Czego spodziewałybyście się po tytule "Dzienniki raka"? Mocnej relacji z potyczki z nowotworem? Relacji pełnej niepokoju i strachu? Opowieści odzwierciedlającej Wasze najgorsze lęki? Historii bólu i straty? Wszystko to znajdziecie w "Dziennikach raka" Audre Lorde ALE... Co bardzo mnie zaskoczyło to to, że w tej wyjątkowo intymntnej relacji i w tym jakże osobistym i bolesnym doświadczeniu Lorde odnalazła miejsce na feministyczne treści, na walkę z przedmiotowym traktowaniem ciała kobiety, na pochwałę siostrzeństwa i inne tego typu refleksje! Jak silną dziewczyną trzeba być, by w takiej chwili myśleć o tym, czy pomagam innym dziewczynom w potyczce ze steoretypami decydując się na protezę, ponieważ "wszystkie dziewczyny po mastektomii" się na nią decydują (mówimy tu o realiach w USA, nie w Polsce ofkors)?! Autorka to dla mnie także przykład kobiety, która otoczona kobiecą energią, przyjaciółkami, partnerką, lecz i nieznajomymi kobietami, jest w stanie dokonać niemożliwego. "Dzienniki raka" to zatem nie tylko zapis choroby i feministyczny manifest, lecz także hołd oddany temu, co mogłybyśmy osiągnąć idąc razem. Jest ciężko, lecz warto czytać. Szczególnie teraz, w miesiącu różowej wstążeczki, o której własną drogą, autorka nie wyraża się dobrze. Ponieważ rak to nie cukierkowa bombonierka i nie ma co w tych barwach go przedstawiać. Czytajcie i badajcie się dziewczyny, a później uściskajcie mocno własne przyjaciółki i dajcie im znać, że zawsze moga na was liczyć. A później bądźcie!