To twoja książka?

Recenzje

• atrament_na_papierze

  2025-06-21

  ***RECENZJA*** 📌 Tytuł: "Gdy powrócą kanarki" (org. Call the canaries home) 📌 Autorka: Laura Barrow 📌 Wydawnictwo Literackie 📌 Ocena: 7/10 🌟 Współpraca recenzencka z wydawnictwem 👉🏼 Akcja przenosi nas na parne mokradła Luizjany, gdzie trzy siostry – Savannah, Rayanne i Sue Ellen – wracają do rodzinnego miasteczka. Za ich przyjazdem stoi pakt sprzed 25 lat: znalezienie kapsuły czasu ukrytej w ogrodzie dziecięcych zabaw. Savannah, mając zaledwie cztery lata, była świadkiem zaginięcia bliźniaczki Georgii – dramatu, który rozbił rodzinę. Razem z babcią Marylynn, wraz z pokładanym w niej żalem i tajemnicami, siostry odkrywają dziwną fotografię, na której dostrzegają nieznaną kobietę. To sprowadza je na trop dawno zapomnianych sekretów, splatając historię rodzinnej tragedii z opowieścią o przebaczeniu, lojalności i nadziei. 👉🏼 Laura Barrow – debiutująca w Polsce dzięki Wydawnictwu Literackiemu – operuje mową subtelnym, lecz pełnym obrazowych szczegółów. Wyraźnie czuć upał Luizjany: gorąc i wilgotne powietrze są niemalże namacalne. Narracja jest immersyjna i delikatnie osnuta tajemnicą. Opowiadanie prowadzona jest z punktu widzenia różnorakich członkiń rodziny – każda ma własny głos i historię, co daje czytelnikowi wielowymiarowy wgląd w sytuację. Żywe dialogi i sentymentalne retrospekcje nadają powieści ton refleksyjny. Styl balansuje pomiędzy literaturą obyczajową a subtelnym thrillerem. Barrow tworzy przede wszystkim literaturę kobiecą / obyczajową opartą na głębokiej analizie emocji: żalu, tęsknoty, przebaczenia. Jej bohaterki są silne, lecz pełne słabości – czytelnik dynamicznie się z nimi utożsamia. 👉🏼 Jako fanka thrillerów i romansów, rzadko sięgam po literaturę „piękną” czy obyczajową. Ta książka ebook jednak mnie zaskoczyła. Choć główny nurt to opowiadanie obyczajowa o rodzinie i żalu, Barrow wprowadza fragmenty zagadki – zagadkowe zdjęcie, milczenie babci, przerywane retrospekcje – które trzymają w napięciu. To lekki thriller emocjonalny, a nie krwawy dreszczowiec czy romans z dużym „romantycznym ogarem”, lecz zgrabnie łączy dwie pasje. Mimo że opowiadanie porusza tematy takie jak żałoba, zaginięcie dzidziusia i rodzinne traumy, nie przytłacza ciężarem emocjonalnym. Barrow pisze tak, że czujesz autentyczne emocje, lecz nie zostajesz z nimi sama – to daje poczucie bezpiecznej lektury, która nie przeciąża psychicznie. Autorka pisze pięknie, lecz zrozumiale – nie ma pretensjonalnych metafor, a mowa jest naturalny i emocjonalny. Dzięki temu czuje, że książka ebook jest dla mnie, a nie że muszę przez nią „przebrnąć”. 😉 Zalety książki ▪️Atmosfera Luizjany: wyjątkowo sugestywna, niemalże namacalna. ▪️Trzy bohaterki – różnorakie historie, osobiste traumy i proces gojenia ran. ▪️Emocjonalny thriller: zagadka, lecz bez krwi i gwałtownych zwrotów. ▪️Narracja refleksyjna: elegancko prowadzona, z wyczuciem i uczuciem. ▪️Uniwersalny temat: przebaczenie, siła rodziny, radzenie sobie z przeszłością. ❗Jeżeli cenisz sobie klimatyczne, rodzinne historie z nutą zagadki, lub jesteś fanem/fanką Kristin Hannah, Valerie Perrin czy Delii Owens - z pewnością ta opowieść jest dla Ciebie!

• atrament_na_papierze

  2025-06-21

  ***RECENZJA*** 📌 Tytuł: "Gdy powrócą kanarki" (org. Call the canaries home) 📌 Autorka: 📌 Wydawnictwo: 📌 Ocena: 7/10 👉🏼 Akcja przenosi nas na parne mokradła Luizjany, gdzie trzy siostry – Savannah, Rayanne i Sue Ellen – wracają do rodzinnego miasteczka. Za ich przyjazdem stoi pakt sprzed 25 lat: znalezienie kapsuły czasu ukrytej w ogrodzie dziecięcych zabaw. Savannah, mając zaledwie cztery lata, była świadkiem zaginięcia bliźniaczki Georgii – dramatu, który rozbił rodzinę. Razem z babcią Marylynn, wraz z pokładanym w niej żalem i tajemnicami, siostry odkrywają dziwną fotografię, na której dostrzegają nieznaną kobietę. To sprowadza je na trop dawno zapomnianych sekretów, splatając historię rodzinnej tragedii z opowieścią o przebaczeniu, lojalności i nadziei. 👉🏼 Laura Barrow – debiutująca w Polsce dzięki Wydawnictwu Literackiemu – operuje mową subtelnym, lecz pełnym obrazowych szczegółów. Wyraźnie czuć upał Luizjany: gorąc i wilgotne powietrze są niemalże namacalne. Narracja jest immersyjna i delikatnie osnuta tajemnicą. Opowiadanie prowadzona jest z punktu widzenia różnorakich członkiń rodziny – każda ma własny głos i historię, co daje czytelnikowi wielowymiarowy wgląd w sytuację. Żywe dialogi i sentymentalne retrospekcje nadają powieści ton refleksyjny. Styl balansuje pomiędzy literaturą obyczajową a subtelnym thrillerem. Barrow tworzy przede wszystkim literaturę kobiecą / obyczajową opartą na głębokiej analizie emocji: żalu, tęsknoty, przebaczenia. Jej bohaterki są silne, lecz pełne słabości – czytelnik dynamicznie się z nimi utożsamia. 👉🏼 Jako fanka thrillerów i romansów, rzadko sięgam po literaturę „piękną” czy obyczajową. Ta książka ebook jednak mnie zaskoczyła. Choć główny nurt to opowiadanie obyczajowa o rodzinie i żalu, Barrow wprowadza fragmenty zagadki – zagadkowe zdjęcie, milczenie babci, przerywane retrospekcje – które trzymają w napięciu. To lekki thriller emocjonalny, a nie krwawy dreszczowiec czy romans z dużym „romantycznym ogarem”, lecz zgrabnie łączy dwie pasje. Mimo że opowiadanie porusza tematy takie jak żałoba, zaginięcie dzidziusia i rodzinne traumy, nie przytłacza ciężarem emocjonalnym. Barrow pisze tak, że czujesz autentyczne emocje, lecz nie zostajesz z nimi sama – to daje poczucie bezpiecznej lektury, która nie przeciąża psychicznie. Autorka pisze pięknie, lecz zrozumiale – nie ma pretensjonalnych metafor, a mowa jest naturalny i emocjonalny. Dzięki temu czuje, że książka ebook jest dla mnie, a nie że muszę przez nią „przebrnąć”. 😉 Zalety książki ▪️Atmosfera Luizjany: wyjątkowo sugestywna, niemalże namacalna. ▪️Trzy bohaterki – różnorakie historie, osobiste traumy i proces gojenia ran. ▪️Emocjonalny thriller: zagadka, lecz bez krwi i gwałtownych zwrotów. ▪️Narracja refleksyjna: elegancko prowadzona, z wyczuciem i uczuciem. ▪️Uniwersalny temat: przebaczenie, siła rodziny, radzenie sobie z przeszłością. ❗Jeżeli cenisz sobie klimatyczne, rodzinne historie z nutą zagadki, lub jesteś fanem/fanką Kristin Hannah, Valerie Perrin czy Delii Owens - z pewnością ta opowieść jest dla Ciebie!

• Dagmara Łagan, BooksCatTea

  2025-06-24

  Spowita nastrojowością niewielkiego miasteczka, które nieśmiało wyszeptuje w podmuchach wiatru własne tajemnice. Odmalowująca wielobarwny, lecz przy tym szorstki w własnej fakturze portret familijnych relacji, które upływający czas pokrył kurzem zapomnienia. Wdzięcznie afirmująca trudną sztukę przebaczania, która może wyciszyć rozdzierające w sercu krzyki cierpienia i strachu. „Gdy powrócą kanarki” to wyjątkowo czuła w swoim przekazie, bolesna w obrazie tkwiącej latami pod skórą straty, lecz i osnuta ujmującym humorem wersja literatury pięknej o rodzinnych zawiłościach. Szczerze traktująca o nadwątlonych tragicznymi zdarzeniami z dzieciństwa siostrzanych więzach, które w obliczu młodzieńczego paktu, lecz i wspólnej miłości do babci ponownie niespiesznie się zacieśniają. Ta opowiadanie to też przejmująca ekspozycja iluzji, która staje się fundamentem codzienności, zagłuszanych usilnie w duszy traum zakotwiczających tożsamość w odmętach przeszłości – niepozwalających na zatracenie się w teraźniejszości, wyzuwających nadzieję na szczęśliwą wizję przyszłości. Z wrażliwością, emocjonalną intymnością i narracyjnym liryzmem, Laura Barrow tworzy historię o pulsujących w krwiobiegu żalu, rozczarowaniu i swoistej bezradności, które ukoić może tylko prawda – choćby najbardziej wstrząsająca. Lub bliskość. Może zapomnienie i odpuszczenie, po których w końcu będzie można zaznać spokoju, ostatecznie się pożegnać. Tragiczny incydent z dzieciństwa stale wizualizuje się pod powiekami trzech sióstr ostro niczym fotografia, a stare zdjęcie, odnalezione przez nie w zakopanej dawniej kapsule czasu, jeszcze bardziej wyostrza złe wspomnienia z tamtego lata, po którym zmieniło się wszystko, doświadczyło całą rodzinę. Niespiesznie, tkając treść z melancholią, a przy tym muskając ją wyczuwalną nostalgią minionych zdarzeń, Laura Barrow ożywia literacką drogę zanurzoną w rodzinnych sekretach, naznaczoną konfliktami, lecz i próbami zrozumienia mglistych intencji drugiej osoby. Tak głęboko przesiąkniętą emocjami, które utrwalają się własną refleksyjną sugestywnością w pamięci odbiorcy. Ten tytuł, któremu zdecydowanie nie sposób odmówić metaforycznego ujęcia, staje się definicją życia – potyczki i przetrwania dla siebie, dla innych, mimo przeciwności losu, celebrując każdy moment. Ta poruszająca najdelikatniejszy struny wrażliwości prozatorska konfrontacja z uśpionymi demonami to cudowne i niezapomniane doznanie, które intencjonalnie prowokuje do swoich kontemplacji ponad uczuciami, lecz i ponad stosunkami z bliskimi osobami – wszystko bowiem przemija, czy zamierzchłe urazy i duma są warte kolejnych straconych wspólnych chwil? Ta opowieść rozczula, inspiruje, otula swoim ciepłem i ekscytuje, a jej przesłanie długo będzie rezonować w emocjach, będzie niewątpliwie nierzadko powracać w momencie nagłej świadomości ulotności życia – niczym kanarki bagienne, które znowu przybywają każdej wiosny na luizjańskie mokradła.