Recenzje

• erka

  2018-03-24

  Kartagina, to śliczne i senne miasteczko w którym wszystko płynie utartymi ścieżkami, a mieszkańcy, to w większości zadowoleni z życia ludzie. Uważają, że u nich, jak nigdzie indziej, wszystko jest w jak najlepszym porządku i mają z czego być dumnie. To tylko pozory. Córka szanowanego członka społeczności znika pewnego dnia bez śladu. I to dosłownie. Przez dłuższy czas jej zniknięcie jest pierwszym tematem jaki się nasuwa mieszkańców. Ojciec jest zrozpaczony i robi wszystko żeby wyjaśnić to zaginięcie i ma nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Lecz czy jest to możliwe? Przekonajcie się sami. Autorka bawi się tutaj formą kryminału w niepowtarzalnym dla siebie stylu. Zastosowała tu też zabieg, polegający na tym, że poznajemy zaistniałą sytuację z wielu punktów widzenia. To sprawia, że mamy możliwość bliższego zaznajomienia się z mieszkańcami miasteczka i przekonania się, czy ta pozorna sielanka, to prawda, czy tylko wierzchnia warstwa czegoś znacznie odbiegającego od błogości. Innym zabiegiem, który autorka stosuje w własnych powieściach, a co za tym idzie i tutaj to szczegółowo opisywane "zwyczajne" życie mieszkańców i ich nie zawsze jasne pobudki, którymi się kierują. Oates napisała dreszczowiec, który wzbudza w czytelnikach pewny rodzaj zagrożenia, lecz i zmusza nas do dociekania, co stało się z kobietą i kto jest odpowiedzialny, za jej ewentualny zgon. Podsumowując, nie jest to klasyczny dreszczowiec, czy kryminał. Bardziej skłaniałbym się ku dramatowi z fragmentami obyczajowymi. Sprawa zaginięcia, to po prostu punkt wyjściowy dla bardziej rozbudowanej historii. Niemniej polecam.

• Monika Lewandowska

  2018-03-24

  We wczesnej młodości nie rozumiałam ebooków Joyce Carol Oates. Widać musiałam do nich dojrzeć. Teraz zdecydowanie wpisują się w moje literackie gusta. A już na pewno, najwieższy utwór „Kartagina”. Sięgnęłam po tę książkę, wiedząc że mi się spodoba. Nie pomyliłam się. To naprawdę idealna powieść. Mam widać szczęście do literackich perełek w ostatnim czasie. „Kartagina”, jest tego doskonałym przykładem. :) Kartagina to niewielka amerykańska miejscowość. Żyje w niej rodzina. Taka zwykła, powszechnie szanowana jak dużo innych. Starsza córka cudowna i grzeczna Juliet właśnie rozstała się ze swoim narzeczonym, weteranem wojennym. Młodsza córka, Cressida Mayfield, wyobcowana i niełatwa nastolatka zaginęła bez śladu, w zagadkowych okolicznościach na terenie rezerwatu leśnego Nautauga. Ostatni raz widziana była z byłym narzeczonym siostry. Ten twierdzi, że nic nie pamięta. Niestety, zakrojone na szeroka skalę poszukiwania dziewiętnastolatki nie przynoszą rezultatu. Brett Kincaid staje się więc głównym podejrzanym. Społeczność lokalna jest wstrząśnięta. Nic jednak nie jest takie oczywiste. Co tak naprawdę wydarzyło się w takim razie feralnego dnia? Autorka wyjątkowo obrazowo omawia rozpacz rodziców, próby zrozumienia i poukładania całej sytuacji, wraz z poczuciem winy odczuwanym przez siostrę zaginionej a także skomplikowane i zmienne relacje pomiędzy członkami rodziny. Bardzo rzeczowo przedstawia również obraz Bretta, poranionego fizycznie i psychicznie podczas wojny w Iraku. "...dlaczego tak jest, że można coś odczuwać bardzo silnie i wierzyć w coś bardzo silnie, bez cienia wątpliwości, a jednak to, co czujesz, i to, w co wierzysz, nie jest prawdą." W pewnym momencie miałam wrażenie, że sama już nie wiem, co w tej książce pdf jest rzeczywiste, co jest wyobrażeniem. Autorka w mistrzowski sposób prowadzi nas od pierwszej strony, aż po zadziwiający i szokujący jak dla mnie suspens. Książka ebook porywa i zapada w pamięć. Niesamowicie funkcjonuje na wyobraźnię i trzyma w napięciu do samego końca. Mam wrażenie, że to niestety trochę obraz współczesnego społeczeństwa. Lektura „Kartaginy” sprawiła mi olbrzymią przyjemność, choć nie jest to prosta książka. Skłoniła mnie jednak do zatrzymania się i do chwili refleksji. Zachęciła mnie również do sięgnięcia po inne utwory autorki, które w swoim czytelniczym życiu ominęłam. Gorąco zachęcam Was, do sięgnięcia po tę książkę. www.kochamciemojezycie.blogspot.com

• Diana

  2018-03-24

  A gdyby panu kazali wybierać, jakim chciałby pan być: bosko pięknym, oszałamiająco mądrym, czy również anielsko dobrym?” - o to zapytała Anna Shirley Mateusza przy ich pierwszym spotkaniu. Odpowiedź wcale nie jest łatwa, ponieważ wybór dość trudny. Bohaterce najwieższej powieści Joyce Oates nie pozostawiono wyboru. Cressida była „tą mądrą”, inteligentniejszą z rodzeństwa. Etykietka „pięknej” przypadała starszej siostrze - Juliet. W sumie ciężko stwierdzić, czy to dobrze, czy źle. Czy lepiej jest być pięknym, czy mądrym? Wielu sobie zadawało takie pytanie, lecz tak naprawdę odpowiedź zależy od charakteru człowieka a także od tego, co dla niego liczy się w życiu. Cressida Mayfield miała niełatwy charakter. Zresztą, wszyscy naokoło tylko ją w tym utwierdzali. Bardziej niespokojna, niecierpliwa, kłopotliwa, bystrzejsza, bardziej skłonna do śmichu i łez. Ta zamknięta, ta z problemami. Niełatwo było też wychowywać się w domu bogatych rodziców. W domu byłego burmistrza Kartaginy - malowniczego amerykańskiego miasteczka. Niełatwo było być ciągle w cieniu starszej siostry, tej piękniejszej, tej bardziej towarzyskiej. Juliet miała powodzenie, była ładna, miła, troskliwa, potrafiła zawsze stosownie się odezwać i coś odpowiedzieć. Jednak pewnego dnia znika właśnie Cressida. Ginie w niewyjaśnionych okolicznościach na terenie rezerwatu leśnego Nautauga, w okolicach jeziora Ontario, gdzie nurt wody jest bardzo rwący. Zniknięcie młodej kobiety porusza lokalną społeczność. Wszyscy mieszkańcy włączają się w poszukiwania. Policja dynamicznie wpada na trop, a podejrzenia spadają na kaprala Bretta Kincaida, byłego narzeczonego Juliet, bohatera wojennego, okaleczonego fizycznie i psychicznie podczas służby dla państwie w Iraku. Obserwujemy zatem rozpacz rodziców, kształtowanie się ich wzajemnych relacji a także ich umiejętności radzenia bądź nieradzenia sobie ze stratą ukochanej osoby. Na Juliet zaginięcie siostry również odcisnęło piętno. Boleśnie to przeżywa, próbując tym samym żyć normalnie. Cała fabuła, na początku, przypomina trochę te seriale kryminale, gdzie ginie młoda dziewczyna, a cała społeczność i rodzina skupia się na jej odnalezieniu. To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej pisarki, lecz muszę przyznać, że zrobiła na mnie wrażenie. Autorka porusza tu dużo wątków, wręcz dylematów moralnych. Słuszność skazywania na karę śmierci, „służba” dla państwie i odbywanie misji w państwach ogarniętych wojną albo konfliktami, motyw odkupienia winy i przebaczenia. Joyce Oates wiele miejsca poświęca właśnie przebaczeniu. Przyglądamy się dwóm skrajnym postawom rodziców - jedno nie może się pogodzić ze stratą, drugie twierdzi, że tylko wybaczenie jest w stanie ukoić ból. Bardzo nieźle zostały przedstawione tu psychologiczne charaktery bohaterów. Na uwagę zasługuje też kreacja bohatera wojennego Bertta - jego psychika, majaki, traumy, mierzenie się z rzeczywistością po okrucieństwach doświadczeń wojennych. Majstersztyk! Poruszająca, przenikliwa, dająca do myślenia i wyzwalająca dużo emocji to książka. Zalecam gorąco.

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-24

  "...dlaczego tak jest, że można coś odczuwać bardzo silnie i wierzyć w coś bardzo silnie, bez cienia wątpliwości, a jednak to, co czujesz, i to, w co wierzysz, nie jest prawdą." Piękna, wzruszająca, przenikliwa, trzymająca w wielkim napięciu, przywołująca mnóstwo źródeł do przemyśleń i refleksji powieść. Czytanie jej sprawia olbrzymią satysfakcję, z zapałem delektujemy się poruszanymi aspektami społecznymi, którym autorka we właściwym sobie błyskotliwym stylu poświęca mnóstwo uwagi, nie tylko proponując silny dotyk istoty problemu, lecz też tworząc wokół niego fantastyczną wielobarwną otoczkę. Wspaniałe spinanie klamrą paru równoległych wątków, każdy z osobna tworzy porywającą opowieść, lecz wspólnie mocniej potęgują przyjemność i zadowolenie z ich przeżywania. Jeszcze długo po zakończeniu przygody czytelniczej pobrzmiewa jej wydźwięk, nakłania do dostrzegania analogii w otaczającym świecie, wyłapywania tożsamych elementów, szukania odpowiedzi na rodzące się w trakcie lektury zapytania o cechy natury człowieka. To, co czyni ludźmi silnymi, ułatwia odnoszenie życiowych sukcesów, definiuje zwycięskie nuty, zapewnia sukcesywny rozwój i samorealizację, może stać się też w ironiczny i przewrotny sposób wyzwalaczem przegranej, porażki, klęski, zgorzknienia i rozgoryczenia. Poczucie swojej wartości, jeśli podważane i kwestionowane w oczach innych albo nas samych, mocno osadza się w człowieku, niczym choroba przenika jego osobowość, nadaje złowieszcze brzmienie i kroplami powoli napełnia myśli i czyny trucizną zawiedzenia i rozczarowania. Wszystkie bodźce reakcji zewnętrznego środowiska, interpersonalne relacje, odbierane są wtedy niezwykle wrażliwie, bezpośrednio, jako przygana, krytyka, bezpośredni atak, a okazywane życzliwe gesty okazują się niewystarczające albo zniekształcone przez soczewkę wewnętrznych wątpliwości i rozterek. Dojmująca samotność, pomimo obecności kochających osób, chęć oderwania się od pozornie bezpiecznego azylu w celu poszukiwania potwierdzenia swojej wyjątkowości, odseparowanie się od nadawanych etykiet i narzuconych oczekiwań. Indywidualizm, odrębność, zagubienie w tłumie, z jednej strony ucieczka przed wpasowaniem się w zunifikowane wytyczne i standardy społeczne, a z drugiej strony usilne pragnienie zgodnego przystosowania się do wzorców zrozumienia i akceptacji. Negacja części samego siebie, włączenie mechanizmu autodestrukcji, sabotowanie swoich osiągnięć, karanie się za złudne przewinienia. I jeszcze nakładający się na to klimat amerykańskiego miasteczka, w którym każdy zna każdego, wszystko o nim wie, zaś chłopczykowi publiczna z równą intensywnością gotowa jest nieść pomoc, jak i wykluczyć ze własnego grona. Cressida Mayfield, młodsza córka byłego burmistrza Kartaginy, ginie w niewyjaśnionych okolicznościach na terenie rezerwatu leśnego Nautauga, w okolicach jeziora Ontario. Niestety, poszukiwania dziewiętnastoletniej kobiety nie przynoszą rezultatu, choć zaangażowało się w nie mnóstwo służb i osób. Zniknięcie Cressidy porusza lokalną społeczność, kładzie się cieniem na mieszkańcach, w dramatyczny sposób dotyka jej najbliższych. Przyglądamy się cierpieniu rodziców dziewczyny, kształtowaniu ich wzajemnych relacji, znaczącym zmianom dokonującym się w małżeństwie, jak też w każdym z nich z osobna, sposobom radzenia sobie z bolesną stratą i niedającymi spokoju wątpliwościami. To również bolesna ścieżka pokonywana przez Juliet, siostrę zaginionej, próbującej odnaleźć się w zaistniałej sytuacji, w pewien sposób czującej się współodpowiedzialnej za zniknięcie Cressidy. Podejrzenia policji padają na kaprala Bretta Kincaida, przyjaciela rodziny, byłego narzeczonego Juliet, bohatera wojennego, okaleczonego fizycznie i psychicznie podczas służby dla kraju. Doskonale sportretowana postać, wyrazista i przekonująca, której historia odwołuje się do mentalnych uwarunkowań funkcjonowania żołnierzy podczas wojskowych operacji, intensywnych wyrzutów sumienia wykraczających daleko poza bezpieczną skalę ludzkiej tolerancji, pragnienie odpokutowania za winy popełnione w imię miłości do ojczyzny, przenoszenie brutalnych obrazów wojny do życia po niej, czy zapewnienie odpowiedniego wsparcia dla weteranów wojennych. Intensywna, emocjonalna i inteligentna oferta czytelnicza, podobnie jak "Ofiara", która też zrobiła na mnie wielkie wrażenie. bookendorfina.pl