Recenzje

• Ciacho

  2018-03-21

  Pewnej nocy dochodzi do poważnego wypadku samochodowego słynnego prawnika i jego żony. Culberthowie trafiają do szpitala. Facet wychodzi z tego bez większych szkód, natomiast dziewczyna na drugi dzień zaczyna się bardzo dziwnie zachowywać, jest agresywna i przekonana, że potrąciła człowieka. Lecz świadkowie tego wypadku twierdzą, że Culberthowie uderzyli w zwierzę, a nie w człowieka. Sprawa trafia do wydziału kryminalnego do detektywa Davida Rossa. Z pozoru wydaje się, że rzeczywiście nie doszło do dramatyczneg wypadku i obyło się bez ofiar. Lecz dwa dni potem ponad rzeką zostaje odnalezione ciało, a do Rossa dociera informacja, że Alice Culberth leczyła się w prywatnej klinice psychiatrycznej. Okazuje się, że ma ciężki uraz psychiczny po wypadku, do którego doszło 3 lata temu. Detektyw Ross kontaktuje się z jej terapeutą i sprawa nabiera nieoczekiwanego zwrotu, ponieważ okazuje się, że wypadek sprzed 3 lat ma jednak pewien związek ze znalezioną ofiarą w ostatnich dniach. To już trzecia książka ebook z Davidem Rossem i Jamesem Adamsem, i druga, którą miałem okazję przeczytać od tego autora, po poprzednim bardzo dobrym Tetragonie. Prolog najwieższej pozycji jest bardzo elektryzujący i mocno przypomina mi wstępy ebooków Harlana Cobena, które również od początku zaczynają się enigmatycznie, mrocznie i ciekawie. I w zasadzie takie są również do samego końca, tak jak i tutaj. A po drodze? Uuu, losy się, oj dzieje! Thomas Arnold kontynuuje historię dwójki detektywów, których życie mocno się zmieniło, o czym przekonujemy się na pierwszych stronach. Adams awansował z detektywa na porucznika i ma teraz własny swój wydział kryminalny, a pod sobą własnego byłego partnera, Rossa, który mocno ucierpiał przez wydarzenia z poprzedniego roku; przeszedł sześciomiesięczną rehabilitację, ma zaniki pamięci i nie jest już takim samym człowiekiem. Teraz częściej ogląda się za siebie, zastanowi się dwa razy, zanim coś zrobi, jest dwa razy bardziej czujny. Lecz na szczęście nie zatracił się całkowicie jego cynizm i specyficzne poczucie humoru. I ciągle jest to najlepszy człowiek Adamsa, na którego ten może liczyć. Dlatego nic dziwnego, że to jemu, Rossowi, trafia się ta skomplikowana sprawa. Losy się tutaj dużo i jest ciekawie, prócz samego śledztwa, doszukiwania się winnych i rozwiązywania zagadki kryminalnej, która jest mocno zawiła, akcja toczy się wokół medycyny (stąd również takie oznakowanie gatunku), pojawiają się badania laboratoryjne, testy, eksperymenty, efekty zastosowania pewnego preparatu (trochę mi tu pachniało Deanem Koontzem, który również lubi takie laboratoryjne kwestie), uzależnienie od leku (morfiny), psychoterapie, silne urazy psychiczne powodowane utratą dzidziusia i bliskich, akceptacja przyjaciela szefa, próba radzenia sobie z dotkliwą przeszłością, która odbiła się psychicznie i fizycznie na bohaterze, i usiłuje wrócić do wykonywania własnego zawodu. (...)Pełna recenzja pochodzi z bloga: swiat-bibliofila.blogspot.com