Każdy rodzaj sztuki, a już literatura i film w szczególności, to swoisty wehikuł czasu zabierający odbiorcę do epok dawno minionych, prezentujący miejsca, których już nie ma i ludzką mentalność przeszłych lat. Nieważny jest gatunek ni zamierzenia autora – rzeczy te wynikają same z siebie. Dla mnie takim osobistym wehikułem czasu są najczęściej legendarne filmu pokroju „Samych swoich” czy komedii z Luisem De Funèsem. Tego ostatniego wspominam nie przypadkiem, bowiem prawdopodobnie każdy kojarzy filmowego „Fantomasa” z tym niezapomnianym aktorem. „Fantomasa” opartego właśnie na liczących już nad sto lat powieściach duetu Allain/Souvestre. Chcecie przenieść się w okresie do okresu Belle Epoquei poznać przestępcę doskonałego? A więc zapraszam.Fantomas to Mądrala Zła, bandyta idealny, nie do złapania. Przechytrzy każdego, nikt nie może się z nim równać. Lecz jak każdy antagonista, posiada również własnych protagonistów w postaci komisarza Juve’a i dziennikarza Faandora. Tych zaś czytelnik poznaje w samym środku śledztwa, kiedy to za sprawą Fantomasa pociąg, który to wjechał do tunelu, zniknął nie mając gdzie wyjechać! Sprawa pociągu, jakże niebywała, dla Fandora stanowi jedynie tło, bowiem ważniejsze jest Hélène, „córka” przestępcy, a zarazem obiekt uczuć dziennikarza.Tymczasem to nie jedyna historia miłosna, jaka rozgrywa się na kartach powieści. Młoda szwaczka Firmaine rozdarta jest między mężczyznę, którego kocha, a bogatego kochanka, który choć ma żonę, gotów jest łożyć na jej właśnie zachcianki, choć przy tym żony zostawić nie zamierza. Jaką rolę odegra to dziewczę dla całej historii? I czy także Fantomasa dosięgnie strzała Amora?To już musicie przeczytać sami – a zaręczam, warto! Opowieść bowiem, pomimo upływu wieku nie utraciła nic ze własnej rozrywkowej wartości. Czasem uroczono naiwna, zawsze bogata stylistycznie, zabiera czytelnika w sentymentalną podróż do czasów, kiedy aeroplany budziły duże poruszenie, a narodzenie miało ogromne znaczenie w miłości. „Fantomas” przypomina połącznie przygód Sherlocka Holmesa z awanturniczą nutą i elegancją Arsèna Lupena, odrobiną humoru i niezapomnianym klimatem. Myliłby się ten, kto oczekiwałby tego samego, co proponował film z Luisem, nie mniej nie stanowi to w żadnym stopniu rozczarowania.I cóż więcej mogę tu dodać? Prawdopodobnie tylko polecić pozycję Waszej uwadze, ponieważ w końcu na naszym rynku pojawił się ten niezapominany bohater, a wydawnictwu Studio Emka podziękować za udostępnienie mi egzemplarza do recenzji.