Upload dokumentów - promocja książek - darmowy hosting pdf - czytaj fragmenty
Sztuka wojenna kawalerii polskiej w latach 1921-1939 w jej aspektach taktycznych i operacyjnych, a więc założenia jej taktycznego użycia, a także koncepcje jej operacyjnego wykorzystania nie doczekała się dotychczas całościowego opracowania. Postęp w badaniach ponad losami Wojska Polskiego nie wyeliminował wielu stale istniejących luk. Istniejące do końca lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku utrudnienia pozanaukowe w postaci ingerencji cenzury a także obowiązująca ideologia spowodowały, że losy wojskowości polskiej w latach 1921-1939 zostały opracowane w sposób nierównomierny. Poza wymienionymi przeszkodami kolejną stanowi ogrom materiałów źródłowych znacznie rozproszonych i niekompletnych, co nie zachęca do podejmowania badań w tym obszarze. Pomimo narastania tematyki badawczej odnoszącej się do tego okresu stale istnieje potrzeba prowadzenia szerokich badań ponad wojskowością polską w czasie 1918-1939. Kłopot ten odnosi się także do trzeciego pod wobec wielkości rodzaju broni, jakim była kawaleria. W dotychczasowej literaturze dotyczącej zarówno polskiej sztuki wojennej, jak i roli a także miejsca poszczególnych rodzajów broni, na ogół trafnie określono cel utrzymywania tak znacznej liczby kawalerii i przeznaczone dla niej zadania w konstruowanych ówcześnie planach mobilizacyjnego rozwinięcia i planach operacyjnych. Brak jest jednak pogłębionej analizy założeń użycia kawalerii zarówno w wymiarze taktycznym, jak i operacyjnym. Ponadto na przestrzeni lat ukazało się dużo publikacji, które poruszają problematykę użycia kawalerii w operacji i w potyczce jako jeden z wątków, zazwyczaj w sposób ogólny bądź dotyczą tylko wybranych aspektów, stając się przyczynkami do tematu. Często w pracach tych brak jest elementu stanowiącego istotę warsztatu historyka – wyjaśniania, brak jest odpowiedzi na podstawowe dla historyka pytanie: dlaczego tak się stało? brak odpowiedniego naświetlenia związków przyczynowo-skutkowych na osi czasu. Dlatego również twórca niniejszego opracowania dostrzegł potrzebę wypełnienia tej luki w polskiej historiografii wojskowej. Niniejsza praca jest pierwszą próbą całościowego przedstawienia problematyki koncepcji operacyjnego użycia a także taktyki kawalerii samodzielnej Wojska Polskiego w latach 1921-1939. Dążąc do możliwie pełnego przedstawienia opisywanej problematyki, niezbędne było szersze spojrzenie na kwestie sztuki wojennej Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, celem sformułowania właściwych ocen i wniosków. Stąd też, żeby w sposób całościowy i syntetyczny nakreślić tytułowy problem, twórca uznał za zasadne ujęcie podjętej problematyki w szerszym spektrum obejmującym czynniki zarówno polityczno-militarne, jak i finansowo-ekonomiczne, warunkujące funkcjonowanie Wojska Polskiego w czasie zakreślonym ramami chronologicznymi niniejszego opracowania. W literaturze historycznej problematyka użycia kawalerii samodzielnej Wojska Polskiego w operacji i w potyczce nie odnalazła właściwego naświetlenia i nie doczekała się szczegółowej analizy stanowiącej potwierdzenie bądź zaprzeczenie funkcjonujących w obiegu naukowym ocen i opinii o charakterze ogólnym. I chociaż wielu historyków i analityków wojskowych podejmowało próbę wyjaśnienia kwestii operacyjnego i taktycznego użycia kawalerii, to brakowało takiego ujęcia problemu, które ukazałoby faktyczną rolę i miejsce tego rodzaju broni w strukturze sił zbrojnych, a także zakładane a także faktyczne możliwości jej użycia w działaniach wojennych.
Szczegóły | |
---|---|
Tytuł | Kawaleria w operacji i walce. Koncepcja użycia i wyszkolenia kawalerii samodzielnej wojska polskiego w latach 1921-1939 |
Autor: | Tym Juliusz S. |
Rozszerzenie: | brak |
Język wydania: | polski |
Ilość stron: | |
Wydawnictwo: | Historyczna Katarzyna Lech |
Rok wydania: |
Tytuł | Data Dodania | Rozmiar |
---|
PDF Upload - Zapytania o Książki - Dokumenty © 2018 - Wszystkie prawa zastrzeżone.