Recenzje

• Leszek Kozłowski

  2018-03-20

  Zaskoczyłem małżonki tym upominkiem i dostałem Buziaka.

• Teresa Dąbrowska

  2018-03-20

  Kto z nas znał taką Agnieszkę Osiecką ? wiersze, piosenki, musicale - to niemal każdy słyszał. Niektórzy czytali także ksiązki jej Autorstwa. Lecz ską wzięła się tak niezwykla osobowośc ? dzienniki trochę nam to rozświetlą

• Amelia Wasilewska

  2018-03-20

  Wspaniałe ksiażki, nic dodać nic ująć tylko czytać. Ja jestem zachwycona bardzo wzruszające, osobiste przeżycia Agnieszki Osieckiej, którą poznajemy z zupełnie innej strony. Z pewnością te dzinniki, które towarzyszyły Osieckiej przez całe jej życie wywołają dużo zamieszania wokół artystki. Zalecam

• Maja Mazur

  2018-03-20

  Agnieszka Osiecka była dla mnie dużym idolem. Chętnie słyuchałam jej piosenek, sądzę że nikt nie ma takiej łatwości w przekazywaniu emocji jak ona. Z olbrzymią ciekawością przeczytałam jej pamiętniki, dzięki którym poznałam ją samą -autentyczną i wiarygodną. Pamiętnik bardzo mi się podobały, wielokrotnie podczas czytania się wzruszałam.

• Ekspert Empiku

  2018-03-20

  Oto przed Tobą pierwszy wydany tom prywatnego pamiętnika Agnieszki Osieckiej. Jestem fanką jej wspaniałych lirycznych utworów, dlatego bez wahania sięgnęłam również po "Dzienniki". Dzięki nim odkryłam w autorce kobietę, jakiej do tej pory nie znałam. Ponieważ kto by pomyślał, że już jako trzynastolatka była taka kochliwa! Jej wrodzony talent pisarski sprawił, że jednym tchem czytałam o szkolnych i domowych perypetiach młodej Agnieszki. We wszystkich tych tekstach dostrzegłam literacką dojrzałość i otwartość. Z niecierpliwością wyczekuję kolejnych tomów i już szykuję im miejsce na półce :)Maria Magdalena Duszyńska, Empik Białystok

• Magdalena Wołowicz

  2018-03-20

  Osiem lat trwała praca ponad edycją dzienników Agnieszki Osieckiej, pierwszy tom, który się ukazał, obejmuje lata 1945 - 1950. Poetka zaczęła prowadzić notatki w wieku dziewięciu lat, na początku jednak zapisała tylko kilka stron o losach własnej rodziny i zapału jej zabrakło. Na poważnie powróciła do diariusza w 1949 roku i od tego momentu aż do śmierci regularnie zapełniała relacjami, wspomnieniami i przemyśleniami kolejne zeszyty.Z tych zapisków wyłania się obraz nastolatki nieco postrzelonej, zabawnej i pełnej optymizmu i chęci do życia. Osiecka pisze o własnych rozterkach miłosnych, o szkole, spotkaniach z przyjaciółmi, treningach (była bardzo aktywna sportowo, pływała i grała w siatkę). Mimochodem wspomina o problemach rodzinnych. Prócz zapisków z życia jest tu mnóstwo poważnych rozważań na tematy wiary, prawdy, miłości, szczęścia, wojny i pokoju.Pierwszy tom jest idealnym wprowadzeniem w życie poetki, pozwala śledzić kształtowanie się jej światopoglądu. Lektura obowiązkowa!

• Ekspert Empiku

  2018-03-20

  W pierwszych zapiskach Agnieszka ma 9 lat. Przelewa na papier swe najskrytsze myśli, dziecięce tajemnice. Nie wiedziała jeszcze, kim będzie w przyszłości i że te wynurzenia będą pochłaniane przez rzeszę obcych czytelników. Fakt, że zostały z pełną świadomością przekazane do druku, koi trochę sumienie podglądacza. Tym metodą poznajemy osóbkę niezłomną, waleczną, energiczną, upartą, błyskotliwą, o niesamowitym poczuciu humoru, której nie brak również skłonności do zadumy i refleksji. Mimo młodego wieku autorka wykazuje niezwykłą dojrzałość i spostrzegawczość. Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy.Sylwia Kasperczuk, empik Lublin

• shczooreczek

  2018-03-20

  (...)Jej zapiski, to tak naprawdę wejrzenie w przemyślenia i uczucia trzpiotki, obwarowane jednak tak olbrzymią mądrością [skąd ona u nastolatki?], że z powodzeniem mogłyby dotyczyć niejednej dorosłej już panny.Inteligencja Osieckiej emanuje niemal z każdej strony, a ona sama jawi się jako ponad wiek dojrzała, choć stale oddająca się porywom serca. Dzienniki portretują ją jako romantyczną myślicielkę, niewolną od spostrzeżeń uniwersalnych, mających wymiar ogólnoludzki. Będąc niewinną nastolatką, lubowała się w analizowaniu poczynań własnych rówieśników, lecz nie tylko ich – nierzadko jej przemyślenia sięgały wiele dalej – nierzadko aż do polityki.Wobec jej zapisków stajemy my – czytelnicy głodni prawdziwej Osieckiej, niezakłamanej, niewybielonej, takiej, jaką była. Dostajemy publikację, która może zdumiewać.Czytając pierwszy tom, nie można się doczekać, kiedy sięgnie się po drugi, by z zapamiętaniem śledzić sposób przeżywana rzeczywistości przez dorastającą Osiecką.

• ByWaLeC

  2018-03-20

  I pomyśleć, że Bożena Ostoja, czyli Agnieszka Osiecka (swoją drogą pseudonim miała powalający, tak poważny i dojrzały) w sumie napisze nad dwa tysiące piosenek, z których element będzie nucić cała Polska. To zawsze jest fascynujące śledzić jak talent, duży talent rozkwitał, a jeszcze jest to ciekawsze, gdy ten talent opowiada o sobie samym od samych początków, od młodszych lat, aż po kres życia. Fascynująca pod każdym wobec lektura.

• romulus

  2018-03-20

  Oto jest pierwszy tom Dzienników Osieckiej i są pierwsze duże emocje, odkrycia, wrażenia. Jak można się było spodziewać tekst zaskakuje czytelnika i to zaskakuje na paru planach. Przede wszystkim jest bardzo sprawnie napisany, z wielkim językowym wyczuciem. Jak na tak młodą osobę Osieckiej udało się pisać by tak powiedzieć bez fałszywych tonów. Styl jest prosty, elegancki i komunikatywny. Uderza właśnie to umiejętność rozumienia siebie i świata. Nie ma w nim miejsca dla tak klasycznego przecież dla okresu dojrzewania zmieszania. Ja bym postawił tę książkę i samą Osiecką w jednym rzędzie z Gombrowiczem, Mrożkiem, Pilchem. Oczywiście w kwestii prowadzenia dziennika. Ponieważ to jest tej samej klasy literackiej, intelektualnej wydarzenie. Jeśli młoda Osiecka potrafi tak zaskakiwać czytelnika, być tak czasami przenikliwa to nie wiem, co będzie dalej. Można założyć, że jeszcze lepiej. W końcu i doświadczeń więcej i lektur i myśli.

• henrietta

  2018-03-20

  Dla mnie bardzo ujmujące były momenty, gdy omawia własne relacje z rodzicami. Gdy używa słów „tatuś”, „mamusia” jawi się jeszcze jako mała dziewczynka, którą ludzie z pewnością bardzo kochają i otaczają opieką. Chwilę potem pisze już jako „poważna” nastolatka, która dzieli się ze swoim dziennikiem przemyśleniami na przykład na temat macierzyństwa, wolności, życia na zachodzie. Bardzo to wszystko frapujące.

• 007Matrioszka

  2018-03-20

  „To był maj, pachniała Saska Kępa...” O tak, jak sobie czytamy te Dzienniki i jednocześnie słuchamy w tle jej piosenek to od razu zobaczymy, że pisze je ta sama osoba, które kilka, kilkanaście lat potem będzie pisać te wszystkie świetne teksty. Osiecka jawi się w tych Dziennikach jako z jednej strony bardzo rozwinięte dziecko, z drugiej jako bardzo wrażliwe dziecko, a z trzeciej jako bardzo odporne, umiejące rywalizować dziecko. Wyłania się obraz bardzo ciekawej, pogmatwanej osobowości.

• Bajzer

  2018-03-20

  Tą biografię czytałem z olbrzymią wnikliwością. Byłem interesujący faktów z życia Pani Osieckiej już od bardzo dawna, a dzięki właśnie tej książce pdf w końcu mam szansę dowiedzieć się coś o osobie, którą zawsze bardzo podziwiałem. Jeśli wyjdą kolejne części, biorę je w ciemno. Wszystkim polecam! Nie zawiedziecie się jak ja!

• Zamezna

  2018-03-20

  Zawsze fascynowali mnie ludzie, którzy stawali się kronikarzami własnego życia. Osiecka jest o tyle frapującą kronikarką, że potrafi łączyć to co codzienne, z tym co uniwersalne. Anegdotkę ze szkoły powiązać z przemyśleniami politycznymi. Wspomnienie wyjazdu do rodziny z wspomnieniami z lektur. Otwiera się przed nami całe „biograficzne morze”, z którego można sobie wyławiać bardzo różnorakie rzeczy.

• kinobina

  2018-03-20

  Na początek dostajemy bardzo interesujący tekst profesora Andrzeja Zieniewicza, który niejako oprowadza nas po epoce, życiu, głównych problemach twórczości i życia Agnieszki Osieckiej, a później już głos oddany jest samej poetce. Głos rodzącego się talentu, tylko nie wiadomo jeszcze jakiego, ponieważ Osiecka miała ich co najmniej kilka. W tym czasie jej życia wydaje się, że może poświęcić się sportowi, który uwielbia nad wszystko. Lecz może zostanie filolożką? A może podróżniczką, w końcu zna już dość nieźle cztery języki?

• ZeuskaNaOlimpie

  2018-03-20

  Dzienniki 1945-1950 dla wielbicieli pozycja obowiązkowa! Po przeczytaniu jestem zachwycona i jeszcze bardziej podoba mi się postać tej wyjątkowej kobiety, pisarki, intelektualistki. Mam nadzieję, że kolejne tomy będą się w miarę możliwości dynamicznie ukazywać, ponieważ mam wrażenie, że im dalej w las tym będzie jeszcze ciekawiej. Tutaj poznajemy Osiecką jeszcze jako bardzo młodą osóbkę, lecz o wyraźnie zarysowanej już osobowości i poczuciu inności, wyjątkowości.

• PaWeŁ

  2018-03-20

  Książka ebook wpadła mi w ręce gdy dostałem ja na urodziny. Gdy wręczano mi upominek powiedziano mi że to jedna z lepszych biografii na rynku więc warto żebym ja przeczytał. A że opowiada o bardzo wybitnej postaci to tym bardziej powinienem. Zatem nie mając specjalnego wyjścia usiadłem tego samego dnia wieczorem i zacząłem wczytywać się w cudze życie. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to styl w jakim pisze autorka. Bardzo fajnie napisana. Druga rzecz to jakim cudem tak młoda osoba ponieważ w tamtych latach była młoda jest tak doświadczona i genialna życiowo? Książkę przeczytałem i powiem że nie żałuje. Faktycznie dobra biografia. Jest szansa że skusze się jak wyjdą kolejne części.

• dorotka23l

  2018-03-20

  Moda na Osiecką prawdopodobnie nigdy nie ustanie, ponieważ jest to pisarka, osoba wyjątkowo wielowymiarowa, niesztampowa, fascynująca. Dzienniki 1945-1950 przybliżają nam jej osobę jeszcze bardziej. Poznajemy dojrzewającą dziewczynkę, która od młodszych lat wyrasta nad własnych rówieśników i jest niezwykle dojrzała. Czytając tę książkę ma się wrażenie obcowania jeśli nie z osobą dorosłą to na pewno z osobą już w jakimś sensie dojrzałą. Jej świat miłości, lektur, domu rodzinnego, sportu wciąga i fascynuje.

• Allan

  2018-03-20

  Kto z nas nie lubi zaglądać innym przez ramię, poznając skrywane tajemnice, a także emocje zaklęte w słowach spisanych w zeszytach w kratkę. Agnieszka Osiecka nigdy nie była osobą tuzinkową. Wybijała się z szarości miejsca, które na własny sposób było kolorowe, lecz czasy już do takich nie należały. Do tej książki trzeba podejść w sposób, na jaki Osiecka sobie w pełni zasługuje. Z szacunkiem i nabożeństwem. Prawdopodobnie nie ma w Polsce człowieka, który nie zna jej twórczości, który nie zetknął się z nią przez jej utwory. Sięgając po pamiętniki, sięgamy po coś bardzo prywatnego, przez co lepiej poznajemy tę niezwykłą postać. Dzienniki pisane są od młodych lat powojennych. Poznajemy młodą dziewczynę, która ma niespożyte pokłady energii. Uczy się kolejnych języków, lecz zdolności intelektualne to nie wszystko. Kobieta interesuje się sportem. Miłuje pływanie. Ciągle jest żądna walki, lecz zawsze jest to potyczka fair. Dojrzałość emocjonalna chroni ją przed złymi wyborami.

• Tekla

  2018-03-20

  Strasznie się cieszę, że wreszcie ta książka ebook się ukazała! Agnieszka Osiecka była świetną tekściarką, lecz również niezwykłą kobietą. Okazuje się że już od dzieciństwa była inna, dojrzalsza od własnych rówieśników. Z jej pamiętników wyłania się obraz wrażliwej kobiety o trochę pogmatwanej osobowości. Z niecierpliwością będę czekała na następny tom!