pierwszy byłem rozczarowany. Króciutkie teksty, bardziej jak poezja, niż cokolwiek innego – nie żebym nie lubił poezji, ponieważ tak się składa, ze uwielbiam, jednak spodziewałem się czegoś innego. Lecz wówczas zacząłem czytać i wpadłem. Poszczególne utwory są znakomite, wciągają, imponują i niepokoją. Skłaniają do myślenia i dostarczają dobrej rozrywki podanej w idealnym stylu. Jeśli więc się wahacie, a lubicie Carrolla, lub po prostu szukacie dobrej, trudnej literatury łączącej w sobie różnorakie elementy, od non fiction, po fantastykę, przestańcie i sięgnijcie. To naprawdę wartościowa pozycja, która nadaje się zarówno jako wstęp do czytelniczej przygody z dziełami autora, jak i doskonałe ich uzupełnienie. Zalecam gorąco.