Impresjonistyczna miniatura literacka, którą czyta się zainteresowaniem i ze swadą, opowiada pewien wycinek z życia malarza podróżującego wgłąb argentyńskiej pampy. Niby prostolinijna i nienachalna, a jednak frapująco wciągająca. Sam César Aria, niezbyt słynny w Polsce, doprowadził do perfekcji obrazowanie świata zamkniętego w powieściowych miniaturach. Pozorna prostota opowieści dotyka tematów argentyńskiej ludyczności, zmagania się z kłopotami kolonializmu, i zachwytu ponad miejscową przyrodą. Wszystko to losy się w pewnym sensie w oparach środków odurzających, które to malarz wykorzystuje do tworzenia własnych dzieł. Dwa momenty definiują tę opowieść, a są to wypadek malarza, który dodaje do groteskowosci jego zachowań i kontakt z Indianami, będącymi odzwierciedleniem dzikości kolonizatorów, których role ulegają odwróceniu w zaskakującej końcówce. Przesmaczna to historia. Napisana prostym mową bez niepotrzebnego formalizmu niesie nas przez siebie lekko, a momenty dziwności wprowadzone w świat przedstawiony naturalnie synchronizują się z wydarzeniami. Przy tym czuć w tym wyjątkowo lokalnego ducha tej powieści, wtapiającego się w argentyński klimat. Bardzo interesująca literacka przygoda. Współpraca barterowa/reklamowa z wydawnictwem artrage