„Gotując dla Picassa” to książka, która piękną i nasyconą kolorami okładką od razu przyciąga wzrok czytelnika. A gdy fabuła okazuje się równie wciągająca, jak okładka cudowna – to oznacza, że w własnych rękach mamy dobrą książkę. W przypadku tej powieści, tak właśnie jest. Lecz może od początku. Akcja powieści rozgrywa się dwutorowo – w 1936 roku na Lazurowym Wybrzeżu, siedemnastoletnia Ondine pracuje w cafe rodziców. W miasteczku wynajmuje willę nie kto inny tylko Picasso (incognito oczywiście) i zamiast zatrudniać gospodynię, zleca gotowanie dla siebie i dostarczanie jedzenia do willi rodzicom Ondine. Po pewnym okresie to kobieta będzie mu gotować, a nawet pozować do jego obrazów. Współcześnie akcja dotyczy wnuczki Ondine – Celine. Gdy umiera jej ojciec, przyrodnie rodzeństwo pozbawia ją i jej matkę środków do życia. Gdy Celine usłyszy o skarbie rodzinnym – obrazie, który jej babce podarował Picasso, a ta go ukryła - wyruszy na poszukiwania do Francji, żeby pomóc matce wyrwać się spod władzy pasierbów. Autorka na wstępie już zaznacza, że wszystkie wydarzenia w powieści, w których biorą udział postacie historyczne, to fikcja literacka. Nawet pomimo rzeczywistych wydarzeń, które autorka opisała, a dotyczących postaci historycznych, to dialogi i sytuacje są tylko jej dziełem jej wyobraźni. W powieści zdecydowanie więcej czasu autorka poświęca Ondine i jej znajomości z Picassem. Lecz wbrew pozorom, to nie książka ebook o artyście. Jest on po prostu jedną z postaci, które odegrają w fabule ważną rolę. Główną bohaterka jest Ondine. Młoda, pełna marzeń, pragnienia wolności i miłości. Do tego z olbrzymim kulinarnym talentem. Jej zażyłość z Picassem rozbudzi w niej potrzebę poznawania świata, realizacji marzeń i kochania całą sobą. Jej dzieje to będzie burzliwa i pełna pasji droga przez życie. Od Paryża, po Amerykę. Pozwoli się uwieść sztuce Picassa, odważy się walczyć o własne szczęście i mężczyznę, którego kocha. Czytając o kolejnych burzliwych zdarzeniach z jej życia, byłam zafascynowana i pełna podziwu dla hartu jej ducha i odwagi. Wszystko co spotyka Celine – wnuczkę Ondine – też było ogromnie ciekawe. Niecierpliwiłam się i chciałam jak najszybciej się dowiedzieć, jak potoczą się poszukiwania obrazu Picassa. Początkowo akcja płynęła dość wolnym nurtem, lecz czym dalej tym bardziej przyspieszała. Autorka stopniowo budowała napięcie i to wyczekiwanie, na to co się okaże, czy obraz jest, czy przepadł. A dodatkowy wątek przystojnego kucharza Gila, który nagle pojawi się w życiu Celine i całkiem niechcący weźmie udział w jej tajnej misji, będzie dodatkowym, pozytywnym bonusem w fabule. Akcja powieści nie rusza z kopyta, lecz rozkręca się z rozdziału na rozdział. W pewnym momencie z wypiekami na twarzy czytałam o kolejnych zdarzeniach w życiu babki i wnuczki. Oczywiście dość ważną rolę w fabule odgrywa też córka Ondine, a matka Celine – Julia. Mimo, że autorka poświęca jej zdecydowanie najmniej własnej uwagi, to ta postać okaże się ważna w życiu obydwu kobiet. Fajni są też bohaterowie drugoplanowi, ciotka Matylda, syn Gila, Martin i grupa z kulinarnego kursu Celine. Autorka bardzo nieźle przedstawia własnych bohaterów, nadaje im interesujące charaktery, do tego prezentuje ich takimi, jacy są. Bez zbędnego idealizowania. Ważną rolę w powieści odgrywa też sztuka. Pani Belmond przekazuje czytelnikowi dużo interesujących faktów z życia Picassa, anegdoty, info i fakty. Lecz wszystko to płynnie wplecione w fabułę powieści, dlatego nie mamy do czynienia z biografią artysty, tylko sprawnie przedstawionym rozdziałem z życia malarza na tle wymyślonej przez nią historii. Do tego pani Belmond ma niewątpliwą umiejętność plastycznego opisu otaczającego bohaterów świata, oddania uroku i czaru Lazurowego wybrzeża, Paryża czy Ameryki. Cudownie i pasją omawia też sztukę jaką jest nie tylko malarstwo, lecz też gotowanie. „Gotując dla Picassa” to szalenie wciągająca opowieść obyczajowa z nuta romansu. To historia o ludziach, tych sławnych jak Picasso i tych wykreowanych przez autorkę, lecz nie mniej fascynujących. Ta opowieść przesycona jest pasją, uczuciami, emocjami. To bardzo niezła książka, a lekkie pióro autorki tylko dodaje jej smaku. Opowieść czyta się naprawdę dynamicznie i w pewnym momencie trudno się od niej oderwać. Są w niej sekrety rodzinne, poszukiwania skarbu, lecz nie tylko tego materialnego. To też opowieść o odnajdywaniu własnego miejsca w życiu i więzach rodzinnych. Po „Gotując dla Picassa” nie spodziewałam się aż tak dobrej książki, tym bardziej jestem zadowolona, że wpadła mi w oko. Na pewno sięgnę po kolejne powieści autorki, jeśli tylko się ukażą. Mój blog: Moje Czytanie, czyli czytelniczy miszmasz