Recenzje

• wasilkab

  2018-03-22

  Ostatnie dni września, przypadające na przełom lata i jesieni, poświęciłam lekturze niewielkiej, lecz bardzo optymistycznej opowieści, która powstała nad sto pięćdziesiąt lat temu. Obecnie należy do klasyki literatury, lecz stale może sprawiać przyjemność wszystkim, którzy zdecydują się po nią sięgnąć, niezależnie od wieku. "Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza" to opowieść norweskiego noblisty Bjørnstjerne'a Martinusa Bjørnsona, którego uznaje się za jednego z czterech najwybitniejszych pisarzy skandynawskich. Warto też wspomnieć, że jest autorem hymnu narodowego Norwegii - Ja, vi elsker dette Landet. Jego twórczość wiązała się przede wszystkim z nurtem ludowej i romantycznej narodowej poezji norweskiej a także z tradycjami historycznymi. "Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza" to prosta, restrykcyjna niczym norweska przyroda, opowiadanie o życiu na dziewiętnastowiecznej wsi. Czym może skusić współczesnego czytelnika? Z pewnością formą a także dużą dozą optymizmu i umiłowaniem przyrody. Opowiadanie o rodzącej się miłości pomiędzy chłopcem i kobietą pochodzących z dwóch różnorakich światów. On - porywczy, małomówny i nieco trudny. Ona - śliczna, delikatna i bogobojna. Dziewczynka z Solbakken i chłopczyk z gospodarstwa Granlien. Synnøve i Torbjørn - bohaterowie utworu, który w formie nawiązuje do skandynawskich sag, i został osadzony w świecie pięknej, lecz niebezpiecznej norweskiej przyrody. Codzienne życie mieszkańców Skandynawii, ich system wartości a także natura stanowią doskonałe tło do opowiedzenia historii miłości dwojga ludzi, zakończonej optymistycznym akcentem. Najwieższe wydanie książki "Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza" zawiera także drugie opowieść autora, pt. "Marsz weselny". To też historia miłości pomiędzy dwojgiem ludzi wiodących życie pośród norweskich gór i dolin. Połączyło ich uczucie i pewna cudowna pieśń - właściwie marsz. Lecz zanim do tego doszło mamy możliwość poznać legendę z nim związaną a także wcześniejszych bohaterów niewielkiej norweskiej sagi. Oba opowiadania skłaniają do pewnej zadumy ponad minionym światem i jego wartościami. Jednocześnie stanowią niezwykłą odskocznię od dzisiejszego życia, tak szybkiego i pełnego zmian, za którymi nie zawsze udaje nam się nadążać. Sięgając po klasyczne utwory Bjørnsona odnajdziecie świat baśni i magii, w którym brzozy i jodły rozmawiają ze sobą, las bywa smutny i nadaje ton ludzkim myślom. "Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza" to dwie, pełne uroku opowieści o ludziach żyjących pośród pięknej i niebezpiecznej skandynawskiej przyrody. Stanowią pochwałę życia na wsi, z jego trudami, poddaniem się woli Boga, i ciężką, ale owocną pracą. Opowiadania Bjørnsona to klasyka literatury dziewiętnastowiecznej, którą warto poznać. Dla fanów Skandynawii pozycja obowiązkowa, doskonała zarówno na jesienny wieczór jak i letnie popołudnie. Obowiązkowo na łonie natury.

• Anonim

  2018-03-22

  Dziewczę ze słonecznego wzgórza to jedno  z najpopularniejszych opowiadań norweskiego pisarza Bjørnstjerne Bjørnsona. Twórca ma na swoim  koncie dużo interesujących tytułów, a w 1903 roku został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury. Z ciekawostek warto  wspomnieć, że Bjørnson jest  autorem  norweskiego  hymnu narodowego. Dziewczę  ze słonecznego wzgórza to historia niełatwej miłości, która zrodziła się w mało sprzyjających okolicznościach. Cała akcja rozgrywa się Solbakken. Poza ciekawą historią mamy okazje zapoznać się z pięknem otaczającej przyrody. W trakcie lektury możemy bliżej poznać zwyczaje  panujące na wsi  norweskiej w XIX wieku. "Szczęścia musi szukać na obczyźnie, kto go nie ma w domu. (...)" Główną bohaterką książki jest Synnöve. Kobieta jest córką właścicieli ziemskich, którzy w swoim posiadaniu  mają tytułowe Słoneczne Wzgórze. Nazwa tego  zakątka jest nieprzypadkowa, to właśnie tam słońce grzeje dłużej i mocniej, w porównaniu  do  innych części Solbakken. Synnöve na co dzień  pomaga swoim  rodzicom w gospodarstwie. Kobieta jest obdarzona nieprzeciętną urodą, której wszyscy  jej zazdroszczą. Z natury  jest spokojna i  opanowana. Rodzina Synnöve należy do sekty religijnej Haugego. Kobieta wraz z rodzicami  bierze aktywy  udział w życiu religijnym  tej wspólnoty. Synnöve ma własnego cichego  wielbiciela. Od najmłodszych  lat podkochuje się w niej Torbjørn. Kobieta stanowi dla niego źródło fascynacji. Chłopak z  natury  jest porywczy i  łatwo  popada w złość. Jego  osobowość  wielokrotnie była przyczyną konfliktów w lokalnymi  mieszkańcami. Jego miłość napotkała na spory  problem- rodzice Synnöve nie akceptują go jako  wybranka serce własnej córki. Życie chłopaka kręci  się wokół chodzenia do  kościoła i pomagania rodzicom. Bohaterowie zostali  wykreowani  w dość specyficzny sposób. Przez większość książki obserwujemy ich z boku. To  interesujące postacie, niepozbawione specyficznych cech.  Zabrakło im jednak namiętności klasycznej dla nieszczęśliwych kochanków. Muszę  przyznać, że postacie miały  spory  potencjał, szkoda, że nie został on  odpowiednio wykorzystany. W charakterystyce głównych bohaterów twórca bazował  na zasadzie kontrastów. Z pozoru kochanków nic nie łączy i ciężko uwierzyć, że połączyło ich uczucie. "Przeszkód nie braknie temu, kto ich szuka! (...)" Zdecydowanym  atutem  książki jest styl  autora. Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Spodobał mi się  sposób w jaki Bjørnson omawiał otaczającą bohaterów przyrodę. Jego opisy były bardzo  żywe i ułatwiały wczucie się w panującą w tamtejszej  okolicy atmosferę. Sama historia ma własne plusy. Miłość łącząca Synnöve i Torbjørn miała zdecydowanie charakter romantyczny. Akcja nabrała tempa podczas wesela kolegi  chłopaka,  w którym  ten ostatni został groźnie ugodzony nożem. Książka ebook miała spory  potencjał, który nie został w pełni wykorzystany. Dziewczę ze słonecznego wzgórza mi osobiście przypadło do  gustu  i miło spędziłam z czas w trakcie lektury. Nie spodziewałam się zakończenia, jakie zaserwował mi  autor. Pochwały należą się też wydawcy. Książka ebook została prześlicznie wydana. Okładka przyciąga wzrok i  jest przepiękna. Tekst został odpowiednio rozlokowany, znaczna czcionka i odpowiednia interlinia zdecydowanie ułatwiły lekturę. Czytanie tak  wydanych pozycji  to  czysta przyjemność. To interesująca oferta dla wielbicieli lekkich powieści obyczajowych. Sama historia została pokazana z ciekawej perspektywy. Mimo  pewnych mankamentów książkę czyta się przyjemnie.