Można by zacytować tytuł programu „Taka miłość się nie zdarza”. Na pewno nie na każdym rogu ulicy, lecz przecież od twórców wysokich lotów oczekujemy przede wszystkim nieoczywistości. W „Jesiennym motylu” niewątpliwie ją otrzymujemy. Oczywiście to nie jedyna zaleta tej książki. Bohaterów poznajemy powoli, stopniowo dowiadując się o ich przeszłości. Postaci zostały profesjonalnie wykreowane, przechodzą przemianę, mają także w sobie wewnętrzny konflikt. Warto także zwrócić uwagę na mowa narracji. Prawidłowa polszczyzna, którą się wręcz połyka, od czasu do czasu ozdobiona pewnymi bardziej przyziemnymi zwrotami (cięty mowa autorki dochodzi do głosu). Pisarka pozwala nam podróżować wraz z bohaterami, wchodzić w ich buty, krytykować, miłować albo nienawidzić, lecz przede wszystkim daje możliwość zastanowienia, co byśmy zrobili drepcząc w ich butach, a także spoglądając z boku. Kolejnym aspektem, którego nie można pominąć, są wywoływane emocje. Bohaterowie od początku targają wnętrzem czytelnika, a im dalej tym mocniej. Odczucia są potęgowane wspomnianą na wstępie nieoczywistością. Jesienny motyl powinien usiąść z Wami w długi jesienny wieczór i przez parę godzin wbijać wyobraźnię a także pewne części ciała coraz głębiej w fotel.