Recenzje

• Pola Wojciechowska

  2018-03-24

  Klasyka dwudziestowiecznej literatury francuskiej. Przygody ekscentrycznej Klaudyny (w tym tomie już nie ona jest najważniejsza, trzeba przeczytać, aby wiedzieć dlaczego i poznań świeżych bohaterów). Piękna Colette. A w tym wypadku również absolutnie piękne wydanie z szatą graficzną w stylu retro. Przepiękne wydanie.

• szczecinka2

  2018-03-24

  Cudowna pozycja opowiadająca o tragedii dziewczyny zniewolonej. Zniewolonej psychicznie, która uwolniona na chwilę szuka własnego ja. Poznaje siebie, nabiera wiary we swoje siły i możliwości. Dostrzega, że jest wyjątkowa, jako ONA, nie jako małżonka mężczyzny. Świat ją niejednokrotnie szokuje, lecz okazuje się, że potrafi dokonywać wyborów i brać z niego to co ważne.

• Chloe

  2018-03-24

  „Nie miłowała pani jeszcze nikogo, tak, to tragedia, dramat spokojna i szara, Annie, dramat pospolita” – mówi Klaudyna do głównej bohaterki i narratorki książki. Młoda Annie, posłuszna mężowi i konwenansom, nieśmiała i bez swojego zdania, żyje w niewoli, ani sobie tego do końca nie uświadamiając, ani nie mając nic przeciwko. Lecz kiedy jej mąż wyjeżdża, by uregulować sprawy spadkowe, „biedna Annie” musi podjąć trud samodzielnego życia. Okazuje się, że ani nie jest to niemożliwe, ani nieprzyjemne... W towarzystwie niezależnych, śmiałych dziewczyn i przede wszystkim Klaudyny, Annie powoli zacznie chcieć wolności i zdobywać ją. Lecz nawet jeśli przeżyjemy wewnętrzną przemianę, stale musimy ponosić konsekwencje wcześniejszych czynów... O tym, moim zdaniem, jest ta powieść; opowieść przesycona jakąś trudną do sprecyzowania tęsknotą i smutkiem. To wnikliwe studium psychiki głównej bohaterki, lecz również wyraziście zarysowane charaktery i pieczołowicie oddany klimat czasów. Cudowna książka.

• justyna

  2018-03-24

  'Klaudyna odchodzi' jest nie tylko powieścią idealnie odzwierciedlającą obyczajowość przełomu XIX i XX wieku, lecz też genialnym psychologicznym malunkiem charakterów a także powieścią o poszukiwaniu samego siebie i uświadamianiu sobie, kim się jest naprawdę, o przemianie i zmierzaniu ku niezależności. Klaudynę można więc w tej powieści uznać w tej powieści za postać drugoplanową – jej rola sprowadza się tu bowiem do osoby wspierającej Annie w dążeniu do niezależności. Gdyby jednak zapytać Annie o rolę Klaudyny w jej życiu, pewnie Klaudyna zostałaby wymieniona jako jedna z najistotniejszych dla Annie osób. I cóż... Okazuje się, że kiedy Klaudyna odejdzie, życie będzie toczyć się dalej...Klaudyna może i odeszła. Dzięki Colette pozostanie jednak wpisana na zawsze – mam nadzieję – w klasykę literatury. W każdej chwili można więc umilić sobie czas i podelektować się przecudnym mową i pooddychać atmosferą paryskich salonów początku XX wieku.