Recenzje

• AgaZaczytana

  2018-03-21

  Sięgnęłam po książkę, ponieważ czekała na własną kolej już dość długo, a okładka dodatkowo pomogła mi w dokonaniu wyboru. Czy był on słuszny i byłam zadowolona? 'Maja była kompletnie nijaka. To przykre tak myśleć o swóim dziecku, westchnęła, naprawdę nie chciała. Nieraz zastanawiała się, czy Maja zawsze taka była.' Historia trzech kobiet, które w wyniku życiowych zdarzeń mieszkają jednocześnie w jednym miejscu. Amelia, Janina i Maja - matka, córka i wnuczka. Poznajemy każdą z nich indywidualnie, jednocześnie czytając historię wszystkich razem. Kilka dni z życia trzech bohaterek, ich opowieści, wspomnienia, tajemnice... 'Nauczyła się, że to, co ma znaczenie dziś, jutro staje się nieistotnym wspomnieniem. Takim nieistotnym wspomnieniem staje się nawet całe trudno przeżyte życie.' Ciekawym zabiegiem było połączenie opowieści Amelii czy Janiny, które umiejscowione zostały obok kluczowych zdarzeń historycznych: wybuch wojny, strajk w stoczni gdańskiej. Dzięki temu łatwiej mogłam wyobrazić sobie historie, które krok po kroku dane było mi poznać. Autorka podczas tworzenia opowieści usiłowała pokazać, że każdy człowiek ma własne tajemnice, bez względu na wiek. Ponadto, decyzje podjęte w młodości mają olbrzymi wpływ na przebieg naszej historii - na całe życie, które następuje po. 'Czy życie to chaotyczny ciąg zdarzeń, czy również żelazna konsekwencja decyzji, które podejmujemy? Nie potrafiła znaleźć odpowiedzi.' Podczas lektury jesteśmy świadkami codziennych rozterek głównych bohaterek. Bierzemy udział w ich wspólnych rozmowach a także przemyśleniach każdej z nich. Wszystko byłoby w porządku, jednak mi czegoś brakowało. Momentami naprawdę męczyłam się i trudno czytało mi się każdą stronę. Nie twierdzę, że książka ebook była nudna, jednak moim zdaniem opisy wspomnień były za długie i za bardzo rozległe w treści, przez co miałam kłopoty ze skupieniem się. Historia nie była zła, jednak nie była również na tyle wartościowa, żebym pamiętała o niej dłużej. 'Zawsze wydaje nam się, że jesteśmy nieśmiertelni, a ostateczność to coś, co dotyczy innych, nigdy mnie, aż do momentu, kiedy musimy się z tym zderzyć, skonfrontować, uznać nieodwołalność śmierci, braku ciągu dalszego po słowie "koniec".'

• kate1503

  2018-03-21

  Na ten tytuł trafiłam przypadkiem, lecz się nie rozczarowałam. Lekka i przyjemna lektura, która pokazuje, że czasem należy zastanowić, czy nasze decyzje są słuszne i na ile możemy kontrolować własne życie.

• Aga

  2018-03-21

  Historia, w której jest się naprawdę ciekawym dalszych losów bohaterów, a przy tym ładnie napisana i niebanalna. Dobre nazwisko, warto pamiętać autorkę.

• Magda

  2018-03-21

  Nie lubię polskiej literatury współczesnej. Polscy pisarze w znacznej mierze piszą w ciężkim, nieprzyswajalnym dla mnie stylu, topornie. "Kilka dni lata" przeczytałam usłyszawszy jej wielce pochlebną recenzję. Byłam jej ogromnie ciekawa. Jest to opowiadanie o trzech pokoleniach bliskich sobie kobiet, z których każda w swoim życiu popełniła... no właśnie, błędy? Każdy z tych błędów odcisnął pietno na ich późniejszym życiu prowadząc je w miejsce, w którym poznajemy je na początku ksiązki. Złożone postaci, retrospekcje, liczne wątki, idealny mowa narracji, to wszystko spowodowało, że pokochałam tę powieść.

• Anna Pruska

  2018-03-21

  „Kilka dni lata” Małgorzaty Sobieszczańskiej to idealna opowieść obyczajowo-psychologiczna. W sam raz na jeden dzień urlopu z książką. Trzy pokolenia …babcia, matka i dorosła córka. Zmuszone przez życie zamieszkują w jednym domu. Łączy je nie tylko pokrewieństwo, lecz i błąd z przeszłości. Historia każdej z dziewczyn jest inna. Przypada bowiem na inne lata. Jednak każda interesująca i poruszająca.„Kilka dni lata” to może i „czytadło”, lecz ambitne. Wiele w nim ludzkich dramatów, tajemnic i tajemnic, które bohaterki stopniowo odkrywają przed czytelnikiem. A wszystko losy się terazi w przeszłości. Ponieważ ona niestety nie daje o sobie zapomnieć. Chociaż nie możemy już jej przemienić to teraźniejszość jest konsekwencją naszych wyborów, decyzji, zagubienia, zapomnienia się.Czy warto wracać do przeszłości ? Rozdrapywać rany ? Ta książka ebook jest odpowiedzią. Genialna i głęboka. Nie do zapomnienia po przeczytaniu.GORĄCO POLECAM!

• chabrowacczytelniczka

  2018-03-21

  Gdy tylko po przeczytaniu opisu widzę, że jakaś książka ebook jest sagą wiem, że będę na nią polować. Tak również stało się w przypadku książki Małgorzaty Sobieszczańskiej. Jej debiutem jest ,,Z ostatniej chwili”, mieszka w Warszawie i pisze scenariusze do seriali. Trzy bohaterki. Trzy pokolenia. Babcia, mama i córka. Amelia, która powoli odchodzi i przypomina sobie lata własnej młodości. Janina jest przemęczona życiem i ciągłą opieką ponad chorą matką. Maja właśnie się rozwiodła i każdego dnia stoi pod blokiem byłego męża. Może go chociaż zobaczy? Okładka, która bardzo mi się podoba zapowiadała iście wakacyjną lekturę. Okazało się, że niekoniecznie. Bohaterowie moją tyle problemów, z którymi nie potrafią sobie poradzić, że nawet ja zostałam nimi przytłoczona. To opowiadanie o ludziach, których los przygniótł, a oni nie mają już siły i ochoty żeby się podnieść. Są więźniami swojego życia i wyborów z przeszłości. Ich każdy dzień wygląda tak samo. Jest to historia rodziny, której członkowie zupełnie nic o sobie nie wiedzą. Grają i zachowują się w stosunku do siebie jak obcy ludzie. Ich wybory nierozerwalnie wiążą się z zdarzeniami historycznymi. Ciekawie to wszystko zostało połączone. Jeśli chodzi o bohaterów to żadnego z nich nie obdarzyłam sympatią. Są zbyt papierowi, bierni, nie mogłam się z nimi utożsamić. Gdyby ich trochę dopracować, a opowieści nadać trochę więcej różnorodnych emocji wyszła by z tego bardzo niezła saga. Wszechobecny smutek i melancholia potrafi przygnieść czytelnika. No chyba, że ktoś akurat tej chwili potrzebuje takiej książki, wówczas polecam. Mimo tych wad, doczytałam ją do końca, byłam zainteresowana co się stanie dalej i nie żałuję nawet sekundy z nią spędzonej. Po prostu czegoś mi w niej zabrakło.

• saskia

  2018-03-21

  Emocje czasem to prawdziwy węzeł gordyjski, którego niestety nie rozetnie się mieczem. Niedopowiedzenia, źle pojmowana duma, wycofanie, strach i dużo innych uczuć leżą u źródeł splątanych relacji między ludźmi. Im bardziej bliskie są to związki tym mocniej zaciskają się wokół człowieka, pozostawiając, w sercu i umyśle, ślady, dające o sobie znać zbyt nierzadko i dotkliwie. Zawsze jest jakiś początek, rzadko kiedy zauważany od razu, stopniowe narasta frustrację, aż do chwili kiedy zdajemy sobie sprawę, że musimy coś zrobić, bo dalej nie można już dusić jej w sobie.Janina spoglądając w przeszłość wie dokładnie, w którym momencie powiedziała dość. Zniknęła gdzieś dwudziestokilkuletnia dziewczyna, a pojawiła się kobieta. Od tego punktu upłynęły lata, lecz tamte emocje odcisnęły piętno na niej, niewidoczne dla wszystkich nie wyłączając jej samej. Spojrzenie za siebie nie jest proste, zresztą czy to coś da jeżeli jest się przekonanym o słuszności swych decyzji?Maja nie uważa siebie za odważną, zrobiła krok w nieznane i do tej pory pamięta jego słodko-gorzki smak. Chciałaby powrócić do tamtych chwil, gdy była szczęśliwa albo przynajmniej tak wydawało się jej. Codziennie usiłuje odzyskać chociaż kawałek tamtej rzeczywistości, nie zważając na to, iż naraża się na ośmieszenie. To co podpowiada rozsądek jest logiczne, ale głos serca stale jest mocniejszy, chociaż czy na pewno ono jest winne tej dziwacznej sytuacji?Amelia żyje wspomnieniami, wydaje się, że one są dla niej najważniejsze. Wraca do swej młodości która przyniosła najpierw miłość potem ból. Pośród morza łez doświadczyła uczucia nieporównywalnego do niczego, naznaczyło ją ono na całe późniejsze życie. Czy rozpamiętywanie tego co było i nie ma szansy na powrót ma jakikolwiek sens? Czas nie stoi w miejscu, niezauważanie kluczowych spraw raczej nie przynosi niczego dobrego. Lecz przecież pamięci nie da się oszukać, tak samo jak sercu nie można zabronić czuć ...Trzy pokolenia kobiet, babcia, córka i wnuczka, każda z nich miłowała i stworzyła własny swój emocjonalny węzeł, raniący ją i bliskie im osoby. Wszystkie tęsknią, za kimś albo czymś co odeszło albo nie jest nieziszczalną iluzją, jednocześnie odczuwając niezadowolenie z codzienności i z siebie samej. Ich koleje życiowe wydają się bardzo podobne, tak jakby błędy poprzedniczek stale odradzały się, chociaż żadna z nich nie zdaje sobie z tego sprawy. Własnych sekretów nie powierzają nikomu, żyją z nimi, odczuwają ich nieznośny ciężar, zastanawiając się jak podjęte decyzje wpłynęły na ich życie. Czy znajdą wyście z błędnego koła, jakie same stworzyły?Do bólu prawdziwa, odkrywająca różnorodne barwy miłości a także przede wszystkim związków rodzinnych. "Kilka dni lata" to panorama ludzkich emocji z perspektywy trzech kobiet, którym z góry większość przypisałaby bliskość z racji pokrewieństwa, ale w tym przypadku nic nie jest oczywiste. Małgorzata Sobieszczańska rysuje postacie własnych bohaterek bez upiększeń, oddając ich prawdziwe twarze, w jakich życie pozostawiło widoczne blizny, a czasem stale otwarte rany. Nie ma w tej historii próby wybielania, tłumaczenia postępowania, usprawiedliwiania, co więc w zamian dostają czytelnicy? Autorka odkrywa przed nami najgłębiej skrywane sekrety i refleksje, życiową prawdę - dość gorzką a także sagę rodzinną, w której główną rolę odgrywa miłość, niełatwa, raniąca, ale niezapomniana. "Kilka dni lata" to fabuła rozgrywająca się na przestrzeni kilkudziesięciu lat, tracących podczas nich wiele, ale i zyskujących niemało, jaki będzie rachunek tego równania? Czy da się odmienić własne życie gdy wydaje się, że już jest z późno na to by doświadczyć czegoś, co do tej pory było nieosiągalne?

• Lucyna Tomoń

  2018-03-21

  Następna wakacyjna oferta od polskiej autorki, której zawdzięczamy pomiędzy innymi scenariusz do "Domu ponad Rozlewiskiem". Pozostając w kategorii ebooków na lato, które zostają w pamięci, a nie są nudnawymi romansidłami, sięgnęłam po nowość, która ponownie skusiła mnie...przepiękną okładką. Maja właśnie rozstała się z mężem, Jankiem. Wróciła do rodzinnego domu, gdzie razem z mamą Janiną i tatą Kostkiem, zamieszkała babcia Amelia. Maja nie pogodziła się z decyzją męża, dlatego...codziennie wystaje pod jego domem, aby sprawdzić, czy do mieszkania wraca sam, czy może z jakąś kobietą. Maja skrywa zatem tajemnicę. Nie jest to jednak jedyna sekret tej książki. Babcia Amelia przeżyła wojnę, Sybir i...wielką miłość do Żory. Niestety historię wielkiej miłości powierza...małemu Kubie, który od razu o wszystkim zapomina, na rzecz kolejnej gry komputerowej. Nikt nie wie również, co zdarzyło się w strajkującym Gdańsku, z którego uciekła Janina. A jej mąż, Kostek? Czy rzeczywiście jest tak bardzo transparentny? Idealny melanż codzienności, z trudną przeszłością. Podczas lektury wpadłam na banalny wniosek, że "Kilka dni lata" jest bardzo...życiowe. Jakkolwiek strasznie to brzmi, to tak naprawdę jest. W sensie przeplatającej się teraźniejszości i wspomnień. W życiu jest przecież dokładnie tak samo. Ciągle wspominamy. Jak spędziliśmy zeszłe lato, jak smakowała ta sama zupa przygotowana przed laty przez babcię, jak wyglądała ta sama kamienica przed renowacją, co robiliśmy rok temu o tej samej porze. Prawda, że człowiek ciągle żyje jakby przeszłością? Co jednak jeżeli los zmusza nas do tego, by zupełnie się od tej przeszłości odciąć, zapomnieć i nigdy nikogo do naszej tajemnicy nie dopuścić? A może jest tak, że każdy z nas nosi w sobie taką tajemnicę, tylko zupełnie o niej nie myślimy? Wakacje, w szczególności w pogodowo kapryśnej Polsce, nie zawsze oznaczają smażenie się na plaży i burzliwy romans, lecz konfrontację z tym, czego przez cały rok unikamy, na co nie mamy czasu. W książce pdf ogromnie rzuca się w oczy też los...dzieci. Dzieci, które wychowując się bez rodziców wyrastają na smutnych i zgorzkniałych dorosłych. Oferta bardzo wakacyjna. Z przekrojem polskich krajobrazów w tle. Ze wspomnieniem wojny. Z nostalgią. Nic nie jest tu przekolorowane. Jest za to bardzo prawdziwe. I skłaniające do przemyśleń, a jednocześnie bardzo...wakacyjne. Lucyna Tomoń/ www.today-ornever.blogspot.com

• Dortt

  2018-03-21

  Bardzo ładna opowieść o trzech kobietach z kolejnych pokoleń, o ich normalnym życiu, w którym pewne ważne wydarzenie i ważna decyzja wpłynęły na dalsze losy. Książka ebook jest refleksyjna, dość smutna, płynąca jak rzeka na tle historii Polski. Każdy z bohaterów żyje w na pozór zwykłej szarzyźnie codziennych obowiązków, lecz dużym atutem powieści jest pokazanie bogactwa ich wewnętrznego życia. Z przyjemnością ją przeczytałam i odnalazłam się w jej klimacie. Polecam!

• Monika Strzelczyk

  2018-03-21

  Książka ebook warta przeczytania😊 Zalecam jest bardzo interesująca,historia bohaterów jest zachwycająca